Lęk fragmentacji lub fragmentacji jest psychoanalityczna koncepcja , która pojawiła się w 1968 roku z psychoanalityka Heinz Kohut wyznaczająca modalność bardzo wczesnym niepokoju w funkcjonowaniu psychicznym, obecnym od pierwszych miesięcy życia dziecka.
W przeciwieństwie do lęku przed kastracją, który pojawia się później, w tak zwanym okresie edypalnym, a który dotyczy lęku przed posiadaniem lub utratą, lęk przed fragmentacją dotyczy tożsamości i utrzymania ego odróżnionego od nie-ja i zjednoczonego, czego skutkiem jest w strachu przed zniszczeniem własnego ciała lub własnej psychiki.