André Dewavrin

André Dewavrin Obraz w Infobox. Funkcje
Dyrektor
ds. Dokumentacji Zewnętrznej i Służby Kontrwywiadu
28 grudnia 1945-1946
Henri ribiere
Dyrektor
Generalna Dyrekcja ds. Studiów i Badań
19 kwietnia -28 grudnia 1945
Jacques Soustelle
Dyrektor
Centralnego Biura Wywiadu i Akcji
Lipiec 1940 -27 listopada 1943
Biografia
Narodziny 9 czerwca 1911
16. dzielnica Paryża
Śmierć 20 grudnia 1998(w wieku 87 lat)
Paryż
Pogrzeb Stary cmentarz Neuilly-sur-Seine
Przezwisko Arkabuz
Pseudonim Passy
Narodowość Francuski
Trening Polytechnic
School Stanislas
College Louis-le-Grand High School
Zajęcia Inżynier , wojskowy, odporny
Dziecko Daniel Dewavrin
Inne informacje
Uzbrojony Armia francuska
Stopień wojskowy Pułkownik
Konflikt Druga wojna światowa
Nagrody

André Dewavrin , znany jako pułkownik Passy , urodził się dnia9 czerwca 1911w 16 th dzielnicy Paryża , zmarł20 grudnia 1998w tym samym mieście znajduje się francuski oficer, który podczas drugiej wojny światowej był szefem BCRA (Centralne Biuro Wywiadu i Akcji) - tajnych służb Wolnej Francji  - z generałem de Gaulle'em .

Jest towarzyszem Wyzwolenia .

Po raz pierwszy poślubił Jeanne Gascheau, z którą się rozwiódł Styczeń 1946. Ożenił się ponownie w marcu tego samego roku z Paquerette Guinoiseau, wdową po Jeanie Féline .

Biografia

Przed wojną

André Dewavrin urodził się w rodzinie przemysłowców z północy , której był ostatnim z sześciorga dzieci. Jego dziadek ze strony matki był dwukrotnie wybierany na burmistrza Calais . Studiował w Paryżu, w szkole Braci Doktryny Chrześcijańskiej , następnie w szkole Bossuet przy rue Guynemer , w wyższej klasie matematycznej w Stanislas College oraz w specjalnej klasie matematycznej w Lycée Louis-le-Grand .

Otrzymał w 1932 roku w Ecole Normale Superieure i Ecole Polytechnique , wybiera Polytechnic, gdzie jest on w rankingu 49 th do egzaminu wstępnego. Następnie, gdy wyjechał w 1934 r., Zdecydował się pozostać w służbie państwa, wstępując do korpusu oficerów inżynierów  : następnie spędził dwa lata w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Wersalu.

Wydany 2 e Szkoły Inżynierii w 1936 roku w randze porucznika , został przydzielony do 4 th  Engineer Regiment w Grenoble jako drugi oficer towarzystwie inżynierów elektryków .

Kapitan w Wrzesień 1938został mianowany docentem fortyfikacji w Saint-Cyr .

Wojna i kampania francuska

Po wypowiedzeniu wojny w r Wrzesień 1939Dowodził 12 th  towarzystwie inżynierów elektryków w Sztabie Generalnym, w Meaux , a następnie dołączył do kadry geniuszu 9 th  armii w Verviers .

W Maj 1940, bierze udział w kampanii norweskiej . Pod rozkazami generała Béthouarta dowodzi inżynierami francuskiej ekspedycji. Następnie z wybuchu bitwy Francji , wylądował w Brześciu na17 czerwca, przed natychmiastowym ponownym zaokrętowaniem z całą dywizją do Anglii .

Szef Secret Service of Free France

Stworzenie BCRA

Plik 1 st lipca 1940, dołączył do General de Gaulle w Saint Stephen's House w Londynie . Jest on odpowiedzialny za zarządzanie 2 nd i 3 rd  biurach. Przez trzy lata będzie organizatorem i szefem służb specjalnych Wolnej Francji przy sztabie Sił Wolnej Francji (FFL). Z biegiem czasu przeznaczenie i umiejętności jego obsługi ulegają różnym zmianom. Oskarżenie André Labarthe o bycie częścią Cagoule szybko mija , ale ściga go do końca wojny .

Jego służba zmienia jego przeznaczenie kilka razy: 2 nd  biura, kiedy to został stworzony1 st lipca 1940, Serwis informacyjny (SR) od 15 kwietnia 1941, Centralne Biuro Wywiadu i Akcji Wojskowej (BCRAM) od 17 stycznia 1942i wreszcie Centralne Biuro Wywiadu i Akcji (BCRA) z lata 1942 r .

Jego kompetencje, początkowo ograniczone do wywiadu, stopniowo rozszerzały się na działania wojskowe, kontrwywiad , uchylanie się od przestępstw i sprawy polityczne.

W 1941 roku zaczął nawiązywać kontakty z francuskim ruchem oporu wewnętrznego , w szczególności dzięki Pierre'owi Brossolette i Jeanowi Moulinowi .

Plik 7 października 1941sąd wojskowy w Vichy we Francji skazuje go zaocznie na degradację i konfiskatę jego majątku, między innymi za to, że służył w obcej armii. Dekret N O  19924 stycznia 1942 pozbawi go obywatelstwa francuskiego.

Misja Arquebuse-Brumaire

W 1943 roku został wysłany do Francji w ramach misji Arquebuse-Brumaire. Zrzucony na spadochronie we Francji wraz z Forest Yeo-Thomasem "  Shelley  " (operacja "Seahorse" sekcji RF Special Operations Executive ) na25 lutegoPassy (misja „Arquebuse”) znajduje swojego zastępcę, Pierre'a Brossolette (misja „Brumaire”), który jest już we Francji od miesiąca. Spotkanie odbyło się u Claire Davinroy's . Jego misją jest zbadanie ruchu oporu, jego zdolności paramilitarnych, projektów politycznych i stanowiska wobec generała de Gaulle'a, a także stanu umysłu Francuzów. W tym celu musi nawiązać kontakt z głównymi menedżerami sieci i ruchów w strefie północnej oraz z przywódcami politycznymi.

Swoją misję wykonał, nocą poleciał do Anglii 15 w 16 kwietniana pokładzie Lysandera z Brossolette i Yeo-Thomasem . Jego bardzo długi raport został złożony na biurku generała de Gaulle'a tego samego dnia. W ciągu siedmiu tygodni misja „Arquebuse-Brumaire” wprowadziła w życie istotne elementy zjednoczenia ruchu oporu we Francji, uzyskując porozumienie o utworzeniu organizacji wojskowej skupiającej wszystkie ruchy (przygotowując w ten sposób przyszłą Tajną Armię ), uzyskując również powołanie Komitetu Koordynacyjnego Ruchów Oporu w strefie północnej, a także porozumienie w sprawie powołania i składu Krajowej Rady Oporu (CNR). Po stronie brytyjskiej raporty Yeo-Thomasa na temat sił oporu i sentymentów gaullistowskich karmionych przez wielu bojowników ruchu oporu i Francuzów pocieszają tych, którzy sprzeciwiają się cesji Churchilla na rzecz Amerykanów, nie wspierając już de Gaulle'a.

Wyniki uzyskane we współpracy ze służbami angielskimi ( Special Operations Executive - SOE sekcja RF i Secret Intelligence Service sekcja R) nadają BCRA ważną rolę podczas schodzenia na ląd i są jednym z największych atutów generała de Gaulle'a w jego relacjach. z aliantami.

Dyrekcja Generalna Służb Specjalnych

Plik 27 czerwca 1943, udał się do Algieru, aby objąć kierownictwo techniczne Generalnej Dyrekcji Służb Specjalnych (DGSS), w wyniku połączenia BCRA ze służbami specjalnymi generała Girauda , pod kierownictwem Jacquesa Soustelle .

W Luty 1944, został szefem sztabu generała Kœniga , dowódcy sił francuskich w Anglii i francuskich sił wewnętrznych . Plik5 sierpnia 1944, został zrzucony na spadochronie w rejonie Guingamp (w Kerien , pomiędzy Bourbriac i Saint-Nicolas-du-Pélem ), aby pomóc Bretońskiemu ruchowi oporu, na czele 2500 członków FFI i żołnierzy amerykańskich. Oddział ten bierze udział w wyzwoleniu Paimpolu , gdzie zabiera 2000 jeńców.

W Wrzesień 1944, wraca do tajnych służb. Generał de Gaulle powierzył mu kilka misji w Ameryce , Indiach , Chinach i Indochinach .

Okres powojenny: Generalna Dyrekcja Studiów i Badań

W Kwiecień 1945powrócił do Francji i kilka miesięcy później zastąpił Jacques'a Soustelle'a na czele tajnych służb: ogólnego kierunku studiów i badań (DGER ex-DGSS), które następnie stały się Zewnętrzną Służbą Dokumentacji i Kontrwywiadu (SDECE).

Otoczony przez niektórych weteranów BCRA, takich jak André Manuel i François Thierry-Mieg , Passy zreorganizował służbę i zdemobilizował 8323 z 10 123 agentów, w tym pewną liczbę komunistów .

„Sprawa Passy”

Po rezygnacji generała de Gaulle'a w styczniu 1946 r. Stał się podejrzany wobec nowych przywódców. Komuniści prowadzą przeciwko niemu brutalną kampanię prasową, oskarżając go o sprzeniewierzenie funduszy podczas wojny na finansowanie ruchu gaullistowskiego. Został aresztowany w nocy z 6 na7 maja 1946i spędził cztery miesiące w więzieniu prewencyjnym. Jego wniosek o doprowadzenie sprawy do sądu zostaje odrzucony.

Pozwy zostaną ostatecznie wycofane. Generał de Gaulle powie, że „był traktowany niesławnie” .

Wróć do życia w cywilu

Po odejściu od władzy generała de Gaulle'a w 1946 r. Złożył rezygnację.

Inżynier konsultant w Banque Worms w 1953 roku, był liderem amerykańskiej grupy tekstylnej DHJ w Europie w latach 1963-1973, a następnie prezesem i dyrektorem generalnym Établissements Japy w latach 1967-1976.

W 1969 roku grał swoją rolę w filmie L'Armée des Ombres przez Jean-Pierre Melville , z udziałem aktorów Lino Ventura i Paul Meurisse .

Podczas wyborów prezydenckich w 1981 r . Wezwał do głosowania na François Mitterranda i bronił tytułów Ruchu Oporu kandydata Partii Socjalistycznej podczas II wojny światowej .

Jest ojcem Daniela Dewavrina , byłego prezesa Związku Przemysłów i Zawodów Metalurgii (UIMM).

Został pochowany w 1998 roku na starym cmentarzu (rejon 3) w Neuilly-sur-Seine , w Hauts-de-Seine . Jego druga żona, z domu Guinoiseau, zmarła w 1995 roku.

Dekoracje

Publikacje

  • Pułkownik Passy, pamiątki
    • Tom 1: 2 ND  Bureau, Londyn (1940/41) Raoul słonecznego, 1947. Objętość ta obejmuje okresCzerwiec 1940 pod koniec 1941 roku.
    • Tom 2:10, Duke Street, Londyn (BCRA) , Raoul Solar, 1951. Ten tom obejmuje rok 1942.
    • Tom 3: Tajne misje we Francji (Listopad 1942-Czerwiec 1943) , Plon, 1951, Prix ​​André-Jullien du Breuil z Akademii Francuskiej w 1952.
Wznowienie: Wspomnienia szefa tajnych służb Wolnej Francji , Odile Jacob, 2000

Uwagi i odniesienia

  1. Z promocji X1932, por. strona stowarzyszenia byłych studentów École Polytechnique (AX)  ; przegląd jego akt na tej stronie internetowej AX wspomina również o organie, do którego należy André Dewavrin: „Genie” we francuskiej armii.
  2. Dewavrin, André Lucien Charles Daniel (X 1932; 1911-1998) na stronie internetowej biblioteki École Polytechnique .
  3. Simon Epstein, A French Paradox: Antiracists in the Collaboration, Anti-Semites in the Resistance , Paryż, Albin Michel ,02 kwietnia 2008, 624  s. , 1 obj. ; 25 cm ( ISBN  978-2-226-21348-8 , OCLC  470590361 , czytaj online ) , s.  452.
  4. Pułkownik Passy, Pamiątki , t.  2, Paryż; Monte-Carlo, Plon; Raoul Solar, 1947-1951, 3 tomy. ; in-8 ° ( OCLC  369652102 , czytaj online ) , str.  197 i następne.
  5. Sébastien Albertelli, „  BCRA, wywiad Wolnej Francji  ”, Revue historique des Armées , 2007, s.  52-59 ( czytaj online ).
  6. Sébastien Albertelli, Tajne służby generała de Gaulle'a , Paryż, Perrin,2009
  7. Sébastien Laurent, "  The gaullistowskiego Tajne Usługi wystawiona na próbę polityki (1940-1947)]  ", Politix , vol.  14 N O  54,2001, s.  139-153 ( czytaj online ).
  8. Sylvie Lindeperg , Shadow screens: World War II in French Cinema (1944-1969) , Paris, CNRS Éditions , coll.  "Historia CNRS",1997, 443  str. ( ISBN  978-2-7578-3746-7 , prezentacja online ) , str.  343.
  9. Dekret z 31 grudnia 1994 r. Podnoszący godność Wielkiego Krzyża i Wielkiego Oficera

Bibliografia

  • Sébastien Albertelli , Tajne służby generała de Gaulle'a: BCRA, 1940-1944 , Paryż, Perrin , coll.  "Do historii",2009, 617  s. ( ISBN  978-2-262-02669-1 , prezentacja online ), [ prezentacja online ] , [ prezentacja online ] .
  • Daniel Cordier , Alias ​​Caracalla , Paryż, Gallimard , pot.  "Świadkowie",2011, 1144  s. , 1 obj. ; 18 cm ( ISBN  978-2-07-044045-0 , OCLC  862203644 ).
  • Guy Perrier , pułkownik Passy i tajne służby Wolnej Francji , Paryża, Hachette littératures,1999, 308  str. ( ISBN  978-2-01-235504-0 ).
  • Vladimir Trouplin , "  André Dewavrin-Passy  ", Słownik towarzyszy wyzwolenia , Bordeaux, Elytis,2013( ISBN  978-2-35639-033-2 , OCLC  862203644 ).

Linki zewnętrzne