Książka telefoniczna to rejestr (w formie papierowej lub elektronicznej) zawierający wpisy zawierające imię i nazwisko, adres i numery telefonów .
Rozpowszechnianie jego treści podlega określonym dyrektywom gwarantującym prawo do poszanowania życia prywatnego i ochrony danych osobowych . Na przykład każdy abonent ma prawo odmówić publikacji i ujawnienia swojego numeru telefonu (usługi z czerwonej listy ).
Pierwsze katalogi inspirowane są almanachami, które pojawiły się w Europie w średniowieczu . Królewski almanach , edytowane przez Ludwika XIV , wymienia wyższych urzędników rządowych i profesorów uniwersyteckich. Stał się katalogiem francuskiej administracji i był publikowany do 1919 roku.
Sébastien Bottin opublikował pierwszy katalog firm w 1798 roku pod nazwą Almanach du commerce et de l'Industrie . Podał również swoje nazwisko w książce telefonicznej, powszechnie znanej jako książka telefoniczna we Francji i Szwajcarii.
W 1880 roku z instalacją pierwszych ręcznych wymian komunikacyjnych, pierwszy katalog pojawił abonentów telefonicznych (to ledwie 200 połączeń). Numery telefonów nadawane przez operatorów numeru 11, od 1921 r. W Szwajcarii i od 1938 r. We Francji, pochodziły z książek wydawanych przez Departament Poczty i Telegrafu.
Pierwotnie książka telefoniczna została wydana tylko jako książka. W 1980 r. W Saint-Malo i Rennes przeprowadzono pierwszy test elektronicznego katalogu . Ale w 1983 r. Prawdziwa rewolucja ujrzała światło dzienne wraz z pojawieniem się Minitel we Francji i Videotex w Szwajcarii. W 1986 roku we Francji nad elektroniczną książką telefoniczną spędzono ponad 7 milionów godzin, a po dziesięciu latach liczba ta osiągnęła 16 milionów. Katalog staje się wtedy również dostępny w oprogramowaniu komputerowym. Wraz z demokratyzacją Internetu w 2000 roku, katalogi internetowe pojawiają się i stopniowo zastępują nie tylko Minitel i Videotex , ale także w coraz większym stopniu katalog papierowy.
Liberalizacja rynku telekomunikacyjnego w Europie w 1998 roku umożliwiła zróżnicowanie wydawców katalogów.
Książka telefoniczna jest tradycyjnie publikacją drukowaną, rozprowadzaną bezpłatnie, której każdy tom odpowiada jednostce terytorialnej ( departamentom we Francji). Informacje dotyczące abonentów są przedstawione w kolejności alfabetycznej miast (lub wsi). Katalog jest podzielony na dwie części: listę osób i listę specjalistów.
Katalogi internetowe są obecnie najpopularniejszą i najczęściej używaną wersją, ponieważ są znacznie łatwiejsze w użyciu, a przez to szybsze.
Katalogi internetowe oferują różnorodne usługi. Pozwalają w szczególności na wyszukiwanie według nazwy, adresu pocztowego, numeru telefonu, działalności firmy czy słów kluczowych, ale także wyświetlenie mapy i trasy. Wiele z nich oferuje również dodatkowe usługi, takie jak rezerwacje lub umawianie spotkań, takie jak witryna miasta Telephone . Wreszcie, od 2015 r. W wyniku demokratyzacji 118 numerów pojawiło się wiele witryn z informacjami telefonicznymi, pozostawiając mniej miejsca na książki telefoniczne w Internecie, które jednak oferują więcej informacji niż te usługi.
Katalog przez mobilny InternetAplikacje na smartfony umożliwiają przeglądanie tych samych książek telefonicznych, co w Internecie. Ale dodatkowo to oprogramowanie może zlokalizować użytkownika mobilnego, za jego zgodą. To pozycjonowanie może być dość precyzyjne, na przykład z GPS zintegrowanym w telefonie. W ten sposób katalog wyszukuje usługi w pobliżu użytkownika. Z pozycji może również podać odległość i orientację osoby dzwoniącej lub wskazać drogę do jej adresu.
Chociaż książki telefoniczne są zwykle zarządzane przez zespoły zatrudnione przez duże grupy telekomunikacyjne, istnieją osoby, które odegrały kluczową rolę w rozwoju książek telefonicznych:
Usługi katalogowe korzystają z coraz większej liczby skomputeryzowanych kontroli krzyżowych. Ułatwia to zdalną pomoc użytkownika. Publikowanie katalogów zbliża się zatem do zawodów związanych z informacją telefoniczną . Ich wspólna działalność stopniowo różni się od działalności operatorów telekomunikacyjnych. A ich specjalizacja prowadzi do wyłonienia się zawodu samego w sobie, zawodu „annuairist”.
Jeśli katalogi papierowe są obecnie uznawane za przestarzałe i widzimy, że ich nakład z każdym rokiem nieco spada, nie oznacza to końca ich istnienia.
Książki telefoniczne rzeczywiście rozrosły się w ostatnich latach w Internecie.
A jeśli grupa z żółtych stron była jedną z pierwszych, które przeszły na technologię cyfrową, wielu innych graczy zajęło dziś miejsce na rynku. Te internetowe katalogi umożliwiają internautom uzyskanie bezpośrednich danych kontaktowych wybranych przez nich francuskich przedsiębiorstw i organizacji .
Model biznesowy katalogów online polega na reklamie, a katalogiści finansują swoje usługi poprzez reklamy. Można również podać numery połączeń lub informacje telefoniczne. Ceny różnią się w zależności od operatorów .
Niektóre katalogi internetowe są wyspecjalizowane w określonych sektorach (rolnictwo, nieruchomości, medycyna ...). Inne oferują usługę spisów zwrotnych , czyli możliwość znalezienia przez użytkowników Internetu na podstawie numeru właściciela tego ostatniego.
Książka telefoniczna, pierwotnie opublikowana przez administrację pocztową , została w 1946 r. Powierzona Biuru Ogłoszeń (ODA), spółce zależnej Havas , a następnie w 2000 r. Spółce zależnej France Telecom , Pages Jaunes Groupe , która stała się wiodącym wydawcą katalogów we Francji. . Katalog był publikowany przez Imprimerie Nationale do 2004 roku.
Wraz z gospodarczą liberalizacją telekomunikacji nowi operatorzy mogą założyć własną książkę telefoniczną. Dotyczy to w szczególności operatorów telefonii komórkowej, takich jak SFR i Bouygues Telecom . Następnie liberalizacja gospodarcza z informacji telefonicznej w latach 2005-2006 otwarto ten rynek do różnych firm o wymiarze europejskim.
Od 7 grudnia 2004Urząd Regulacji Telekomunikacji (obecnie ARCEP ) wymaga od operatorów telefonii komórkowej uzyskania uprzedniej zgody swoich abonentów przed zarejestrowaniem ich na listach abonenckich
W 2007 roku Que Chooser zauważył w raporcie, że „Od ich wprowadzenia na rynek w listopadzie 2005 r. Ceny połączeń z 118 numerami gwałtownie wzrosły, zwłaszcza w przypadku połączeń z telefonu komórkowego” i publikuje komunikat prasowy, zaczynając od tego zdania: „Test upublicznione dzisiaj pokazuje, że konsument jest największym przegranym pojawienia się 118 i zniknięcia 12. ” .
W 2008 roku magazyn Le Particulier przy okazji raportu zauważył, że „Liberalizacja rynku telefonii stacjonarnej utrudniła znalezienie numeru abonenta” .
W 2009 r. Uruchomiono stronę nonsurtaxe.com zawierającą listę wszystkich bezpłatnych numerów dla firm i obsługi klienta.
Od 2015 roku przepisy są znacznie bardziej rygorystyczne, utworzono pułap, aby uniknąć zbyt „dużych niespodzianek” ze strony konsumenta, komunikat taryfowy jest również obowiązkowy na początku połączenia.
W Szwajcarii, od 2013 roku, nowa regionalna książka telefoniczna Local Guide publikowana przez local.ch ( katalogi Swisscom ). Dzięki prawie 100 wydaniom regionalnym ta drukowana książka telefoniczna zastępuje wszystkie inne książki w Szwajcarii. Zawiera białą i żółtą stronę, na których znajdują się numery telefonów i adresy firm i osób prywatnych. Ponadto oferuje dział redakcyjny z informacjami o regionie.
W 1880 roku w Zurychu pojawiła się pierwsza książka telefoniczna w postaci listy abonentów byłego przedsiębiorstwa telekomunikacyjnego w Zurychu - „Zürcher Telephon-Gesellschaft” - z zaledwie 98 wpisami. Już w 1881 roku mieszkańcy Bazylei poszli w ich ślady, publikując własną książkę telefoniczną. Książka telefoniczna w Szwajcarii szybko się rozwinęła. W 1900 r. Liczba rejestracji abonentów wzrosła już do 38 000, wzrosła do miliona w 1959 r. I obecnie wynosi prawie 4,3 mln .
Szwajcarska książka telefoniczna jest również dostępna online oraz za pośrednictwem aplikacji na telefony komórkowe.