Imię i nazwisko | Aline Patricia Nardone |
---|---|
Narodziny |
9 lutego 1956 Brugia ( Żyronda ) |
Podstawowa działalność | powieściopisarz |
Język pisania | Francuski |
---|---|
Gatunki | powieść |
Alina Reyes , urodzona jako Aline Nardoneone9 lutego 1956w Brugii ( Gyronde ), jest francuskim pisarzem .
Alina Reyes urodziła się w popularnej, artystycznej i komunistycznej rodzinie. Jego ojciec, z zawodu tynkarz, jest także muzykiem amatorem i śpiewakiem; jej matka jest gospodynią domową. Jest najstarszą z pięciorga rodzeństwa. Dzieciństwo i młodość spędziła w Soulac-sur-Mer , dużo czytała i śpiewała w chórach.
W liceum w Royan uczyła się łaciny i greki, ale opuściła zakład bez matury. Potem widziała dorywcze prace jako kelnerka lub sprzątaczka. Po urodzeniu dwóch synów, w 1976 i 1980 roku, wznowiła studia w Bordeaux w 1983 roku, uzyskując w 1985 dyplom uniwersytecki w zakresie technologii komunikacji, opcji dziennikarskiej, aw 1989 dyplom zaawansowanych studiów z zakresu nowoczesnej literatury. Następnie zarabia na życie będąc z kolei dziennikarką, zastępcą nauczyciela lub zajmującą się komunikacją.
Pisarz najpierw wyróżnił się, biorąc udział w otwartym dla początkujących pisarzy konkursie literatury erotycznej, organizowanym przez stowarzyszenie kulturalne Bordeaux Art-Phare. Była jednomyślna wśród jurorów, którzy przyznali jej nagrodę im. Pierre'a Lou's za literaturę erotyczną. Powieść została najpierw wydana przez stowarzyszenie Art-Phare w formie audiobooka, czytanego przez samą autorkę, następnie w 1988 roku pod tytułem Le Boucher by Éditions du Seuil . Będzie znał tłumaczenia w dwudziestu pięciu językach.
Jego „stodoła”, odosobniona owczarnia w Hautes-Pyrénées , która stała się jego domem w 1989 roku, zajmuje istotne miejsce w jego życiu i pracy. W 1990 roku, po roku spędzonym w Montrealu (Kanada?), odbyła podróż po Stanach Zjednoczonych, o czym opowiada artykuł Kiedy kochasz, musisz wyjechać . Alina Reyes nadal wykorzystuje materiał biograficzny w Moha m'ime , pracy przywołującej jesień spędzoną w południowym Maroku z dwoma ostatnimi synami, urodzonymi w 1994 i 1996 roku.
W 2001 roku, będąc wówczas matką czwórki dzieci, oświadczyła: „Moje dzieci uratowały mi życie tak samo jak literatura. "
W 2010 roku wznowiła naukę greki i hebrajskiego, aby zaproponować własne tłumaczenia Starego Testamentu i Ewangelii, które zamieściła w Voyage . W 2012 roku nauczyła się czytać po arabsku, aby dokończyć pracę czytając Koran.
W 2017 roku została przyjęta do CAPES of Modern Letters i mianowana nauczycielką języka francuskiego w liceum.
W 2018 roku obroniła doktorat z komparatystyki na UCP na podstawie pracy pt. „Pisać. Śledzenie zamieszkiwać świat, od prehistorii do współczesności ”.
Od czasu swojej pierwszej powieści Le Boucher (1988), przetłumaczonej w 25 krajach, Alina Reyes zbudowała dzieło literackie naznaczone kwestionowaniem ciała jako aktu politycznego. Dziś uważana jest za jednego z najważniejszych współczesnych autorów literatury erotycznej . Poprzez swoje prace czasami stara się „na nowo zaczarować seksualność, ukazać piękno ciała poprzez wyrywanie tego ukochanej osoby”, a czasami potępić makabryczne używanie ciała we współczesnym społeczeństwie . Te same pytania znajdujemy w jego zbiorach artykułów lub w jego książce „ Akt przed duchami” na temat Franza Kafki i Mileny Jesenskiej .
Jego broszura Poupée, anal nationale (Zulma, 1998), opisująca odrzucenie faszystowskiego ducha przez wielką scatologię guignoleskową, wywołała silne reakcje po opublikowaniu i nadal jest przedmiotem kilku adaptacji teatralnych. Le Nouvel Observateur napisał w 1998 roku: „Powieść Aliny Reyes nie jest przyjemna w czytaniu. Zbyt niegrzeczny, agresywny, rzeczywiście „ohydny”. Ale jest interesujące, ponieważ uderza w umysł i zmusza do refleksji lepiej niż miękkie tyrady i frazesy na temat „wzrostu skrajnej prawicy”. Ta książka, która nie mieści się w moralnych konwencjach naszych czasów, w swej skrajnej przemocy i nikczemnej sile jest o wiele bardziej alarmującym odzwierciedleniem zagrożenia, które ciąży dziś nad Europą. "
W Deep Forest ( wyd. du Rocher , 2007) obszernie opisuje agonię współczesnego świata i jego możliwe odrodzenie. Do czasu publikacji tej powieści, o czym prasa paryska odmówiła dyskusji, Alina Reyes żyła wyłącznie swoim pisaniem , często określane jako poetyckie i dzikie . Jego książki tłumaczone w kilku krajach są szczególnie znane we Włoszech i Niemczech .
Jednocześnie pisze liczne felietony, regularne lub okazjonalne, w różnych gazetach i czasopismach, w szczególności: Le Devoir (Montreal), Globe , Liberation Magazine , Edelweiss (Genewa), Psychologies Magazine , La Vie , Le Pèlerin i różne inne gazety, we Francji i sporadycznie we Włoszech czy Wielkiej Brytanii . Publikuje także felietony w Le Monde i Liberation , w kwestiach politycznych i społecznych – w szczególności opowiedziała się przeciwko zakazowi noszenia chusty islamskiej w szkole, przeciwko instrumentalizacji religii, za powrót do życia odartego z historii okresu Wielkiego Postu w górach . Współpracuje z magazynami: L'Infini , Le Passant normale , Autrement , itp. Na wezwanie Sarane Alexandrian , która uważa ją za surrealistyczną autorkę, współtworzy też swoją recenzję Superior Inconnu . Sarane Alexandrian zostanie później wspomniana w swojej książce Voyage .
Jest również wzywana do odczytywania swoich dzieł: na Uniwersytecie Boulder w Kolorado; w Toronto; w wielu belgijskich teatrach podczas festiwalu Saint-Amour; w teatrze Moliera-Maison de la Poesie w Paryżu, gdzie czyta La Prose du Transsibérien przez Blaise Cendrars ; z Inventory / Invention w Cité de la Villette za długi wiersz Autopsja .
Prowadzi również różne konferencje, z których jedna w 2000 r. w ramach Uniwersytetu Wszelakiej Wiedzy, zatytułowana: 2001, Odyseja Erosa – między górami a cudami, represja i regresja , została opublikowana w wydaniach Odile Jacob w 2001 r. w kolekcja Czym jest kultura? .
Kilka książek i tekstów Aliny Reyes zostało przeniesionych na scenę teatralną. Sztuka Le Boucher w reżyserii Philippe'a Ferrana została wystawiona w Bataclan w 1989 roku z aktorami Rufusem i Évelyne Dress . Spektakl został również wystawiony przez Alexandrę Tobelaim (zespół Tandaim ), a wystawiany przez Flore Grimaud i Christophe Perruchi w różnych teatrach, m.in. w Cartoucherie de Vincennes.
Derrière la Porte został zaadaptowany przez Zinc Théâtre w spektaklu Gilberta Rouvière pod tytułem Opowieść o mnie . Spektakl miał 1600 małych przedstawień w ciągu dwudziestu wieczorów w trzydziestu sześciu celach mnichów znajdujących się nad franciszkańskim teatrem w Béziers .
Poupée, anal nationale było również przedmiotem kilku adaptacji teatralnych – w szczególności przez firmę Escabelle, z aktorami Heidi Brouzeng i Denisem Jarosinskim , którzy pojawili się w różnych teatrach i reprezentowali sztukę na festiwalu Off w Awinionie w 2009 roku.
Od czasu swojej pierwszej strony internetowej w 2004 roku prowadzi różne blogi, zarówno pamiętniki, jak i fora.
Poezja, do której od zawsze dążyła jego proza, coraz częściej wyraża się bezpośrednio w formie wierszy w jego twórczości (zwłaszcza w Podróży ) oraz w pracy online.
Jej prace Młoda dziewczyna i Dziewica (o Lourdes), a przede wszystkim Lumière dans le temps , przede wszystkim zbliżyły ją do Kościoła katolickiego , gdy pracowała nad nową konstrukcją duchową. Wgrudzień 2011, otworzyła swoją witrynę do publikacji książek cyfrowych, na której znajdują się jej książki publikowane wcześniej na papierze, i opublikowała pierwszą niepublikowaną: Voyage , o podtytule Manifeste du nouveau monde . Na końcu tej długiej podróży, na której spotykają się powieści, poezja i duchowa medytacja, proponuje się podstawę reguły dla zakonu inspiracji monastycznej, oderwanego od instytucji, ale zdolnego do współpracy ze wszystkimi ludźmi dobrej woli.
W czerwiec 2012, ona sama publikuje, „w kwestiach wolności słowa” , papierową wersję Voyage , książkę napisaną od nowa, aby udoskonalić jej cel, którym jest uwolnienie człowieka z kajdan religii przy jednoczesnym zapewnieniu mu dostępu do religii w elastyczny i elastyczny sposób. żywa moda. W niedzielę30 września 2012, deklaruje w swoim internetowym dzienniku swoje „przejście” na islam .
W 2019 roku kontynuowała swój rozwój duchowy, podejmując praktykę i naukę jogi.