Imię urodzenia | Alberto González Muñoz |
---|---|
Narodziny |
13 marca 1935 Madryt , Hiszpania |
Śmierć | 26 lipca 2019 r (w wieku 84 lat) |
Podstawowa działalność | Gitarzysta , nauczyciel |
Trening | Miejskie Konserwatorium Muzyczne w Barcelonie, Konserwatorium w Lizbonie |
Mistrzowie | Emilio Pujol |
Edukacja | Konserwatorium Paryskie , Konserwatorium Muzyczne Cachan , Normalna Szkoła Muzyczna w Paryżu |
Alberto Ponce , urodzony w Madrycie dnia13 marca 1935 i martwe 26 lipca 2019 r, jest hiszpańskim gitarzystą klasycznym .
Ojciec Alberto Ponce był jego pierwszym nauczycielem. Alberto Ponce jako dziecko wstąpił do Miejskiego Konserwatorium Muzycznego w Barcelonie , gdzie oprócz gry na gitarze uczył się gry na fortepianie, harmonii i muzyki kameralnej. Do jego nauczycieli należą Lluís Maria Millet i Millet, dyrektor Orfeó Català , Joan Pich i Santasusana, Joaquim Zamacois i Soler oraz Gilbert Camins (fortepian).
Opuścił Konserwatorium z dyplomem i wyróżnieniem, a następnie spotkał osobę, która miała znaczący wpływ na jego karierę: Emilio Pujol . Kataloński muzykolog doradził mu wstąpienie do Konserwatorium w Lizbonie. Po trzech latach nauki Ponce doskonalił swoją technikę w Akademii Muzycznej Chigiana w Sienie.
W 1961 roku zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie w Paryżu, organizowanym przez Francuskie Biuro Nadawców (ORTF).
Uznany pedagog, wykładał w Konserwatorium Paryskim , a także w Konserwatorium Muzycznym Cachan w Val-de-Marne w latach 1965-1970, a także w Normalnej Szkole Muzycznej w Paryżu .
Uczeń Emilio Pujola , szkolił pokolenia gitarzystów z całego świata (Roland DYENS, PAtrick GUILLEM, Tania CHAGNOT, Geneviève CHANUT, Didier MAGNE, Pascal BOELS ...) i przyczynił się do upowszechnienia i rozwoju współczesnej muzyki na swój instrument , zwłaszcza z Maurice'em Ohaną (nagranie pozorów Si le jour i Concerto chez Arion).
Dyplom koncertisty z Paris Normal School of Music, licencja Alfred Cortot Teaching (nieokreślona)
1968 - Richard Riera / Leticia Alba
1969 - Rafael Andia
1970 - Geneviève Chanut / Jéromine Stefanaggi
1971 - Arnaud Dumond
1972 - Michel Coing
1973 - Michelangelo Severi
1974 - Francois Martin
1975 --------
1976 - Roland Dyens / Fumito Kurosaka / Santiago Rebenaque
1977 - Y. Iwanaga / Luis Martin Diego / Y. Sakai
1978 - Pascal Boels / Mike Dezavelle / Maryvonne Landreau / Shin-Ichi Fukuda
1979 - Philippe Azoulay
1980 - Marianne Renno / Eladio Scharron
1981 - Jean Bruno Rasoloarison / Benoit Schlossberg / Dominique Daigremont
1982 - Catherine Fayance / Carlos Marin
1983 - Carles Trepat / Sylvain Cinquini / François Laurent
1984 - François Moriconi
1985 - Guido Fichtner / Walter Zanetti / Dominiqiie Barzyk / Laurence Munsch
1986 - Stephan Schmidt / Isabelle Etinger / Jean - Pierre aware
1987 - José - Manuel Lopez - Mendez
1988 - Murielle Geoffroy / Brigitte Weiss / Richard Montembault / Monica Paolini
1989 - Jérôme Guillien / Sandro Torlontano / Roland Ulrich
1990 --------
1991 - Giorgio Albiani / Corinne Freyvogel / Andréa Gasperi / Yoran Zerbib
1992 - Alberto Vingiano / Roberto Spano / Adriano Rullo / Marylise Florid
1993 - Danilo Leggieri / Renaud Duret / Sylvie Burgos
(Lista opublikowana w 1993 r. W „Zeszytach gitary” nr 49)