Alexandre Octave Bérard | |
Portret Aleksandra Bérardér | |
Funkcje | |
---|---|
Wiceprezes od francuskiego Senatu | |
14 stycznia 1919 - 20 kwietnia 1923 | |
Prezydent |
Antonin Dubost Léon Bourgeois Gaston Doumergue |
Podsekretarz Stanu ds. Poczt i Telegrafów | |
10 czerwca 1902 r. - 19 października 1906 | |
Prezydent |
Emile Loubet Armand Fallières |
Przewodniczący Rady |
Émile Combes Maurice Rouvier |
Senator Ajn | |
9 lutego 1908 - 20 kwietnia 1923 | |
Zastępca Ain | |
1893 - 1908 | |
Radny Generalny Amberieu | |
1886 - 20 kwietnia 1923 | |
Przewodniczący Rady Generalnej Ain | |
1909 - 20 kwietnia 1923 | |
Poprzednik | Józef Pochoń |
Następca | Eugeniusz Chanal |
Biografia | |
Data urodzenia | 3 lutego 1859 |
Miejsce urodzenia | Lyon |
Data zgonu | 20 kwietnia 1923 |
Miejsce śmierci | Paryż |
Narodowość | Francja |
Partia polityczna | Partia Republikańska, Radykalna i Radykalno-Socjalistyczna |
Ukończyć | Doktorat z prawa |
Zawód | prawnik |
Alexandre Bérard , ur3 lutego 1859w Lyonie i zmarł dnia20 kwietnia 1923w Paryżu , jest prawnikiem i politykiem francuskim .
On jest synem Ernesta Berard , producent jedwabiu i deputowany do Rhône od 1889 do 1898 roku . Ernest jest zaangażowany w ruch Fourierystów w Lyonie i zaciekle walczy z Napoleonem III .
Pomimo republikańskiego i radykalnego zaangażowania ojca, Aleksandre studiował u mnichów kartuzów z Lyonu, zanim w 1882 uzyskał doktorat z prawa na wydziale miejskim .
Jako młody attaché prokuratora generalnego Lyonu, Alexandre Bérard przemawiał w 1883 roku w „ aferze Antoine Cyvocta ”, anarchista, którego udało mu się skazać. Afera będzie miała pewien wpływ i zaznaczy Bérarda, który będzie pasjonował się anarchizmem .
Jako pierwszy wybrany radnym generalnym Ambérieu (będzie nim do śmierci), zostanie w 1893 r. zastępcą Ain , wygrywając wybory w okręgu Trévoux . Od swoich początków w Radzie Generalnej Bérard był bardzo aktywny w spotkaniach. Szybko umieścił się w obozie Josepha Pochona , ułatwiając mu przejęcie władzy w 1892 roku . Po śmierci Pochona wydaje się być naturalnym spadkobiercą tego ostatniego, co zapewni mu karierę polityczną; w ten sposób zostanie przewodniczącym rady generalnej Ain po swojej śmierci.
ten 9 lutego 1908, zostaje wybrany senatorem Ain, w związku z tym opuszcza mandat posła. Zostanie ponownie wybrany dwukrotnie: the7 stycznia 1912 r. i 9 stycznia 1921. Pozostanie senatorem aż do śmierci, a od 1919 roku zostanie nawet wiceprzewodniczącym tego zgromadzenia (corocznie wybierany na tę funkcję, aż do śmierci).
W swojej karierze senatorskiej był liderem opozycji na rzecz praw wyborczych kobiet , szacując w raporcie parlamentarnym (nr 564),3 października 1919, niż :
„Aby dać prawo głosowania kobietom we Francji w tej chwili, jest to uczynienie w nieznane najstraszliwszym skokiem, większym niż ten, który w 1848 roku uczyniono w naszym kraju przez spontaniczne przyjęcie powszechnego prawa wyborczego; w jego ignorancji i niedoświadczeniu widzieliśmy księcia Ludwika Napoleona Bonaparte uniesionego na tarczy, zbrodnia 2 grudnia ratyfikowana, osiemnaście lat cesarstwa narzuconego Francji, by ostatecznie doprowadzić nas do Sedanu! Czy dłonie kobiet dobrze nadają się do pięści na arenie publicznej? Bardziej niż zajmowanie się kartą do głosowania, ręce kobiet są stworzone do pocałunku, pobożnego pocałunku, gdy są dłońmi matek, z miłością, gdy są rękami kobiet lub narzeczonych. Skonsultuj się z ogromną rzeszą kobiet, a szybko zdasz sobie sprawę, że to ich ogromna większość w życiu publicznym odmawia wyrzeczenia się łaski, która czyni jej urok i siłę, macierzyństwa, które czyni jej niezrównaną wielkość, uwodzić i być matka, do tego jest stworzona kobieta; wszystko, co odciągnie ją od jej szlachetnej ludzkiej roli, wszystko, co odciągnie ją od domu, jest pogwałceniem ludzkiego prawa. "Swój raport kończy jednak następującym projektem ustawy:
Artykuł 1 st . - Ustawy i przepisy wykonawcze dotyczące elektoratu i prawa do udziału we wszystkich wybieranych zgromadzeniach mają zastosowanie do wszystkich obywateli francuskich bez względu na płeć.
Artykuł 2. - Przez okres jednego miesiąca od ogłoszenia tej ustawy listy wyborcze będą otwarte dla wszystkich dodatkowych wpisów zgodnie z poprzednim artykułem.
Artykuł 3. - To prawo ma zastosowanie do Algierii.
Jest promotorem pewnych praw:
Został mianowany Podsekretarzem Stanu ds. Poczty i Telegrafów , dnia10 czerwca 1902 r., a tym samym będzie należeć do rządów Émile Combes , Maurice Rouvier II , Maurice Rouvier III oraz rządu Ferdinanda Sarriena .
Pełnił tę funkcję do 25 października 1906, czas na budowę Hôtel des Postes d ' Ambérieu i prace nad rozszerzeniem sieci telegraficznej w całej Francji i koloniach, poprzez zachęcanie do różnych projektów kabli podmorskich . Dla przypomnienia, w tym samym okresie kapitan Ferrié użył wieży Eiffla jako anteny do swojej pierwszej próby transmisji.
Był więc członkiem rządu, gdy uchwalono ustawę o rozdziale kościołów i państwa , której był gorącym obrońcą.
Alexandre Bérard został inicjowany jako mason w 1882 roku w loży w Lyonie w Wielkim Wschodzie Francji , w tym samym roku co jego ojciec Ernest. Będzie on następnie stać się jednym z organów loży z Ambérieu-en-Bugey na bugeysienne Fraternité .
Jest zagorzałym obrońcą sekularyzmu , na bardzo antyklerykalnej linii . Na przykład; pisał w 1883 roku :
„ To we Francji należy stoczyć decydującą bitwę między wolnością a despotyzmem, między demokracją a teokracją, między świeckim, egalitarnym społeczeństwem a klerykalizmem ” .Jednak wierny konstytucji zakonu masońskiego Bérard nigdy nie stygmatyzuje samych wiernych . Ponadto, mimo kpin ze strony swoich krytyków, rozumiał potrzebę utrzymywania budowli sakralnych o dużym znaczeniu historycznym, w tym opactwa Ambronay . Posuwa się nawet do współpracy z duchowieństwem w obronie tego resortowego dziedzictwa. Nie zapomina też regularnie czcić pamięć Castelliona , „apostoła wolnej myśli”, ale pasterza. Krótko mówiąc, antyklerykalizm Bérarda to przede wszystkim zaciekły sprzeciw wobec jakiejkolwiek integracji religii z życiem miasta. Opowiada się za sekularyzmem jako gwarancją prawa do wiary w cokolwiek… albo do niewierzenia w to.