Anatol Bartłomieja

Anatol Bartłomieja Obraz w Infobox. Funkcjonować
Prezes
Towarzystwa Historii Paryża i Île-de-France
Biografia
Narodziny 1 st lipiec 1821
Reims
Śmierć 27 czerwca 1904(w 82)
Ville-d'Avray
Imię urodzenia Jean-Baptiste-Antoine-Anatole de Barthélémy
Narodowość Francuski
Trening Szkoła Kart
Zajęcia Archeolog , numizmatyk
Inne informacje
Członkiem Akademia Inskrypcji i Literatury pięknej
Towarzystwa Historii Francji
Różnica Kawaler Legii Honorowej

Anatole de Barthélemy , urodzony w Reims dnia1 st lipiec 1821i zmarł w Ville-d'Avray dnia27 czerwca 1904Jest archeologiem i numizmatykiem Francuzem .

Biografia

Jean-Baptiste-Antoine-Anatole de Barthélemy urodził się w 1821 r. Rue de Gueux w Reims przez matkę w starej rodzinie Reims, podczas gdy jego ojciec był subfektem Sainte-Menehould . Podczas gdy jego ojciec, Hyacinthe-Claude-Félix, wówczas sub-prefekt, zarządzał departamentem Saône-et-Loire , Anatole de Barthélémy, zauważywszy niewyjaśnioną galijską monetę w prywatnej kolekcji Macon, napisał wspomnienie, które ukazało się w 1838 r. , w Revue numismatique de Cartier et de la Saussaye .

Po tym pierwszym rozpoczęciu, w wieku siedemnastu lat, w nauce, którą później wyposażył w dwa podręczniki, jeden do starożytności , drugi do średniowiecza i czasów nowożytnych, nad którym będzie pracował aż do śmierci, wkrótce zostanie członkiem kilku towarzystw naukowych. Mianowany inspektor departamentu Loary , Barthélemy zasiada w zarządzie Dziewiątego Kongresu Naukowego, zebranego w Lyonie wWrzesień 1841, i przeczytaj na sesji publicznej raport o niektórych religijnych i feudalnych zabytkach Forez .

Był już członkiem-rezydentem Société des Antiquaires de France przez kilka miesięcy, kiedy wstąpił do Królewskiej Szkoły Kartarterów wGrudzień 1842. Tam w następnym roku uzyskał dyplom archiwisty paleografa .

Jednak Barthélemy spełnił życzenia swojej rodziny, ustanawiając swoje prawo w Poitiers . Po uzyskaniu licencji asystuje ojcu jako prywatny sekretarz w administracji Charente-Inférieure . Mianowany na sekretarza generalnego Côtes-du-Nord ,2 listopada 1845, rezygnuje z tytułu członka-rezydenta Société des Antiquaires de France, aby być jedynie korespondentem. Był sekretarzem generalnym Côtes-du-Nord przez ponad dziewięć lat, kiedy to rząd cesarski mianował go31 grudnia 1854, podprefekt Belfort .

Chociaż wolałby sukcesję swojego przyjaciela Duchalaisa od Gabinetu Medali Biblioteki Cesarskiej , na którą Charles Lenormant dawał mu nadzieję, trochę niechętnie wyjechał do Belfort, gdzie zmagał się z żarliwymi politycznymi pasjami. który ostatecznie staje się ofiarą.

Mianowany Kawalerem Legii Honorowej im31 grudnia 1859, to nazywa się 1 st May +1.860, w Neufchâtel, ale ledwo zainstalowany, żąda i otrzymuje plik20 grudnia w tym samym roku czasowa bezczynność, która stanie się ostateczna.

Po osiedleniu się na stałe w Paryżu , Barthélemy wznowił działalność wydawniczą z nowym zapałem. Numizmatyka, która pozostawała jego ulubioną nauką od młodości, nie przeszkodziła mu w poświęcaniu części wolnego czasu innym dziedzinom archeologii i właściwej historii. Do szóstego tomu przejmuje i przesuwa kolekcję, zapoczątkowaną w 1855 r. Geslin de Bourgogne, zatytułowaną: Anciens évêchés de Bretagne , histoire et monuments  ; ujawnia alzackiego arystokratę i niepublikowane dokumenty dotyczące Ligi w Bretanii  ; przyczynił się bardziej niż ktokolwiek do założenia Revue de Champagne i reanimacji Revue numismatique . Wydaje głównym czasopismom, takim jak Biblioteka Szkoły Kartartów , Przegląd Archeologiczny , Revue des questions historique , Revue celtique , wiele artykułów obejmujących prawie wszystkie okresy historii Francji .

Podróżując po Francji, zwiedzając muzea, budząc i wspierając powołania, wskazując ciekawe punkty do rozpoznania i zbadania, Barthélemy wszędzie sieje dobre słowo. Energiczne prośby niektórych członków Akademii Inskrypcji decydują o wystawieniu swojej kandydatury. Pomimo swojego podeszłego wieku, przewodniczył tej akademii w 1900 roku, ale jego stan zdrowia pogorszył się w tym roku, wiceprezes Robert de Lasteyrie musiał go kilkakrotnie zastępować. Po odzyskaniu nowego wigoru wraz z nowym stuleciem, po krótkiej chorobie nadchodzi śmierć.

Źródła

Uwagi i odniesienia

  1. Pochodziła od Deu de Vieux-Dampierre i Danré d'Arrancy.

Zobacz też

Linki zewnętrzne