André Roussin

Ten artykuł jest szkicem dla francuskiego pisarza .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

André Roussin Obraz w Infoboksie. Nina (1949), gra André Roussin tutaj grana przez Mary Dresselhuys i dwóch innych holenderskich aktorów w 1950 roku. Funkcje
Fotel 7 Akademii Francuskiej
Prezes
Stowarzyszenia Autorów i Kompozytorów Dramatycznych
Biografia
Narodziny 22 stycznia 1911
Marsylia
Śmierć 3 listopada 1987 r.(w wieku 76 lat)
Paryż
Pogrzeb Cmentarz Saint-Pierre
Narodowość Francuski
Szkolenie Thiers liceum
Zajęcia Dramaturg , pisarz , scenarzysta , aktor
Inne informacje
Członkiem Stowarzyszenie Autorów i Kompozytorów Dramatycznych
Akademia Francuska (1973)

André Jean Paul Roussin , ur.22 stycznia 1911w Marsylii i zmarł w Paryżu 2 nd na3 listopada 1987 r., jest francuskim dramatopisarzem .

Syn Józefa, André Roussin (1877-1932) i Félicité, Louise, Suzanne Gardair (1884-1976), był dyrektorem i dyrektorem, wraz z Louisem Ducreux , Compagnie du Rideau Gris .

André Roussin jest twórcą polityki decentralizacji francuskiego teatru. Był także dyrektorem z Benoît-Léon Deutsch, z Théâtre de la Madeleine od 1955 do 1965. Był członkiem Académie française , wybranym na12 kwietnia 1973w fotelu Pierre-Henri Simona . Był także prezesem Stowarzyszenia Autorów i Kompozytorów Dramatycznych (SACD) w latach 1984-1986.

Przetłumaczone na wszystkie języki i wystawiane na całym świecie sztuki André Roussina nakreśliły kontury powojennego teatru francuskiego, z najwybitniejszymi aktorami swoich czasów w roli wykonawców.

Początki

Urodzony na 119 rue Paradis w Marsylii , wychował się w Saint-Barnabé (Marsylia) w rodzinie marsylskiej wyższej klasy średniej: jego ojciec jest ubezpieczycielem, matka jest jedną z sześciu córek potężnego marsylskiego przemysłowca, który będzie inspirować do odegrania ról Grobu Achillesa i Świętej Rodziny . Ojciec zachęcał go do studiowania prawa (myśli o ubezpieczeniu sukcesji) po maturze, chociaż zdawał sobie sprawę, że nie odpowiada to jego aspiracjom: „Mój syn ma podwójną ambicję: być na dole klasy i zostać Napoleonem . Dla pierwszej ambicji myślę, że nie będzie problemu, dla drugiej nie jestem pewna, czy dożyję do koronacji”. Pasjonatami wszystkich sztuk (malowanie, skrzypce której praktykowane przez sześć lat), Andre pokazał swoje zamiłowanie do teatru bardzo wcześnie, która przyniosła mu przydomek „Pagnolet”, pseudonim podanych podczas realizacji spektaklu Topaze przez Marcel Pagnol w 1928, kiedy musiał powtórzyć maturę.

André Roussin porzuca pierwszy rok studiów prawniczych (bez wiedzy rodziny, w tym roku poświęca swój czas na czytanie sztuk teatralnych), by na krótko zostać dziennikarzem (w Petit Marseillais ), po czym poświęca się teatrowi. Jego rodzina dowiedziała się o jego talencie, gdy parodiował Le Misanthrope Moliera w Les Fureurs d'Alceste , sztuce, którą napisał w Aleksandryjczykach. W 1933 wstąpił do Compagnie du Rideau Gris założonej przez Louisa Ducreux . Uczestniczył w kierowaniu oddziałem, będąc aktorem, do końca II wojny światowej . Żołnierz żyjący w niepewnej sytuacji, wycieczki zatrzymują się w 1936 r., potem pracuje jako sprzedawca puszek z farbą, dziennikarz lub ubezpieczyciel.

dramaturg

To właśnie podczas wojny André Roussin napisał i wyprodukował (dzięki niewielkiemu spadkowi) swoją pierwszą sztukę Am Stram Gram , trzyaktową komedię z Micheline Presle , wschodzącą gwiazdą. Po raz pierwszy zaprezentowany w wolnej strefie w 1941 r., gdzie zwyciężył, sztuka została następnie wystawiona w Paryżu w 1943 r., gdzie odniosła zaszczytny sukces. W 1943 napisał „Wielką dziewczynę” dla Madeleine Robinson, z którą miał romans. W 1944 roku jego sztuka Jean Baptiste le mal-aime poniosła krytyczną i komercyjną porażkę.

ten 4 czerwca 1947poślubia w Paryżu XVIe Lucienne Deluy, z której będzie miał syna: Jean-Marie.

To właśnie dzięki La Petite Hutte Roussin buduje swoją reputację. Sztuka została po raz pierwszy zaprezentowana w Brukseli w październiku 1947 r. w inscenizacji autora, który grał tam także obok Suzanne Flon i Fernanda Graveya . W grudniu tego samego roku; produkcja zostaje wznowiona w Théâtre des Nouvelles w Paryżu. La Petite Hutte jest wykonywana 1500 razy. Praca jest adaptacją innej komedii, napisanej i opublikowanej w 1921 r. po katalońsku przez pisarza Carlesa Soldevila (1892-1967) zatytułowanej Civilitzats tanmateix ( Jeszcze ucywilizowane ). Dzieło Soldevili było znane we Francji: Adolphe de Faigairolle i Francesc Presas opublikowali tłumaczenie w 1927 roku w czasopiśmie Candide .

W następnych latach sztuki Roussina odniosły w dużej mierze duży sukces. Tak więc Bobosse , stworzony w 1950 roku i który François Périer wykonuje ponad 1500 razy. Kiedy Dziecko się pojawia , zaprezentowane w Théâtre des Nouvelles w 1951 roku, aby zastąpić La Petite Hutte , obejrzało prawie 1600 przedstawień. Jego kolejne sztuki cieszyły się popularnością, ale były przedmiotem ostrej krytyki, zwolennika nowej polityki teatralnej ministra stanu ds. kultury André Malraux .

Kontrowersyjne kawałki

Tematy poruszane przez komedie André Roussina wykraczają poza zwykłe argumenty teatru bulwarowego, podejmując tematy rzadko eksponowane, w których autor twierdzi, że poglądy są niezwykle postępowe jak na swoje czasy. Tak więc Strusie jaja ewokują homoseksualizm, Kiedy dziecko widzi porusza temat aborcji, rzadko poruszany w teatrze lat pięćdziesiątych .

Chęć trzymania się zmian w obyczajach i opinii publicznej skłoniła go do przeglądu i adaptacji niektórych swoich sztuk poprzez modyfikację tekstów lub fabuły.

Akademia Francuska

Został wybrany do Académie française on12 kwietnia 1973 r., na krześle 7 , zastępując Pierre-Henri Simon . Przed wyborem oświadczył: „Jeśli zostanę wybrany, będę nieśmiertelny; jeśli zostanę pobity, nie umrę ”. Jego oficjalny odbiór odbywa się w dniu2 maja 1974 r.. Wyczerpany krytyką i jego nowy status nie pasujący do jego nieokiełznanej fantazji, jego produkcja teatralna spadła. Jego żona Lucienne zmarła w 1999 roku.

Pracuje

Dyrektor

Aktor

Dostosowanie

Recenzja

Uwagi i referencje

  1. „  Les Présidents  ” , na http://www.sacd.fr (dostęp 23 listopada 2016 )
  2. André Roussin, gigant czerwonych zasłon! , Portret Danielle Mathieu Bouillon, Canal Académie, 1 maja 2011

Linki zewnętrzne