Almanac Vermot

L ' Almanach Vermot to coroczne czasopismo założone przez Josepha Vermota (1828-1893), po raz pierwszy opublikowane w1 st styczeń 1886. Jako almanach jest przeznaczony do czytania z częstotliwością jednej strony dziennie. Zawierają one praktyczne informacje, dowcipy i kalambury , ilustracje i różne inne elementy zebrane w plątaninę. Od momentu powstania zachował ten sam czerwony koc, który go charakteryzuje.

Historia czasopisma

Almanach Vermot został opublikowany corocznie od 1886 roku z wyjątkiem w latach 1943, 1944, 1945 i 1946 roku symbolem pun jego kolei umysłu opublikowany został pod rysunku przez Henriot w almanachu 1896, na stronie11 września ; to słynne: „Jak się masz… yau de furnace?” ”. Cocardier, mizoginista, kolonialista i wiele innych kwalifikatorów zostało z nim skojarzonych; Vermot został skrytykowany za czasami niewybredny humor. Według Henri Jeanson , almanach często kończy się „czytaniem z rozproszonych pleców”, w małej chatce na tyłach ogrodu . Jest to niewątpliwie jeden z aspektów francuskiej kultury popularnej.

Po śmierci założyciela Josepha Vermota w 1893 r. Publikację almanachu kontynuował jego syn Maurice. Ten ostatni sprzedał almanach firmie Georges Ventillard w 1933 r. Od 2008 r. Tytuł, kupiony od Publications Georges Ventillard, jest wydawany przez Hachette Livre .

Ilustratorzy i pióra

Wielu ilustratorów współpracowało przy różnych edycjach, czasem w formie bajki . W pierwszych numerach znajdujemy podpis Jacka Abeillé , Jeana d'Auriana , Haye , Henriota , Roberta Le Noira , Henri Maigrota , Maurice'a Radigueta ...

Po 1946 roku zachowujemy nazwiska Bellus , Dubout , Faizant , Reiser , Wolinski , Pomédio, Jac Faure, Claude Ferran , Faro .

Claude Turier był redaktorem naczelnym od 1976 do 1996 roku; to Toulousain, Jacques Faure, który zastępuje go jako redaktor i główny projektant przez piętnaście lat. Od edycji z 2014 roku autorem tekstów zostaje dziennikarz Vincent Rousselet-Blanc, ilustracje powierzane są firmie Faro, która zgodnie z tradycją Vermot nadal odwołuje się do innych projektantów.

Uwagi i odniesienia

  1. Eufemizm określający prymitywne miejsca do końca XX wieku, a także tron, biskupstwo, pâti, kakti i inne warianty regionalne
  2. Richard Khaitzine, „  Slang and Green Language: From Vermot to Green Words  ”, Revista Triplov de Artes, Religiões e Ciências. Nova Series , vol.  05,2010( czytaj online , sprawdzono 13 grudnia 2017 r. ).
  3. Beulay 2011 .
  4. „  From L'Almanach Vermot to Mickey  ” , na lanouvellerepublique.fr ,10 stycznia 2016 r(dostęp 13 grudnia 2017 ) .

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne