Antoine Farnese

Antoine Farnese Obraz w Infobox. Antoine Farnese, ostatni książę Farnese Tytuł szlachecki
Książę
Biografia
Narodziny 29 listopada 1679
Parma
Śmierć 20 stycznia 1731(51 lat)
Parma
Pogrzeb Bazylika Santa Maria della Steccata
Rodzina Dom Farnese
Tata Ranuce II Farnese
Matka Maria d'Este
Rodzeństwo Marguerite-Marie Farnèse ( en )
Édouard Farnèse
François Farnèse
Małżonka Henriette d'Este (od1728)
herb

Antoine Farnese ( Parma ,29 maja 1679 - Parma, 26 lutego 1731) był ósmym księciem Parmy i Piacenzy z 27 lutego 1727kiedy on umarł. Po nim, poprzez potomków Elisabeth Farnese , dziedzictwo Farnese przeszło na ród Bourbon-Siciles .

Antoine Farnese został urodzony29 listopada 1679z Ranuce II Farnese i Maria d'Este . Trzeci syn księcia, Antoine nigdy nie myślał o noszeniu korony, ale Edward zmarł, zanim jego ojciec zostawił tylko córkę, a François , jego ówczesny brat, nie miał dzieci.

Okres bezczynności

Jego życie publiczne rozpoczęło się w wieku osiemnastu lat podróżą do głównych miast europejskich . To coś więcej niż szkolenie - ta „ wielka trasa ” ma na celu nawiązanie relacji między władcami dalekowschodnimi a europejskimi władcami. Wycieczka zaczyna się o14 grudnia 1697. Z tej okazji Antoine używa tytułu markiza de Sala Baganza . Jego przewodnikiem jest hrabia Alessandro Roncovieri. Pierwszym przystankiem wycieczki jest Mediolan , gdzie odwiedzają bibliotekę Ambrosiana i przyjmuje ich Carlo Borromeo ; kontynuują podróż przez Turyn i Francję, gdzie Antoine zatrzymuje się dość długo. Następnym przystankiem jest Anglia, gdzie składa hołd królowi Wilhelmowi III , następnie hiszpańskie Niderlandy , Holandia i Niemcy . W listopadzie 1699 r. Zostały przyjęte w Wiedniu przez samego cesarza Leopolda I. Po powrocie z Austrii zatrzymują się w Wenecji podczas karnawału w 1700 roku , a następnie kontynuują podróż przez Rzym i Neapol . Wreszcie24 lipca 1700wracają do Parmy po wydaniu 1 584 000 lirów parmeńskich.

Niektóre dokumenty podają, że podczas swoich podróży książę Franciszek, jego brat, próbował opóźnić swoje małżeństwo i trzymać go z dala od spraw państwowych, sprzyjając jego skłonnościom do ziemskiego i próżnego życia. Był to z pewnością beztroski okres, w którym mógł poświęcić się swoim ulubionym zajęciom: teatrowi, grze karcianej i polowaniu, dla których ozdobił rezerwat Sala Baganza bogatą lożą. Opóźnienie, z jakim się ożenił, przyczyniło się do wyginięcia męskiej gałęzi rodziny.

Antoine Duke of Parma and Plaisance

Kiedy François umarł dalej 26 lutego 1727Antoine w wieku 48 lat znajduje się w centrum sceny politycznej. W chwili śmierci swojego brata przebywał w Reggio Emilia, gdzie odbywał się karnawał, z pewnością bardziej uroczysty niż w Parmie, ponieważ François praktykował politykę oszczędności.

Antoine pędzi do Piacenzy, aby uzyskać wierność poddanych, ale aby nie powodować incydentów dyplomatycznych, nie przedstawia swojego ani papieżowi, ani cesarzowi.

Odtąd konieczność małżeństwa staje się pilna, dlatego Antoine decyduje się poślubić przedstawicielkę rodu Este , Henriette d'Este , córkę Renauda III z Modeny . Ze względu na więzi rodzinne, które istnieją między dwiema rodzinami, papieska dyspensa jest konieczna i udzielona.

Ślub jest uroczyście obchodzony 5 lutego 1728. Nowa księżna debiutuje w Parmie 6 lipca .

Działania, które książę ma czas na podjęcie, to wzrost plantacji morwy w celu promocji przemysłu jedwabnego , pszczelarstwa, a także odrodzenie targów Plaisance. W 1729 roku , po 40 latach, przywrócił maskę na karnawał.

Plik 20 stycznia 1731po trzech dniach cierpienia książę zmarł w wieku 51 lat. Obecni podejrzewają, że użył „środka chemicznego” i pojawiają się wątpliwości co do zatrucia sponsorowanego przez cesarza. Szybko hrabia Carlo Francesco Stampa, porucznik cesarski, marszałek obozu i delegat hrabiego Carlo Borromeo, podszedł do księstwa, aby zająć je w imieniu cesarza. Pod nieobecność mężczyzny to potomkowie Elżbiety, córki Dorothée Sophie de Neubourg , rzeczywiście muszą po nim następować. Księżna Dorothée Sophie, zazdrosna strażniczka władzy swojego wnuka Karola , stara się przeciwstawić wejściu wojsk austriackich, ale 25 stycznia pod rozkazami księcia Wirtembergii przybywa 3000 piechoty i 500 kawalerii . Dorothée Sophie odsyła to do papieża Klemensa XII, aby przekonał cesarza do wycofania wojsk, a ona nie waha się zwrócić się bezpośrednio do Karola VI , który odpowiada, że ​​chce zastosować pakty Czteroosobowego Przymierza . To tylko17 lutego 1731że Dorothée Sophie przyjmuje hrabiego Stampę na audiencji. Oczekuje się, że wojska odejdą dopiero po urodzeniu pośmiertnego syna księcia.

W istocie, w testamencie, spisanym dzień przed śmiercią, Antoine nazwał uniwersalnego spadkobiercę „brzucha brzucha swojej żony” i powołał radę regencyjną, w skład której wchodzili jego wdowa, biskup Camillo Marazzani, hrabia Odoardo Anviti, pierwszy sekretarz stanu, hrabia Federico dal Verme, kamerdyner pałacu i dwóch panów dworu, hrabia Jacopo Antonio Sanvitale i hrabia Artaserse Baiardi . W rzeczywistości Dorothée Sophie zakłada regencję i niecierpliwie widząc, jak jej wnuk Karol zostanie księciem, podejrzewa, że ​​Enrichetta nie istnieje w ciąży. Plik19 maja 1731Towarzyszy Pełnomocnikowi króla Hiszpanii, ambasadorowi Hiszpanii w Genui i hrabiemu Neri Capi, przybywa do Parmy, aby zgłosić swoją obecność Henriette na przegląd pięciu położnych, które mówią po bardzo dokładnym rozważeniu. Sądy w całej Europie są czujne, ale 13 września zapowiada się, że „brzuszek w ciąży nie da owoców”.

To kończy panowanie Farnese.

Po Farnese

Hrabia Stampa wydaje edykt wzywający poddanych do złożenia przysięgi na wierność Dzieciątku Karolowi. 30 grudnia wojska austriackie opuściły Parmę i9 października 1732, Charles de Bourbon triumfalnie wkracza do Parmy. Enrichetta przeszła na emeryturę do Colorno, gdzie poślubiła Léopolda z Hesji-Darmstadt. Umrze dalej30 stycznia 1777.

Źródła

Linki zewnętrzne