Pierwotnie stwierdzenie aksjomatu Archimedesa brzmiało następująco: „Dla dwóch nierównych wielkości zawsze istnieje całkowita wielokrotność mniejszej, większej od większej. "
O strukturze mówi się, że jest archimedesem, jeśli jej elementy weryfikują porównywalną właściwość.
Grupa uporządkowany ( G +, ≤) mówi Archimedesa (PL) , gdy dla wszystkich elementów i b z G spełniających 0 < a < b , istnieje wiele naturalnych n takie, że n > b .
Formalnie jest napisane:
Hipoteza a > 0 jest niezbędna, ale ograniczenie do b > a jest przypadkowe: jeśli a > 0, to dla wszystkich b ≤ a odpowiednia jest liczba całkowita n = 2 .
Każda w pełni uporządkowana grupa archimedesa pogrąża się w ( ℝ , +, ≤) - w szczególności jest abelowa .
Niech ( A , +, ×, ≤) będzie całkowicie uporządkowanym pierścieniem .
Mówimy, że ( A , +, ×, ≤) spełnia aksjomat Archimedesa lub jest Archimedesem, jeśli uporządkowana grupa ( A , +, ≤) jest archimedesowa.
Niech ( K , +, ×, ≤) będzie całkowicie uporządkowanym polem (szczególny przypadek całkowicie uporządkowanego pierścienia). Podział przez a > 0 pokazuje, że jest Archimedesa wtedy i tylko wtedy
innymi słowy, jeśli ℕ nie jest zwiększane . Takie pole jest izomorficzne (jako pole uporządkowane) do części podrzędnej pola rzeczywistego .
Dokładniej możemy pokazać, że następujące właściwości są równoważne:
1 ⇒ 2: patrz § „Przykłady” artykułu Gęsta kolejność .
2 ⇒ 3: jeśli ℚ jest gęsta, to dla wszystkich ε> 0 w K istnieje wymierny dokładnie między 0 a ε, stąd istnienie liczb całkowitych q > 0 i p takich, że
3 ⇒ 4 jest oczywiste.
4 ⇒ 1: w K , jeśli (1 / n ) zbiega się wtedy
w związku z tym
tak, że ℕ nie jest zwiększane.
Aksjomat ten występuje również jako aksjomat IV, 1 „grupy IV ciągłości” w aksjomatach geometrii euklidesowej zaproponowanych przez Hilberta w 1899 roku . Hilbert pokazuje na przykład, że dowód równości powierzchni między dwoma równoległobokami o tej samej podstawie i tej samej wysokości koniecznie wykorzystuje aksjomat Archimedesa.
Hilbert pokazuje również, że w dziedzinie, jeśli nie zakładamy przemienności mnożenia, to koniecznie ta przemienność iloczynu wynika z archimedesowego charakteru ciała. Aby pokazać, że ab = ba , chodzi o to, aby wziąć dowolnie mały element d i użyć archimedesa ciała, aby zawrzeć a między nd i ( n + 1) d i zamknąć b między md i ( m + 1) d , dla dwóch liczb całkowitych m i n . Używamy tego ograniczenia, aby wydedukować z niego dowolnie małe ograniczenie ab - ba i wyciągnąć wniosek, że ta różnica wynosi zero.
Jak każde pole Archimedesa, pole liczb rzeczywistych spełnia „multiplikatywną własność Archimedesa”: dla dowolnego rzeczywistego M i dowolnej liczby rzeczywistej y > 1 istnieje liczba naturalna n taka, że y n ≥ M (właściwość tę zademonstrowano w artykule „ Geometric sekwencja ”).
(ℚ, +, ×, ≤) i (ℝ, +, ×, ≤) są ciałami Archimedesa. Ponieważ ℚ jest to natychmiastowe; dla ℝ jest to część aksjomatów lub jest z nich wydedukowane, w zależności od wybranego aksjomatyki: por. „ Budowa liczb rzeczywistych ”.
Oto przykład pierścienia nie-archimedesa. Rozważmy pierścień ℝ [ X ] wielomianów nad ℝ. Powiemy, że R > 0 wtedy i tylko wtedy, gdy R jest niezerowe i jego dominujący współczynnik jest dodatni, a P ≤ Q wtedy i tylko wtedy, gdy P = Q lub Q - P > 0.
Wtedy (ℝ [ X ], +, ×, ≤) jest całkowicie uporządkowanym pierścieniem, ale nie jest archimedesem.
Rzeczywiście, dla dowolnej liczby całkowitej n mamy X > n . W tym uporządkowanym pierścieniu X jest „nieskończenie dużym”.Kanoniczne rozszerzenie tego porządku na pole ułamków ℝ [ X ] jest więc całkowitym niearchimedesowym porządkiem na ℝ ( X ) , w którym 1 / X jest „ nieskończenie małym ”.
Pomyśl o grupie wyposażonej w porządek leksykograficzny . Więc ta grupa nie jest archimedesem. Dla każdej ściśle dodatniej liczby całkowitej n otrzymujemy:
0 < n (0, 1) = (0, n ) <(1, 0).David Hilbert , The Foundations of Geometry , Dunod, Paris 1971 lub Gabay, 1997