| Wielki sługa |
|---|
| Śmierć |
4 czerwca 1453 Konstantynopol |
|---|---|
| Czynność | Oficer |
| Rodzina | Kantakuzen |
| Tata | Cantacuzene Demetrios |
| Rodzeństwo | Georges Palaeologus Cantacuzene |
Andronicus Palaeologus Cantacuzene (zmarł dnia4 czerwca 1453) Był ostatni wielki sługa z Bizancjum . Przebywał w mieście u schyłku Konstantynopola w 1453 r., Należał do grupy wysokich oficerów cesarskich straconych przez osmańskiego sułtana Mehmeda II pięć dni po zdobyciu miasta.
Andronicus był jednym z tych, którzy doradzili cesarzowi Konstantynowi XI Palaiologosowi poślubienie trzeciej żony Anny, córki cesarza Dawida II z Trebizondy , w miejsce Mary , córki Đurađ Brankovića , despoty Serbii. Jego nazwisko pojawia się w traktacie między Bizancjum a Wenecją zawartym w rKwiecień 1448w miejsce Demetriusa Palaeologus Cantacuzene , niedysponowanego w tym czasie.
Jest to prawdopodobnie Wielki Sługa Cantacuzène, którego cesarz Jan VIII Palaiologos wysłał jesienią 1436 r., Aby przekonać Serbów do wysłania delegacji na Radę Bazylei-Ferrary-Florencji-Rzymu w sprawie Unii Kościołów. Historyk Sylvester Syropoulos opisuje tego człowieka jako „szwagra despoty Serbii” ; Andronicus Palaeologus Cantacuzène był bratem Irene Cantacuzène , żony Đurađ Brankovića. Kościół serbski odmówił udziału w tej radzie, a jeśli identyfikacja jest poprawna, może to wyjaśniać powody, dla których Andronikus sprzeciwiał się małżeństwu cesarza Konstantyna i Mara Brankovića.
Według genealogii jego żony, którą zebrał Hugues Busac, był bratem Georgesa Paléologue Cantacuzène , Thomasa Cantacuzène , Irène Cantacuzène i Hélène Cantacuzène ; mogli być dziećmi Démétrios Cantacuzène . Ożenił się i miał co najmniej jednego syna, który poślubił córkę mega słodkiego Lucasa Notarasa . Doukas opowiada, jak młodemu Cantacuzène towarzyszył ojczym podczas ich egzekucji.