Dyrektor ds. Dokumentacji Zewnętrznej i Służby Kontrwywiadu | |
---|---|
28 grudnia 1945-1946 | |
Henri ribiere | |
Dyrektor Generalna Dyrekcja ds. Studiów i Badań | |
19 kwietnia -28 grudnia 1945 | |
Jacques Soustelle | |
Dyrektor Centralnego Biura Wywiadu i Akcji | |
Lipiec 1940 -27 listopada 1943 |
Narodziny |
9 czerwca 1911 16. dzielnica Paryża |
---|---|
Śmierć |
20 grudnia 1998(w wieku 87 lat) Paryż |
Pogrzeb | Stary cmentarz Neuilly-sur-Seine |
Przezwisko | Arkabuz |
Pseudonim | Passy |
Narodowość | Francuski |
Trening |
Polytechnic School Stanislas College Louis-le-Grand High School |
Zajęcia | Inżynier , wojskowy, odporny |
Dziecko | Daniel Dewavrin |
Uzbrojony | Armia francuska |
---|---|
Stopień wojskowy | Pułkownik |
Konflikt | Druga wojna światowa |
Nagrody |
André Dewavrin , znany jako pułkownik Passy , urodził się dnia9 czerwca 1911w 16 th dzielnicy Paryża , zmarł20 grudnia 1998w tym samym mieście znajduje się francuski oficer, który podczas drugiej wojny światowej był szefem BCRA (Centralne Biuro Wywiadu i Akcji) - tajnych służb Wolnej Francji - z generałem de Gaulle'em .
Jest towarzyszem Wyzwolenia .
Po raz pierwszy poślubił Jeanne Gascheau, z którą się rozwiódł Styczeń 1946. Ożenił się ponownie w marcu tego samego roku z Paquerette Guinoiseau, wdową po Jeanie Féline .
André Dewavrin urodził się w rodzinie przemysłowców z północy , której był ostatnim z sześciorga dzieci. Jego dziadek ze strony matki był dwukrotnie wybierany na burmistrza Calais . Studiował w Paryżu, w szkole Braci Doktryny Chrześcijańskiej , następnie w szkole Bossuet przy rue Guynemer , w wyższej klasie matematycznej w Stanislas College oraz w specjalnej klasie matematycznej w Lycée Louis-le-Grand .
Otrzymał w 1932 roku w Ecole Normale Superieure i Ecole Polytechnique , wybiera Polytechnic, gdzie jest on w rankingu 49 th do egzaminu wstępnego. Następnie, gdy wyjechał w 1934 r., Zdecydował się pozostać w służbie państwa, wstępując do korpusu oficerów inżynierów : następnie spędził dwa lata w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Wersalu.
Wydany 2 e Szkoły Inżynierii w 1936 roku w randze porucznika , został przydzielony do 4 th Engineer Regiment w Grenoble jako drugi oficer towarzystwie inżynierów elektryków .
Kapitan w Wrzesień 1938został mianowany docentem fortyfikacji w Saint-Cyr .
Po wypowiedzeniu wojny w r Wrzesień 1939Dowodził 12 th towarzystwie inżynierów elektryków w Sztabie Generalnym, w Meaux , a następnie dołączył do kadry geniuszu 9 th armii w Verviers .
W Maj 1940, bierze udział w kampanii norweskiej . Pod rozkazami generała Béthouarta dowodzi inżynierami francuskiej ekspedycji. Następnie z wybuchu bitwy Francji , wylądował w Brześciu na17 czerwca, przed natychmiastowym ponownym zaokrętowaniem z całą dywizją do Anglii .
Plik 1 st lipca 1940, dołączył do General de Gaulle w Saint Stephen's House w Londynie . Jest on odpowiedzialny za zarządzanie 2 nd i 3 rd biurach. Przez trzy lata będzie organizatorem i szefem służb specjalnych Wolnej Francji przy sztabie Sił Wolnej Francji (FFL). Z biegiem czasu przeznaczenie i umiejętności jego obsługi ulegają różnym zmianom. Oskarżenie André Labarthe o bycie częścią Cagoule szybko mija , ale ściga go do końca wojny .
Jego służba zmienia jego przeznaczenie kilka razy: 2 nd biura, kiedy to został stworzony1 st lipca 1940, Serwis informacyjny (SR) od 15 kwietnia 1941, Centralne Biuro Wywiadu i Akcji Wojskowej (BCRAM) od 17 stycznia 1942i wreszcie Centralne Biuro Wywiadu i Akcji (BCRA) z lata 1942 r .
Jego kompetencje, początkowo ograniczone do wywiadu, stopniowo rozszerzały się na działania wojskowe, kontrwywiad , uchylanie się od przestępstw i sprawy polityczne.
W 1941 roku zaczął nawiązywać kontakty z francuskim ruchem oporu wewnętrznego , w szczególności dzięki Pierre'owi Brossolette i Jeanowi Moulinowi .
Plik 7 października 1941sąd wojskowy w Vichy we Francji skazuje go zaocznie na degradację i konfiskatę jego majątku, między innymi za to, że służył w obcej armii. Dekret N O 19924 stycznia 1942 pozbawi go obywatelstwa francuskiego.
Misja Arquebuse-BrumaireW 1943 roku został wysłany do Francji w ramach misji Arquebuse-Brumaire. Zrzucony na spadochronie we Francji wraz z Forest Yeo-Thomasem " Shelley " (operacja "Seahorse" sekcji RF Special Operations Executive ) na25 lutegoPassy (misja „Arquebuse”) znajduje swojego zastępcę, Pierre'a Brossolette (misja „Brumaire”), który jest już we Francji od miesiąca. Spotkanie odbyło się u Claire Davinroy's . Jego misją jest zbadanie ruchu oporu, jego zdolności paramilitarnych, projektów politycznych i stanowiska wobec generała de Gaulle'a, a także stanu umysłu Francuzów. W tym celu musi nawiązać kontakt z głównymi menedżerami sieci i ruchów w strefie północnej oraz z przywódcami politycznymi.
Swoją misję wykonał, nocą poleciał do Anglii 15 w 16 kwietniana pokładzie Lysandera z Brossolette i Yeo-Thomasem . Jego bardzo długi raport został złożony na biurku generała de Gaulle'a tego samego dnia. W ciągu siedmiu tygodni misja „Arquebuse-Brumaire” wprowadziła w życie istotne elementy zjednoczenia ruchu oporu we Francji, uzyskując porozumienie o utworzeniu organizacji wojskowej skupiającej wszystkie ruchy (przygotowując w ten sposób przyszłą Tajną Armię ), uzyskując również powołanie Komitetu Koordynacyjnego Ruchów Oporu w strefie północnej, a także porozumienie w sprawie powołania i składu Krajowej Rady Oporu (CNR). Po stronie brytyjskiej raporty Yeo-Thomasa na temat sił oporu i sentymentów gaullistowskich karmionych przez wielu bojowników ruchu oporu i Francuzów pocieszają tych, którzy sprzeciwiają się cesji Churchilla na rzecz Amerykanów, nie wspierając już de Gaulle'a.
Wyniki uzyskane we współpracy ze służbami angielskimi ( Special Operations Executive - SOE sekcja RF i Secret Intelligence Service sekcja R) nadają BCRA ważną rolę podczas schodzenia na ląd i są jednym z największych atutów generała de Gaulle'a w jego relacjach. z aliantami.
Dyrekcja Generalna Służb SpecjalnychPlik 27 czerwca 1943, udał się do Algieru, aby objąć kierownictwo techniczne Generalnej Dyrekcji Służb Specjalnych (DGSS), w wyniku połączenia BCRA ze służbami specjalnymi generała Girauda , pod kierownictwem Jacquesa Soustelle .
W Luty 1944, został szefem sztabu generała Kœniga , dowódcy sił francuskich w Anglii i francuskich sił wewnętrznych . Plik5 sierpnia 1944, został zrzucony na spadochronie w rejonie Guingamp (w Kerien , pomiędzy Bourbriac i Saint-Nicolas-du-Pélem ), aby pomóc Bretońskiemu ruchowi oporu, na czele 2500 członków FFI i żołnierzy amerykańskich. Oddział ten bierze udział w wyzwoleniu Paimpolu , gdzie zabiera 2000 jeńców.
W Wrzesień 1944, wraca do tajnych służb. Generał de Gaulle powierzył mu kilka misji w Ameryce , Indiach , Chinach i Indochinach .
W Kwiecień 1945powrócił do Francji i kilka miesięcy później zastąpił Jacques'a Soustelle'a na czele tajnych służb: ogólnego kierunku studiów i badań (DGER ex-DGSS), które następnie stały się Zewnętrzną Służbą Dokumentacji i Kontrwywiadu (SDECE).
Otoczony przez niektórych weteranów BCRA, takich jak André Manuel i François Thierry-Mieg , Passy zreorganizował służbę i zdemobilizował 8323 z 10 123 agentów, w tym pewną liczbę komunistów .
Po rezygnacji generała de Gaulle'a w styczniu 1946 r. Stał się podejrzany wobec nowych przywódców. Komuniści prowadzą przeciwko niemu brutalną kampanię prasową, oskarżając go o sprzeniewierzenie funduszy podczas wojny na finansowanie ruchu gaullistowskiego. Został aresztowany w nocy z 6 na7 maja 1946i spędził cztery miesiące w więzieniu prewencyjnym. Jego wniosek o doprowadzenie sprawy do sądu zostaje odrzucony.
Pozwy zostaną ostatecznie wycofane. Generał de Gaulle powie, że „był traktowany niesławnie” .
Po odejściu od władzy generała de Gaulle'a w 1946 r. Złożył rezygnację.
Inżynier konsultant w Banque Worms w 1953 roku, był liderem amerykańskiej grupy tekstylnej DHJ w Europie w latach 1963-1973, a następnie prezesem i dyrektorem generalnym Établissements Japy w latach 1967-1976.
W 1969 roku grał swoją rolę w filmie L'Armée des Ombres przez Jean-Pierre Melville , z udziałem aktorów Lino Ventura i Paul Meurisse .
Podczas wyborów prezydenckich w 1981 r . Wezwał do głosowania na François Mitterranda i bronił tytułów Ruchu Oporu kandydata Partii Socjalistycznej podczas II wojny światowej .
Jest ojcem Daniela Dewavrina , byłego prezesa Związku Przemysłów i Zawodów Metalurgii (UIMM).
Został pochowany w 1998 roku na starym cmentarzu (rejon 3) w Neuilly-sur-Seine , w Hauts-de-Seine . Jego druga żona, z domu Guinoiseau, zmarła w 1995 roku.