| Narodziny |
15 czerwca 1898 Laguépie lub Montauban |
|---|---|
| Śmierć |
19 czerwca 1963(65 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Dziennikarz polityczny |
| Tata | Antoine Capgras |
Andrée Marty-Capgras , urodzona dnia15 czerwca 1898w Laguépie ( Tarn-et-Garonne ) i zmarł dnia19 czerwca 1963w Paryżu jest francuskim dziennikarzem i politykiem .
Córka posła socjalistycznego Antoine'a Capgrasa , w 1919 roku wyszła za mąż za Fernanda Marty'ego, a następnie posługiwała się nazwiskiem małżonka lub obojga z nim obojętnie związanych.
W latach dwudziestych działaczka socjalistyczna, od 1929 do wojny członkini komitetu wykonawczego Federacji Sekwany, od 1932 zastępca sekretarza Narodowego Socjalistycznego Komitetu Kobiet.
Należy do nurtu „ Socjalistycznej Bitwy ” , jest zagorzałym obrońcą jedności z Partią Komunistyczną .
W czasie wojny zaangażowana w ruch oporu , niepokoiła ją kolaborująca policja, ale podczas przeszukań prowadzonych w jej domu nie znaleziono wystarczających dowodów.
W Wyzwoleniu porzuciła pracę jako nauczycielka dziennikarska, w ramach dziennika Franc-Tireur , a następnie od 1948 r. Prowadziła rubrykę w gazecie kierowanej przez Emmanuela d'Astiera , Wyzwolenie , której będzie od 1950 r. kieruje służbą polityczną. Prowadzi tam swoją stałą rubrykę: „ Jeśli wszystkie kobiety świata… , aż do jej śmierci w 1963 r.”.
Członkini zarządu odrodzonego SFIO od 1944 r., Do zarządu dołączyła w 1945 r. Jako sekretarz komisji do spraw jeńców wojennych, a następnie do spraw kobiecych.
W szczególności z Elie Bloncour próbowała ożywić „socjalistyczną bitwę”, ale jak większość bojowników tego nurtu została wykluczona z partii w 1948 roku.
Następnie brała udział w tworzeniu Jednolitej Partii Socjalistycznej , następnie bez wstępowania do Partii Komunistycznej uczestniczyła w działalności kilku jej masowych organizacji, w szczególności Ruchu Pokojowego , a przede wszystkim Związku Kobiet Francuskich , którego była wiceprezesem od 1953 do 1963 roku.
Zachowała jednak niezależność umysłu, wspierając Jacquesa Derogy'ego, gdy został brutalnie skrytykowany przez Maurice'a Thoreza po jego artykułach w „ Wyzwoleniu” , poświęconych „dramatom potajemnych aborcji” (1956).
W 1960 r. Była jednym z sygnatariuszy „ Manifestu 121 ” w sprawie prawa do buntu w wojnie w Algierii .
Zmarła nagle w 1963 roku po upadku.