| Narodziny |
4 listopada 1916 Budapeszt |
|---|---|
| Śmierć |
13 listopada 2003(w wieku 87 lat) Santa Rosa |
| Imię urodzenia | Endre Weiszfeld |
| Inne nazwy | Zepartzatt Gozinto |
| Narodowość | amerykański |
| Trening |
Harvard Harvard School of Engineering and Applied Sciences ( w ) |
| Czynność | Matematyk |
| Pracował dla | University of Southern California , University of Rochester , University of San Francisco |
|---|
Andrew Vázsonyi (ur. 4 listopada 1916 r. W Budapeszcie i zm. 13 listopada 2003 r. W Santa Rosa w Kalifornii ), znany również jako Endre Weiszfeld i Zepartzatt Gozinto , jest węgierskim, a następnie amerykańskim matematykiem , badaczem operacyjnym . Znany jest z algorytmu Weiszfelda (nie) minimalizującego sumę odległości do zbioru punktów oraz z założenia Instytutu Badań Operacyjnych i Nauk o Zarządzaniu .
Andrew Vázsonyi urodził się 4 listopada 1916 roku pod nazwiskiem Endre Weiszfeld w Budapeszcie, w rodzinie żydowskiej, której ojciec był właścicielem sklepu obuwniczego. W wieku czternastu lat poznał Paula Erdősa (jego starszego o trzy lata), aw wieku szesnastu lat zaczął pracować nad problemem mediany geometrycznej (in), dla którego później opublikował rozwiązanie. Studiował na Katolickim Uniwersytecie Péter Pázmány w Budapeszcie, gdzie obronił doktorat w 1936 roku. Jego pracę magisterską na powierzchniach w wyższych wymiarach nadzorował Lipót Fejér . W związku z narastającą dyskryminacją Żydów w latach trzydziestych XX wieku i na wzór swojego kuzyna, polityka Vilmosa Vazsonyi (in) , w 1937 r. Zmienił nazwisko i został Andrew Vazsonyi . Nazwa pochodzi od nazwy rodzinnego miasta jego ojca, Nagyvázsony . W tym okresie Vázsonyi studiował teorię grafów i współpracował z Erdősem, aby znaleźć niezbędne i wystarczające warunki, aby nieskończony graf miał obwód Eulera .
W 1938 roku Vázsonyi został zaproszony przez Otto Szásza na Uniwersytet w Cincinnati , ale mógł otrzymać tylko roczną wizę studencką. Udał się do Paryża i ostatecznie udało mu się dołączyć do Stanów Zjednoczonych w kwietniu 1940 roku, dwa miesiące przed inwazją Niemców. Spędził rok w warsztacie Quaker w Haverford w Pensylwanii , aw 1941 r. Rozpoczął studia podyplomowe z inżynierii mechanicznej na Uniwersytecie Harvarda , gdzie studiował pod kierunkiem Richarda von Misesa ze stypendium Gordona McKaya. Uzyskał tytuł magistra w 1942 roku i kontynuował pracę na Harvardzie dla Howarda Wilsona Emmonsa (in) , projektu naddźwiękowego samolotu . W Harvardzie ożenił się z baronową Laurą Vladimirovną Saparovą, muzykiem i imigrantką z Gruzji, którą poznał w Harvard's International Club .
W 1945 roku Vázsonyi uzyskał obywatelstwo amerykańskie, opuścił Harvard i pracował jako inżynier w Elliott Company (we) w Jeannette (Pensylwania) . Stamtąd przeniósł się do Kalifornii, gdzie pracował nad projektowaniem rakiet dla North American Aviation . Następnie przeniósł się do Naval Air Weapons Station China Lake w 1948 r., Gdzie kierował Wydziałem Naprowadzania i Kontroli Rakiet, aw 1953 r. Do Hughes Aircraft . Wtedy to jego zainteresowania przeniosły się z aeronautyki na nauki o zarządzaniu . Zaczął pracować nad komputeryzacją płac i linii produkcyjnych Hughesa oraz nad projektowaniem części. Jego pseudonim Zepartzatt Gozinto pochodzi z tego okresu; odwiedzał wtedy Korporację RAND i podczas konferencji zrobił kalambur, który został błędnie zinterpretowany przez George'a Dantziga, który był jednym ze słuchaczy. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych Vázsonyi kontynuował pracę nad kwestiami zarządzania dla różnych innych firm, w tym Ramo-Wooldridge Corporation , Roe Alderson, i drugi raz pracował w North American Aviation.
W 1970 roku dołączył do Vázsonyi Marshall School of Business na University of Southern California , ale nie dostać stałą pozycję w 1973 roku i przeniósł się do William E. Simon Graduate School of Business Administration na tym uniwersytecie. Z Rochester . Pod koniec 1970 r., W obliczu konieczności przejścia na emeryturę w związku ze zbliżającą się 65. rocznicą, ponownie zmienia się w University of Texas St. Mary (in) . W 1987 roku przeszedł na emeryturę, ale nadal wykładał jako emerytowany profesor na Uniwersytecie w San Francisco .
Vázsonyi zmarł 13 listopada 2003 roku w Santa Rosa (Kalifornia) . W 2009 roku ukazał się zbiór prac badawczych na jego cześć.
Mediana geometryczny (w) z zestawu w euklidesowej płaszczyzny jest punktem (które niekoniecznie należą do zestawu), który minimalizuje sumę odległości do danego punktu.
Za trzy punkty, rozwiązanie problemu dano najpierw Evangelista Torricelli , został poproszony przez Pierre de Fermat w XVII -tego wieku. Algorytm dla bardziej ogólnego problemu dowolnej liczby punktów został opublikowany przez Weiszfelda w 1937 r. Algorytm rozwiązuje problem techniką wspinaczki górskiej , iteracyjną procedurą, która na każdym etapie określa punkt poprawiający sumę odległości. Na każdym kroku algorytm przypisuje punktom wagi odwrotnie proporcjonalne do odległości do aktualnego rozwiązania, a następnie oblicza średnią ważoną punktów, czyli punkt minimalizujący sumę kwadratów odległości ważonych. Algorytm był często odkrywany na nowo i chociaż istnieją inne metody obliczania mediany geometrycznej, algorytm Weiszfelda jest nadal szeroko stosowany ze względu na jego prostotę i szybkość zbieżności.
Twierdzenie Kruskala- stwierdza, że w każdym nieskończonego zbioru drzew gotowych, istnieje parę szybów, z których jeden zawarte homéomorphiquement w drugiej; Innym sposobem na stwierdzenie tego faktu jest to, że homeomorfizmy drzew tworzą piękny porządek . W swoim artykule z 1960 roku po raz pierwszy zademonstrował ten wynik; Joseph Kruskal przypisuje to przypuszczeniu Vázsonyi. Twierdzenie Robertsona-Seymoura znacznie uogólnia ten wynik, rozszerzając go z drzew na wykresy.
Vázsonyi, biorąc pod uwagę, że Amerykańskie Towarzystwo Badań Operacyjnych (ORSA) było zbyt oddalone od interesów biznesowych, założone w 1953 roku wraz z Williamem W. Cooperem i Melem Salvesonem z Instytutu Nauk o Zarządzaniu ; Cooper zostaje pierwszym prezesem nowej firmy, a Vázsonyi pierwszym urzędującym prezesem (nie będąc prezesem). ORSA i TIMS połączyły się w 1995 roku i przekształciły w Instytut Badań Operacyjnych i Nauk o Zarządzaniu (INFORMS).
Vazsonyi brał również udział w tworzeniu Decision Sciences Institute (en) (ISD) i został członkiem.
Oprócz swojej autobiografii z 2002 roku, Które drzwi ma Cadillac: Adventures of a Real-Life Mathematician , Vázsonyi jest autorem kilku książek technicznych, w tym: