Amadeo Bordiga | |
![]() Portret Amadeo Bordigi z 1924 roku. | |
Funkcje | |
---|---|
Sekretarz Komunistycznej Partii Włoch | |
Styczeń 1921 - Styczeń 1924 (3 lata) |
|
Poprzednik | Utworzono funkcję |
Następca | Antonio Gramsci |
Biografia | |
Data urodzenia | 13 czerwca 1889 |
Miejsce urodzenia | Ercolano , Kampania , Włochy |
Data śmierci | 23 lipca 1970 (przy 81) |
Miejsce śmierci | Formia , Lazio , Włochy |
Narodowość | Włoski |
Partia polityczna |
Włoska Partia Socjalistyczna (do 1921) Komunistyczna Partia Włoch (1921-1930) Międzynarodowa Partia Komunistyczna (od 1952) |
Zawód | dziennikarz , pisarz |
Amadeo Bordiga , urodzony dnia13 czerwca 1889w Resina (obecnie Ercolano ), w prowincji Neapol w Kampanii ( Włochy ) i zmarł dnia23 lipca 1970w Formia , w Prowincja Latina w Lacjum , to rewolucyjny przywódca i teoretyk marksistowski włoski z XX th century. Był jednym z założycieli Komunistycznej Partii Włoch . Po wykluczeniu z Międzynarodówki Komunistycznej przewodził różnym partiom komunistycznym przeciwstawiającym się linii stalinowskiej . Obecne twierdzenie, że opiera się na jego ideach, jest znane jako Bordiguizm .
Urodził się Amadeo Bordiga 13 czerwca 1889. Jego szkolenie miało charakter naukowy. Jego ojciec Oreste, pochodzący z Piemontu, był agronomem, którego autorytet został szczególnie doceniony w kwestii świeckich problemów agrarnych włoskiego Mezzogiorno . Jego stryj, Giovanni, był matematykiem, znawcą geometrii rzutowej , wykładowcą na Uniwersytecie w Padwie , bojownikiem późnego radykalizmu ryzorgymentalnego ; pasjonat sztuki, założył z innymi Biennale w Wenecji .
Jego matka, Zaira degli Amadei, pochodziła ze starożytnej florenckiej rodziny, a dziadek ze strony matki był konspiratorem w walkach Risorgimento . Atmosfera rodzinna odegrała zatem fundamentalną rolę w formowaniu się młodego rewolucjonisty, który potrafił połączyć naukę i sztukę, jak w 1960 roku oświadczył o całym ruchu rewolucyjnym.
Bordiga ukończył Politechnikę Neapolitańską w 1912 roku. Z ruchem socjalistycznym zetknął się już w liceum, poprzez swojego nauczyciela fizyki, aw 1910 roku wstąpił do Włoskiej Partii Socjalistycznej (PSI).
W 1918 r. Założył gazetę Il Soviet , organ PSI. W 1921 roku , jest jednym z najbardziej entuzjastycznie założycieli Włoskiej Partii Komunistycznej (PCd'I), Włoski części III -go Międzynarodowego - w PCd'I przyjmuje nazwę Włoskiej Partii Komunistycznej w 1943 roku - i stał się głównym liderem aż 1923; jego tendencja była obecna u większości, dopóki nie została biurokratycznie odrzucona przez Międzynarodówkę Komunistyczną (CI) w 1925 roku . Od 1924 do 1927 r. (Lewica partii pozostawała w większości mimo działalności Zinowjewa do 1926 r., Por. Jego dzieje włoskiej lewicy komunistycznej w 4 tomach) walczył z „degeneracją” Międzynarodówki na stanowiskach bliskich. do poglądów Trockiego i przeciwieństw (przeciwko stalinizacji BG i IK), a także niemieckiej komunistycznej lewicy (w szczególności Karla Korscha ).
Pod koniec lat dwudziestych Bordiga, całkowicie w sprzeczności z Kominternem , pozostał ostatnim z przywódców Międzynarodówki, który potraktował Stalina jako zdrajcę, który wciąż żył i opowiadał tę historię.
Został wykluczony z PCd'I w 1930 r. Za sprzeciw wobec stalinowskiej linii CI. Zawsze bronił idei, że antyfaszyzm jest bronią burżuazji przeciwko klasie robotniczej. Dla niego zawsze należało walczyć z burżuazją, faszystowską czy antyfaszystowską, niezależnie od jej formy i politycznego koloru w tamtym czasie. Aresztowany zostaje skazany przez reżim Mussoliniego na zesłanie na wyspę Ustica . Po powrocie z wygnania na początku lat trzydziestych zaprzestał wszelkiej działalności politycznej aż do 1944 roku . W tym okresie broni idei, że burżuazja prowadzi świat do drugiej imperialistycznej wojny światowej i że konieczne jest podsumowanie minionych lat, aby móc wznowić walkę w okresie, który znów stał się sprzyjający. do klasy robotniczej.
Wstąpił do Komunistycznej Partii Międzynarodówkowa z Onorato Damen w 1949 roku , przed opuszczeniem go w 1952 roku do założenia Międzynarodowej Partii Komunistycznej .
Powojenna włoska partia komunistyczna wybrawszy Antonio Gramsci jako jego główny filozofa , Bordiga zostało wymazane z pierwszych wydań Listy z więzienia , gdzie mimo to pojawił się 18 razy. Eliminacja wzmianek Bordigi w korespondencji Gramscian przyczynia się do częściowego zapomnienia filozofa w powojennych Włoszech o przyjaźni, jaką miał z Gramscim, ale także o jego roli w tworzeniu partii komunistycznej.
Bordiga potępia stalinowskie oszustwo, które jego zdaniem zmieniło Związek Radziecki w reżim kapitalistyczny . Bordiga pozostaje ortodoksyjnym marksistą i uznaje się za Lenina w kwestii partii. Jego stanowisko w sprawie związków jest również zbliżone do stanowiska leninowskiego:
„[…] Ponieważ konkretna relacja liczbowa między jej członkami, jej sympatykami i związkowcami danej branży będzie miała pewne znaczenie i pod warunkiem, że organizacja ta nie wykluczy aż do ostatniej wirtualnej i ustawowej możliwości przeprowadzenia tam autonomiczna działalność klasowa partia podejmie się tam penetracji i będzie dążyła do podbicia jej kierunku. "
Broni idei „niezmienności” marksizmu wobec wszystkich „modernizatorów” lat sześćdziesiątych.
Niekiedy przypisywano mu autorstwo tekstu Auschwitz, czyli wielkie alibi . Ten anonimowy tekst, opublikowany w kwietniu 1960 r. W programie komunistycznym , sprowadza wyjaśnienie ludobójstwa Żydów do czynników ściśle społeczno-ekonomicznych, w imię materializmu historycznego , i czyni z niego alibi używane przez reżimy kapitalistyczne po wojnie do przywrócenia ich prawomocności. w imię antyfaszyzmu. Przejęty przez francuski ultralewicowy ruch La Vieille Taupe w 1970 r., A następnie opublikowany tym razem przez Międzynarodową Partię Komunistyczną w 1979 r. Po sprawie Darquiera de Pellepoixa , jest uważany za jeden z tekstów inicjujących skrajnie lewicowy rewizjonizm chociaż sama w sobie nie zaprzecza żadnej z realiów ludobójstwa. Jednak według artykułu opublikowanego w 2010 roku przez Le Prolétaire , organ Międzynarodowej Partii Komunistycznej, autorem jest Martin Axelrad , francuski działacz bordigistów pochodzenia żydowskiego.
Amadeo Bordiga zmarł w lipcu 1970 roku . Został pochowany na małym cmentarzu Castellonorato w gminie Formia .