Akwedukt Aqua Tepula
| Akwedukt Aqua Tepula | ||
 Mapa Lazio z Aqua Tepula (na czerwono). | ||
 Plan starożytnego Rzymu z Aqua Tepula z numerem IV. | ||
| Geografia | ||
|---|---|---|
| Regio I | Lacjum i Kampania | |
| Informacje kontaktowe | 41 ° 54 ′ 00 ″ N, 12 ° 30 ′ 31 ″ E | |
| Koniec | Starożytny Rzym | |
| Charakterystyka | ||
| Oryginalna długość | 18 km | |
| Wysokości | Początek: 151 m Koniec: 61 m |
|
| Podniesienie | 90 m | |
| Posługiwać się | Woda pitna | |
| Obciążyć | Pięcioraki 445 (do źródła, że St wieku ) , około 0,2 m 3 s -1 |
|
| Infrastruktura | ||
| Materiały | Kamieniarstwo | |
| Mosty kanałowe | Około. 13 km (72 % ) | |
| Tunele | Około. 5 km (28 % ) | |
| Zbiorniki | 14 castella I st century | |
| Historia | ||
| Rok rozpoczęcia pracy | 125 pne J.-C. | |
| Przywrócić do użytku | Między 11 a 4 av. AD ( August ) | |
| Sponsor |
Lucjusz Kasjusz Longinus Cnaeus Servilius Caepio |
|
| Administracja | ||
| Menedżer | Cura aquarum | |
Akwedukt z Aqua Tepula (łac Aqua Tepula ) jest czwartym z jedenastu głównych wodociągów systemu wodnego starożytnym Rzymie, zbudowany w 125 roku pne. J.-C.
Historia
Ten nowy akwedukt został zbudowany pod konsulatem od Marcus Fulvius Flaccus i Marcus Plaucjusz Hypsaeus , według kolejności cenzorów Lucius Cassius Longinus Ravilla i Cnaeus Servilius Caepio . Jest to znacznie mniej ambitny projekt niż poprzedni akwedukt, Aqua Marcia , być może z powodu względów ekonomicznych w okresie niestabilności politycznej.
Obejmując kierownictwo administracji wodociągowej, Agrippa podjął się wielu prac konserwacyjnych i rozbudowy sieci. W szczególności kazał zbudować akwedukt Aqua Julia , który był dostarczany z tych samych źródeł co Aqua Tepula , ten ostatni akwedukt został przy tej okazji przebudowany. Dwa nowe kanały biegną tymi samymi arkadami do Rzymu, ale woda jest kierowana osobnymi kanałami ( specus ).
Akwedukt jest naprawiany przez Augusta po alarmującym raporcie o stanie sieci konsulów Quintus Aelius Tubero i Paullus Fabius Maximus wydanym w 11 pne. AD .
Opis
Żródła
Według starożytnych źródeł zasilany jest przez źródła przechwycone przez sieć podziemnych kanałów i zlokalizowane na lądzie należącym do Lucullusa ( Ager Lucullanus ). Współcześni historycy i archeolodzy lokalizują te źródła na północnym zboczu Gór Albańskich , między dziesiątą a dwunastą milą Via Latina , na terytorium Tusculum . Źródła zostały zidentyfikowane w La Fonte lub Sorgente Preziosa , jednej z wielu rzek w Valle Marciana . Jego nazwa wskazuje, że woda nie prowadzi do Rzym jest obojętny ze źródła, w temperaturze pomiędzy 16 i 18 ° C . Po budowie Aqua Julia The Aqua Tepula prawdopodobnie staje się wtórna gałąź tego nowego wodociągu i I st wieku , Frontin nie skojarzyć z czystych źródeł.
Trasa poza Rzymem
Oryginalna trasa republikańskiego akweduktu nie jest znana, ale miała być całkowicie pod ziemią, aż do połączenia z Aqua Marcia . Podczas odbudowy pod Agryppą akwedukt podąża nową trasą, stary jest opuszczony. Oprócz pierwszych pięciu kilometrów akwedukty Aqua Tepula i Aqua Julia podążają wspólną trasą do ich pisciny . Znając długość Aqua Julia 22,9 km , długość Aqua Tepula szacuje się na 18 km .
Trasa w Rzymie
Aqua Tepula dociera do miasta na poziomie major Bramy obsługiwanym przez arkadami Aqua Marcia gdzie otrzymał woda w zbiornikach zamkniętych. Woda ta opuszcza zbiorniki i podąża za tymi samymi arkadami, co Aqua Julia i Aqua Marcia , ale w oddzielnych i nałożonych kanałach, takich jak Aqua Julia powyżej Aqua Tepula , sama powyżej Aqua Marcia . Trzy kanały, które dotarły do poziomu Viminal , zasilają duży końcowy zbiornik ( castellum ) znajdujący się na północ od Term Dioklecjana , na poziomie obecnej Via XX Settembre, a następnie przechodzą pod ziemię i rozprowadzają wodę we wszystkich regionach Rzymu .
-
Pozostałości łuków podtrzymujących kamienny kanał Aqua Marcia oraz ceglane kanały Aqua Tepula i Aqua Iulia .
-
Grawerunek Piranesiego przedstawiający Porta Tiburtina . Poddasze kryją trzy nałożone na siebie kanały od dołu do góry: Aqua Marcia , Aqua Tepula i Aqua Iulia .
Wykorzystanie i dystrybucja
Akwedukt, o skromnej pojemności, ale znajdujący się na dużej wysokości, jest wprowadzany do sieci, aby zaopatrywać Wzgórze Kapitolu i regiony miasta położone na wyższych wysokościach. Woda transportowana przez akwedukt rozprowadzana jest w rejonach IV , V , VI i VII za pomocą 14 wież ciśnień ( castella ). Fakt, że Aqua Tepula zaopatruje te same regiony, co Aqua Marcia, wydaje się wskazywać, że został pomyślany jako środek do uzupełnienia pojemności tego akweduktu, ponieważ zapotrzebowanie na wodę gwałtownie wzrosło w krótkim czasie, około dwudziestu lat dzieli tylko konstrukcję. dwóch akweduktów.
W czasach Frontina oficjalne dokumenty wskazują na pojemność 400 quinariów. Biorąc pod uwagę, że w tym czasie akwedukt nie miał już własnych źródeł, Frontin oszacował jego przepływ na poziomie basenu oczyszczającego Aqua Julia (190 quinaires) i dodał przepływy otrzymane dalej z Aqua Marcia (92 quinaires) i Anio Novus ( 163 quinaires). Mierzy przepływ 445 quinaires, pojemność, którą znajduje w dystrybucji, znak, że ten akwedukt nie jest dotknięty nielegalnymi zmianami.
Uważa się, że Aqua Tepula ma nieprzyjemny smak i dopóki jej jakość nie ulegnie poprawie pod Augustem, woda ma tendencję do odrzucania wody do spożycia, preferując raczej przemysłowy użytek, uwalniając Aqua Marcia , o znacznie lepszej jakości, którą można w ten sposób spożywać w większych ilościach.
| Poza Rzymem ( extra urbem ) | W Rzymie ( w urbe ) | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Koncesja cesarska | Użytek prywatny | Liczba castella | Koncesja cesarska | Użytek prywatny | Użytek publiczny | Dystrybucja do użytku publicznego | |||
| Obozy | Zakłady i warsztaty | Miejsca koncertowe | Baseny | ||||||
| 58 (13%) | 56 (13%) | 14 | 34 (8%) | 247 (56%) | 50 (11%) | 12 (24%) (1 obóz) |
7 (14%) (3 zakłady) |
0 (0%) (brak miejsca występu) |
31 (62%) (13 puli) |
Konwersje
- Quinaire ( quineria ) jest „moduł pomiarowy wody” odpowiadający rurze o średnicy pięciu czwarte palca (2,3 cm ), która służy za punkt odniesienia do oceny przepływu wody krążącej w rurze z I st wieku BC . AD , moduł ten został wprowadzony przez Witruwiusza lub Agryppę . Nie jest dobrze ustalone, w jaki sposób rzymscy inżynierowie przekształcają przepływ wody, aby wyrazić go jako średnicę rury, więc zaproponowano kilka przeliczeń na metr sześcienny dziennie, w zakresie od 32,8 do 40,6 m 3 / dzień ;
- krok rzymski ( gradus ) jest równy 0,741 metra, 1,482 metra, jeśli liczymy w krokach podwójnych ( passus );
- rzymska mila ( milliarium ) to 1482 metry, czyli tysiąc podwójnych stopni.
Uwagi i odniesienia
- Starożytne źródła:
- Frontin , Akwedukty miasta Rzym , 8
- Frontin , Akwedukty miasta Rzymu , 9
- Frontin , Akwedukty miasta Rzymu , 125
- Frontin , Akwedukty miasta Rzymu , 68
- Frontin , Akwedukty miasta Rzymu , 82
- Frontin , Aqueducts of the City of Rome , 25
- Współczesne źródła:
- Richardson, 1992 , s. 18.
- Dembskey 2009 , s. 115.
- Coarelli 2007 , s. 447.
- Copelli 2012 , s. 47.
- Dembskey 2009 , s. 114.
- Dembskey 2009 , s. 116.
- Hodge 1984 .
Bibliografia
- (la) (fr) Frontin , De aquæductu urbis Romæ , Gallica notice
- (en) AT Hodge , „ Jak Frontinus zmierzył Quinaria? " , American Journal of Archaeology , n O 881984, s. 205-216
- (en) Filippo Coarelli , Rzym i okolice: przewodnik archeologiczny , University of California Press,2007, 555 s. ( ISBN 978-0-520-07961-8 )
- (en) Lawrence Richardson , A New Topographical Dictionary of Ancient Rome , Baltimore, (Md.), Johns Hopkins University Press,1992, 488 str. ( ISBN 978-0-8018-4300-6 , uwaga BnF n o FRBNF36669536 )
- (en) Peter J. Aicher , Guide to the Aqueducts of Ancient Rome , Bolchazy-Carducci Publishers,1995, 183, str.
- (it) Federico Copelli , » Aque Urbis Romae: Musealizzazione degli acquedotti romani « , Politecnico di Milano , Facoltà di Architettura e Società,2012
- (en) Amanda Claridge , Rzym: przewodnik archeologiczny z Oksfordu, Oxford University Press,2010, 288 str. ( ISBN 978-0-19-954683-1 )
- (en) Evan James Dembskey , Akwedukty starożytnego Rzymu , Uniwersytet Południowej Afryki,2009