Alexis Philonenko

Alexis Philonenko Biografia

Narodziny	21 maja 1932 Paryż
Śmierć	12 września 2018 r.(w wieku 86 lat) Paryż
Narodowość	Francuski
Trening	Wydział Listów w Paryżu ( doktorat ) (do1965)
Zajęcia	Filozof , historyk filozofii , profesor uniwersytecki
Tata	Maksymilian Filonenko

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet w Caen-Normandy , Uniwersytet w Rouen, Normandia , Uniwersytet Genewski

Alexis Philonenko , ur.21 maja 1932w Paryżu i zmarł dnia12 września 2018 r.w Paryżu, jest filozofem i historykiem filozofii francuskiej .

Biografia

Jest synem rosyjskiego ministra Maksymiliana Filonenki . Dzieciństwo spędził w Saint-Mandé i ukończył studia średnie w Lycée Voltaire .

Otrzymał najpierw w agregacji filozofii w 1956 roku, spędził rok w liceum Fustel w Coulanges , w Strasburgu. Nazywane w Algierii, u lekarza wojskowego, D r Ph. Laurent, pisał w 1959 roku , książeczkę Mental Moron w świecie pracy . Był wówczas asystentem na Sorbonie Ferdynanda Alquié w historii filozofii . W 1966 roku obronił w myśli moralnej i politycznej Fichtego pracę o wolności człowieka . Wykładowca na Uniwersytecie w Caen , następnie profesor w Rouen, ale jednocześnie profesor na Uniwersytecie Genewskim . Jest specjalistą w zakresie filozofii niemieckiej .

Na początku swojej kariery, jego badania skupiają się głównie na Kanta i Fichtego , który Alexis Philonenko podchodzić z nowej perspektywy, z tendencją do podkreślenia wcześniej nierozpoznane współzależności. W szczególności odnowiona została wizja filozofii Fichtea, a pięciokrotna synteza jawi się jako kluczowy klucz do rozszyfrowania wielu tekstów. W 1967 wraz z Vrinem opublikował tłumaczenie Refleksji Kanta o edukacji z esejem pt. "Kant i problem edukacji".

Filigranowy autor historii filozofii wojny, z której opublikował pewne rozdziały w Wojnach i pokoju oraz Studiach polemologicznych (Kant, Fichte, Tołstoj , Machiavelli , Hegel , Bergson , De Gaulle ), później opracowanych przez Vrina. On jest zawsze wdzięczny za tym polemological magisterium z Gaston Bouthoul i René Carrere.

Później jego zainteresowanie doprowadziło go do podejścia, które można zakwalifikować jako historię filozoficzną, z systematyczną analizą rozumowania autorów tak różnych, jak Platon czy Jean-Jacques Rousseau , a także Leon Chestov czy nawet Jankelevitch (patrz publikacje).

Jego prace obejmowały prace dotyczące sportu, w szczególności boksu; w 1991 roku otrzymał, za Historię boksu , główną nagrodę za książkę sportową od stowarzyszenia pisarzy sportowych , którego został pełnoprawnym członkiem. Publikuje także książkę poświęconą Mohamedowi Ali  : An American Destiny .

On umarł na 12 września 2018 r..

Alexis Philonenko posiada Krzyż Walecznych i Medal Pamiątkowy Algierii i jest Komandorem Orderu Palm Akademickich .

Publikacje

• „Niedoskonałości umysłowe w świecie pracy”, Bulletin du CERP , 1959.
• Dzieło Kanta  : filozofia krytyczna , Paryż, Vrin "In Search of Truth", 1969. 6 th ed., 1996 ( ISBN  2-7116-0602-3 )
• Dzieło Kanta 2: moralny i polityczny , Paryż, Vrin "In Search of Truth", 1972. 5 th ed., 1997 ( ISBN  2-7116-0603-1 )
• Eseje o filozofii wojny , Paryż, Vrin, „Problèmes et controverses”, 1976.
• Teoria i praktyka w myśli moralnej i politycznej Kanta i Fichte w 1793 , Paryż, Vrin, „Bibliothèque d'histoire de la Philosophie”, 1976.
• Wolność człowieka w filozofii Fichte , Paryż, Vrin, "Biblioteka Historii Filozofii", 1980.
• Schopenhauer  : filozofia tragedii , Paryż, Vrin, „Biblioteka historii filozofii”, 1980.
• Studia Kantowskie , Paryż, Vrin, „Biblioteka Historii Filozofii”, 1982.
• Jean-Jacques Rousseau a myśl o nieszczęściu , Paryż, Vrin, „Biblioteka historii filozofii”, 1984.
• „Dzieło Fichte ”, Paryż, Vrin, „W poszukiwaniu prawdy”, 1984.
• Kantowska teoria historii , Paryż, Vrin, „Biblioteka Historii Filozofii”, 1986.
• Szkoła w Marburgu. Cohen - Natorp - Cassirer , Paryż, Vrin, 1989. ( ISBN  2-7116-0992-8 )
• Archipelag Sumienia Europejskiego , „Le Collège de Philosophie”, Paryż, Éditions Grasset , 1990.
• La Jeunesse de Feuerbach  : 1828-1848: wprowadzenie do jej fundamentalnych pozycji , Paryż, Vrin, "Bibliothèque d'histoire de la Philosophie", 1990.
• Myśl transcendentna i nowoczesna: Studia z historii filozofii , Paryż, PUF , „ Epiméthée ”, 1990.
• Historia boksu , Paryż, Kryterium, 1991.
• Czym jest filozofia? : Kant & Fichte , Paryż, Vrin, "Pré-texte", 1991.
• Lektura „Fenomenologii” Hegla  : Przedmowa – Wprowadzenie , Paryż, Vrin, „Biblioteczna historia filozofii”, 1993.
• Bergson czyli filozofia jako rygorystyczna nauka , Paryż, Éditions du Cerf , „Przejścia”, 1994.
• Przeczytaj ponownie Kartezjusza , Paryż, J. Grancher, „Uwertura”, 1994.
• Nietzsche  : le rire et le tragique , Paryż, LGF, „The Pocket Book. Biblio eses”, 1995.
• Pory roku przemijają, życie przemija , Paryż, Ramsay-Hallier, 1995.
• Lekcje platońskie , Paryż, Les Belles Lettres , 1997.
• Metafizyka i polityka w Kant i Fichte , Paryż, Vrin, „Biblioteka historii filozofii”, 1997.
• Filozofia nieszczęścia , Paryż, Vrin, „Eseje o sztuce i filozofii”, 1998.
• Du sport et des hommes , Paryż, Éditions Michalon , 1999.
• Zabójcy: figury morderstwa , Paryż, Bartillat , 1999.
• Śmierć Ludwika XVI , Paryż, Bartillat, 2000.
• Komentarz „ Fenomenologii ” Hegla  : pewność zmysłowa do wiedzy absolutnej , Paryż, Vrin, „Biblioteczna historia filozofii”, 2001.
• Lekcje arystotelesowskie , Paryż, Les Belles Lettres, 2002.
• Lekcje plotyńskie , Paryż, Les Belles Lettres, 2003.
• Schopenhauer , krytyk Kanta , Paryż, Les Belles Lettres, 2005.
• Wilhelm von Humboldt lub Świt językoznawstwa , Paryż, Les Belles Lettres, 2006.
• Mohamed Ali , Amerykańskie przeznaczenie , Paryż, Bartillat, 2007.
• Jankélévitch , system konkretnej etyki , Paryż, wyd. du Sandacz, 2011.
• Od Wiktora Hugo do Dostojewskiego , Rozmowy filozoficzne z Michelem Sognym , wyd. Francja-Imperium, 2014.

Uwagi i referencje

1. https://www.lemonde.fr/disparitions/article/2018/09/25/l-historien-de-la-philosophie-alexis-philonenko-est-mort_5359940_3382.html .
2. Christiane Menasseyre , "  Hołd dla Alexisa Philonenko  " , na sofrphilo.fr ,6 grudnia 2018
3. "  Agregaty szkolnictwa średniego. Katalog 1809-1960 | Zasoby cyfrowe w historii edukacji  ” , pod adresem rhe.ish-lyon.cnrs.fr (dostęp 19 października 2016 r . ) .
4. Druet Pierre-Philippe. Fichte i intersubiektywność: tezy MA Philonenko. W: Revue Philosophique de Louvain. Czwartej serii, tom 71, n o  9, 1973 , str.  134-143 . www.persee.fr/doc/phlou_0035-3841_1973_num_71_9_5728
5. Por. przedmowa do Hugues Lethierry Agir avec Jankelevitch, Chronique sociale, lyon, 2013
6. Vieillard-Baron Jean-Louis, "Alexis Philonenko (1932-2018)", przegląd filozoficzny Francji i za granicą, 2019/1 (tom 144), s. 137-138. DOI: 10.3917 / rphi.191.0137. URL: https://www.cairn.info/revue-philosophique-2019-1-page-137.htm
7. "  Śmierć filozofa Alexisa Philonenko  " , na .philomag.com , magazyn Philosophie ,28 września 2018
8. Recenzja Fabrizio Frigerio, „Schopenhauer, Philosoph der Tragödie”, Schopenhauer Jahrbuch , Frankfurt, 1982, nr 63, s. 147-148.

Linki zewnętrzne

Obraz zewnętrzny
	Portret Alexisa Philonenko autorstwa fotografa Gillesa D'Elia.

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Biblioteka Narodowa Hiszpanii
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach  :
  • Baza elit szwajcarskich
  • Biografia niemiecka
  • Kto jest kim we Francji?
• Zasoby badawcze  :
  • Kopiec