Narodziny |
19 grudnia 1831 Hohenheim ( Królestwo Wirtembergii ) |
---|---|
Śmierć |
22 grudnia 1865(at 34) Monachium ( Królestwo Bawarii ) |
Dom | Monachium |
Narodowość | Królestwo Bawarii |
Obszary | paleontologia |
Instytucje | Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium |
Dyplom | Uniwersytet w Tybindze |
Kierownik | Friedrich August von Quenstedt |
Znany z | Podłoga Tithonian |
Carl Albert Oppel (urodzony dnia19 grudnia 1831w powiecie Hohenheim w Stuttgarcie; martwy22 grudnia 1865w Monachium ) to niemiecki paleontolog znany ze swojego wkładu w datowanie różnych etapów okresu jurajskiego .
Oppel, syn agronoma i starszego urzędnika państwowego Juliusa-Alberta Oppla (1799–1882), studiował geologię na Uniwersytecie w Tybindze pod kierunkiem Friedricha Augusta von Quenstedta w latach 1851–1853. Szwabia ”. Od 1854 do 1855 podróżował po Europie, poszukując różnych jurajskich kamieniołomów wapienia znanych we Francji, Anglii, Szwajcarii i Niemczech. Wyniki swoich badań w latach 1856–1858 zapisał w swoim eseju „ Jurassic formations” w Anglii, Francji i południowo-zachodnich Niemczech .
W 1858 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym paleontologii na Uniwersytecie w Monachium , w 1861 został profesorem zwyczajnym i zastąpił Johanna Andreasa Wagnera na stanowisku kustosza Muzeum Paleontologicznego w Monachium . W 1862 roku został mianowany członkiem korespondentem Wydziału Matematyki i Nauk Fizycznych Bawarskiej Akademii Nauk, w tym samym roku został redaktorem i współautorem niemieckiego czasopisma paleontologicznego Paläontologischen Mitteilungen .
Proponuje podzielenie ery jurajskiej na 36 stref biostratygraficznych (mówimy teraz o biostrefach ), co pozwoli na uściślenie względnego datowania różnych warstw . Okresy pliensbachowski i tytonski zachowały do dziś nazwę nadaną im przez Oppla.
Księżycowy ulga nosi jego imię: Opcja „ Oppel grzbiet ”. W 2004 roku Günter Schweigert i Alessandro Garassino nazwali Albertoppelia skamieniałością krewetki z Tithonian z Eichstätt ( wapień Solnhofen ) w hołdzie Oppelowi, którego monografia o skorupiakach dziesięcionogów z południowo-zachodniej części Jury Szwabskiej pozostaje punktem odniesienia.
Jego syn Albert Otto Oppel (1863–1916) był lekarzem histologiem .