Prezes Towarzystwa Historii Paryża i Île-de-France |
---|
Narodziny |
1 st lipiec 1821 Reims |
---|---|
Śmierć |
27 czerwca 1904(w 82) Ville-d'Avray |
Imię urodzenia | Jean-Baptiste-Antoine-Anatole de Barthélémy |
Narodowość | Francuski |
Trening | Szkoła Kart |
Zajęcia | Archeolog , numizmatyk |
Członkiem |
Akademia Inskrypcji i Literatury pięknej Towarzystwa Historii Francji |
---|---|
Różnica | Kawaler Legii Honorowej |
Anatole de Barthélemy , urodzony w Reims dnia1 st lipiec 1821i zmarł w Ville-d'Avray dnia27 czerwca 1904Jest archeologiem i numizmatykiem Francuzem .
Jean-Baptiste-Antoine-Anatole de Barthélemy urodził się w 1821 r. Rue de Gueux w Reims przez matkę w starej rodzinie Reims, podczas gdy jego ojciec był subfektem Sainte-Menehould . Podczas gdy jego ojciec, Hyacinthe-Claude-Félix, wówczas sub-prefekt, zarządzał departamentem Saône-et-Loire , Anatole de Barthélémy, zauważywszy niewyjaśnioną galijską monetę w prywatnej kolekcji Macon, napisał wspomnienie, które ukazało się w 1838 r. , w Revue numismatique de Cartier et de la Saussaye .
Po tym pierwszym rozpoczęciu, w wieku siedemnastu lat, w nauce, którą później wyposażył w dwa podręczniki, jeden do starożytności , drugi do średniowiecza i czasów nowożytnych, nad którym będzie pracował aż do śmierci, wkrótce zostanie członkiem kilku towarzystw naukowych. Mianowany inspektor departamentu Loary , Barthélemy zasiada w zarządzie Dziewiątego Kongresu Naukowego, zebranego w Lyonie wWrzesień 1841, i przeczytaj na sesji publicznej raport o niektórych religijnych i feudalnych zabytkach Forez .
Był już członkiem-rezydentem Société des Antiquaires de France przez kilka miesięcy, kiedy wstąpił do Królewskiej Szkoły Kartarterów wGrudzień 1842. Tam w następnym roku uzyskał dyplom archiwisty paleografa .
Jednak Barthélemy spełnił życzenia swojej rodziny, ustanawiając swoje prawo w Poitiers . Po uzyskaniu licencji asystuje ojcu jako prywatny sekretarz w administracji Charente-Inférieure . Mianowany na sekretarza generalnego Côtes-du-Nord ,2 listopada 1845, rezygnuje z tytułu członka-rezydenta Société des Antiquaires de France, aby być jedynie korespondentem. Był sekretarzem generalnym Côtes-du-Nord przez ponad dziewięć lat, kiedy to rząd cesarski mianował go31 grudnia 1854, podprefekt Belfort .
Chociaż wolałby sukcesję swojego przyjaciela Duchalaisa od Gabinetu Medali Biblioteki Cesarskiej , na którą Charles Lenormant dawał mu nadzieję, trochę niechętnie wyjechał do Belfort, gdzie zmagał się z żarliwymi politycznymi pasjami. który ostatecznie staje się ofiarą.
Mianowany Kawalerem Legii Honorowej im31 grudnia 1859, to nazywa się 1 st May +1.860, w Neufchâtel, ale ledwo zainstalowany, żąda i otrzymuje plik20 grudnia w tym samym roku czasowa bezczynność, która stanie się ostateczna.
Po osiedleniu się na stałe w Paryżu , Barthélemy wznowił działalność wydawniczą z nowym zapałem. Numizmatyka, która pozostawała jego ulubioną nauką od młodości, nie przeszkodziła mu w poświęcaniu części wolnego czasu innym dziedzinom archeologii i właściwej historii. Do szóstego tomu przejmuje i przesuwa kolekcję, zapoczątkowaną w 1855 r. Geslin de Bourgogne, zatytułowaną: Anciens évêchés de Bretagne , histoire et monuments ; ujawnia alzackiego arystokratę i niepublikowane dokumenty dotyczące Ligi w Bretanii ; przyczynił się bardziej niż ktokolwiek do założenia Revue de Champagne i reanimacji Revue numismatique . Wydaje głównym czasopismom, takim jak Biblioteka Szkoły Kartartów , Przegląd Archeologiczny , Revue des questions historique , Revue celtique , wiele artykułów obejmujących prawie wszystkie okresy historii Francji .
Podróżując po Francji, zwiedzając muzea, budząc i wspierając powołania, wskazując ciekawe punkty do rozpoznania i zbadania, Barthélemy wszędzie sieje dobre słowo. Energiczne prośby niektórych członków Akademii Inskrypcji decydują o wystawieniu swojej kandydatury. Pomimo swojego podeszłego wieku, przewodniczył tej akademii w 1900 roku, ale jego stan zdrowia pogorszył się w tym roku, wiceprezes Robert de Lasteyrie musiał go kilkakrotnie zastępować. Po odzyskaniu nowego wigoru wraz z nowym stuleciem, po krótkiej chorobie nadchodzi śmierć.