Andrea Bianco

Andrea Bianco był wenecki żeglarz i kartograf z XV -go wieku , która słynie z atlasu świata opublikowanych w 1436 roku .

Atlas Andrei Bianco składa się z dziesięciu arkuszy welinu o wymiarach 29 x 38 cm .

Pierwsza karta zawiera opis „reguły marteloio”

Matematyczna technika obliczania odległości i namiaru na morzu, która polega na wykorzystaniu szeregu wstępnie obliczonych wartości. Ta wenecka technika śledzenia i wyszukiwania danych została nazwana „ regułami marteloio ” lub „ raxon de marteloio ”. Nikt nie wie, skąd pochodzi to słowo i co ono dokładnie oznacza, jednak zwykle odnosi się ono do szeregu reguł stosowanych na podstawie obliczonej wcześniej tabeli trygonometrycznej.

Ten pierwszy arkusz zawiera dwie tabele i dwa inne diagramy.

Poniższe dziewięć arkuszy zawiera różne wykresy nawigacyjne.

Drugi arkusz: Mapa wybrzeży Morza Czarnego .
Trzeci arkusz: Mapa wschodnich wybrzeży Morza Śródziemnego .
Czwarty arkusz: Mapa wybrzeży środkowej części Morza Śródziemnego.
Piąty arkusz: Mapa wybrzeży Hiszpanii , Portugalii , Afryki Północnej i wysp Oceanu Atlantyckiego ( Azory , Madera , Wyspy Zielonego Przylądka oraz dwie wyspy o nazwach „ Antillia ” i „ Satanaxio ”, położone bardziej na zachód od Azorów).
Szósty arkusz: Mapa wybrzeży północnej Hiszpanii, Francji , Flandrii i Wysp Brytyjskich .
Siódmy arkusz: Mapa wybrzeży Morza Bałtyckiego , Danii i Skandynawii .
Ósmy arkusz: Mapa pokazana w mniejszej skali, wszystkie poprzednie mapy przedstawiają wybrzeża Europy i Afryki Północnej.
Arkusz dziewiąty: Okrągła mapa świata o obwodzie 25 cm .
Arkusz dziesiąty: Mapa świata Ptolemeuszy ze stożkową projekcją Ptolemeusza.

Niektórzy przypuszczają, że Andrea Bianco był pierwszym, który poprawnie przedstawił i opisał wybrzeże Florydy jako makropółwysep połączony z dużą wyspą oznaczoną Antillia.

Bianco współpracował również z Fra Mauro na mapie świata z 1459 roku .

Zobacz też

Linki zewnętrzne

http://www.henry-davis.com/MAPS/LMwebpages/241mono.html
Doktorat: rozprawy łacińskie i francuskie ,1845, 660 s. ( czytaj online ) , s. 195.