Angelo Maria Bandini

Jego portret anonimowego malarza z XVIII -tego wieku) ( Muzeum Bandini , Fiesole ). Biografia

Narodziny	25 września 1726 Florencja
Śmierć	10 sierpnia 1803 r.(w wieku 76 lat) Fiesole
Imię w języku ojczystym	Bandini
Pseudonim	Melisio Tritonio
Narodowość	Królestwo Etrurii
Czynność	Bibliotekarz

Inne informacje

Członkiem	Akademia napisów i literatury pięknej Accademia della Crusca Académie d'Arcadie
Mistrz	Girolamo Lagomarsini

Angelo Maria Bandini (25 września 1726we Florencji -10 sierpnia 1803 r.w Fiesole ) jest religijny, bibliotekarz, collectionniste i włoski pisarz z XVIII -tego wieku .

Biografia

Angelo Maria Bandini urodził się we Florencji dnia25 września 1726. Zostawił sierotę w dzieciństwie, musiał najpierw wspierać i prowadzić swojego brata prawnika Josepha Bandiniego . Ange-Marie studiowała u jezuitów . Wcześnie ogłosił swoistą pasję do rękopisów , rzadkich książek i poszukiwania niepublikowanych inskrypcji; wykazywał także zamiłowanie do poezji; ale zrezygnował z tego dla sprawy, która pokazuje, że ten smak nie był w nim zbyt silną pasją. Skomponował epitalam na ślub Lorda Cartereta , który wydrukował. Historia literatury stała się głównym przedmiotem studiów. Uczony Giovanni Lami zaprzyjaźniony z nim i pomógł mu. Bandini odbył podróż do Wiednia w 1747 roku z biskupem Volterry , który przyjął go na sekretarza. Został przedstawiony cesarzowi i zmusił go do przyjęcia dedykacji jego Specimen litteraturæ Florentinæ , który został następnie wydrukowany we Florencji. Wrócił w następnym roku przez Wenecję , Padwę , Ferrarę i Bolonię , zaprzyjaźniając się z uczonymi wszystkich tych miast. Po pewnym pobycie we Florencji udał się do Rzymu , gdzie przyjął habit i święcenia kościelne . Cały czas spędzał w Bibliotece Watykańskiej oraz kardynałów Passionei i Corsini. Tam odkryto wówczas w Rzymie słynny obelisk Augusta, zakopany w kopalniach na Polu Marsowym , który dawniej służył jako gnomon . Podjął się na polecenie papieża Benedykta XIV opisu i wyjaśnienia, które ukończył w ciągu kilku miesięcy; ale zdając sobie sprawę, że powietrze w Rzymie jest przeciwko jego zdrowiu, wyjechał do Florencji. W 1750 Alexander Marucelli postanawia zarządzać bogatą biblioteką, którą ojciec François Marucelli zostawił jego wujek i która zgodnie z wolą tego wuja była otwarta dla publiczności. Ale ledwie zaczął porządkować tę bibliotekę, kiedy zmarł właściciel,1 st grudzień 1750imieniem o. Bandiniego nie tylko bibliotekarzem wieczystym, ale jego wykonawcą testamentu . Bandini zajęła dwa lata, aby zlikwidować sukcesję, zakończyć kilka procesów sądowych w tej sprawie i stworzyć kompletny katalog tej ogromnej biblioteki, którą otworzył dla publiczności w miesiącuwrzesień 1752. W 1756 r. cesarz nadał mu urząd kanoniczny we Florencji i został głównym bibliotekarzem Biblioteki Laurentyńskiej . Pełnił to stanowisko przez czterdzieści cztery lata i zmarł w 1800 roku. Był właścicielem willi St-Antoine niedaleko Fiesole , gdzie założył dom edukacji publicznej, a resztę majątku przeznaczył na inne działania charytatywne . Swoje kolekcje sztuki florenckiej przekazał swojej diecezji. Są one zebrane z XX XX wieku w Muzeum Bandini w Fiesole , z widokiem na katedrę, w pobliżu stanowiska archeologicznego.

Pracuje

Bandini pozostawił po sobie niewiele dzieł w pewnym stopniu, ale dużą liczbę broszur naukowych, drukowanych, niektóre osobno, inne w zbiorach, w których gromadzone są tego rodzaju produkcje. Jednym z pierwszych, który stał się znany był jego Dissertatio z veterum saltationibus , zrobił na dwudziestu dwóch lat, i że dowiedział Lami włożona do 5 th objętości swoim wydaniu Meursius ( Joan. Meursii Opera omnia , Florentiae, 1715 -65, in-fol.), Wśród jego prac przytoczymy tylko:

Specimen litteraturæ Florentinæ sæculi XV , itd., Florence, 2 tomy. w-8 °; lot. 1 st 1741; lot. 2 nd , 1751, opowiadając w tej książce życie uczonego Cristoforo Landino , autor eksponuje również świadczone republiki listów przez innych badaczy jego współczesnych usług; informuje o Uniwersytecie Florenckim , którego Landino był niejako założycielem, oraz o aktach Akademii Platońskiej , założonej przez Cosimo de Medici , dziadka Wawrzyńca Wspaniałego i której ten sam Landino był prezydentem.
De Obelisco Augusti Cæsaris, e campi Martii ruderibus nuper eruto , Rzym, 1750, in-fol. To właśnie tę pracę wykonał najpierw po włosku, na polecenie Benedykta XIV, i ten sam papież chciał, aby opublikował po łacinie i włosku. Autor skonsultował się z najsłynniejszymi astronomami Europy w sprawie astronomicznego zastosowania tego obelisku, a odpowiedzi wszystkich tych naukowców są drukowane po pracy.
Collectio veterum aliquot Monnumentorum ad historym præcipue litterariam relativeium , Arezzo, 1752, in-8 °. Praca ta została potępiona i zakazana w następnym roku przez Kongregację Indeksu ; ale na podstawie wyjaśnień udzielonych przez autora zakaz został zniesiony dekretem i uważa się, że to właśnie z tej okazji bardzo roztropna bulla papieża nakazała tej kongregacji, aby nie zabraniała w przyszłości żadnej książki, bez posiadania wcześniej zadzwonił do autora, bez wysłuchania jego wyjaśnień i obrony.
Elogio dell'Ab. Francesco Marucelli, fondatore della pubblica libreria Marucelliana , Livorno, 1754, w -4 °.
Vita e Lettere di Amerigo Vespucci , Florencja, 1745, mała in-4 °. Siedem oryginalnych listów América Vespuce , wydrukowanych po jego życiu, zawiera relacje z jego czterech podróży. Ostatnie trzy adresowane są do Laurenta Wspaniałego.
Od Vity i Scriptis Joan. Chrz. Doni , patricii Florentini, libri V, adnotationibus illustrati; accedit ejusdem Doni litterarium commercium nunc primum in lucem editum , Florencja, 1755, in-fol;
Vita di Filippo Strozzi , Livorno, 1756, w -4 °.
Vita del Cardin. Niccolo da Prato , tamże, ten sam rok, w -4 °.
Od 1763 do 1766 kolejno publikował i wzbogacał notatkami i wariantami siedmiu poetów greckich, z przekładami wierszem włoskim autorstwa Antonio Marii Salviniego oraz tekstem greckim, poprawionym na podstawie najlepszych rękopisów, a mianowicie: Callimachus ( Theriaca et Alexipharmaca ); dwa wiersze Nikandra ; Zjawiska z Aratos z Soloj; wiersz Muzeum ; że z Coluthos ( porwanie Heleny ); i Tryfiodora ( Zniszczenie Troi ); wreszcie Teognis , Phocylides oraz Złote Worms z Pitagorasa .
Catalogus codicum manuscriptorum græcorum, latinorum et italorum bibliecæ Laurentianæ , Florence, 1764-78, 8 tomów. inf. Są one ułożone w następujący sposób: rękopisy greckie, 5 tomów. ; Łacina, 4 tom. ; Włosi, 1 tom.
Bibliotheca Leopoldina Laurentiana, sive Catalogus manuscriptorum qui jussu Petri Leopoldi in Laurentianam translati sunt , Florencja, 1791-93, 5 tomów. in-fol., który jest dołączony do poprzedniej pracy. Assemani przekazał już katalog orientalnych rękopisów z tej biblioteki.
De Florentina Juntarum Typographia, ejusque Censoribus , Lucca, 1791, 2 cz. w-8 °.
De Vita et Rebus gestis Bessarionis cardinalis Nicæni Commentarius , Rzym, excudebat Benedictus Franzesi,1777( przeczytaj online ).

Zobacz również

Bibliografia

Marie-Nicolas Bouillet i Alexis Chassang (reż.), „Angelo Maria Bandini” w uniwersalnym słowniku historii i geografii ,1878( przeczytaj na Wikiźródłach )
„Angelo Maria Bandini”, w Louis-Gabriel Michaud , dawnej i współczesnej powszechnej biografia : historii w kolejności alfabetycznej publiczne i prywatne życie wszystkich ludzi o współpracy z ponad 300 francuskich i zagranicznych uczonych i literatów , 2 nd edycji 1843 -1865 [ szczegóły wydania ]

Linki zewnętrzne

Ewidencja organów :
Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach :
Zasoby dotyczące sztuk pięknych :
- Królewska Akademia Sztuk