| Narodziny |
23 stycznia 1947 Baden-Baden |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Dziennikarz |
Alain Ménargues , urodzony dnia23 stycznia 1947do Baden-Baden , jest dziennikarzem śledczym i pisarzem francuskim , byłym dyrektorem wiadomości w Radio France Internationale .
Alain Ménargues, korespondent Radia France w latach 1982-1995, w Bejrucie, a następnie w Kairze, jest specjalistą w świecie arabskim i przez ponad 15 lat był stałym wysłannikiem specjalnym na Bliski Wschód. Obecnie jest niezależnym dziennikarzem i pisarzem, od tego czasu mieszka w Arabii Saudyjskiejwrzesień 2010. Współuczestniczy w licznych publikacjach francuskich, a także w rozgłośniach radiowych w różnych krajach.
Szczególnie ilustrują go stanowiska, w których zdaniem niektórych antysyjonizm zwraca się ku antysemityzmowi:
Plik 28 lipca 2004, Alain Ménargues zostaje mianowany Dyrektorem ds. Informacji w RFI . We wrześniu tego samego roku ukazała się jego książka Sharon's Wall, w której przewidział problemy, które mogą się pojawić, chcąc potępić niektóre aspekty izraelskiej polityki i zinterpretować je w świetle rzekomych cech judaizmu. Otrzymał zjadliwą krytykę ze strony niektórych dziennikarzy, w szczególności z dziennika Wyzwolenie , a jego komentarze wygłoszone w Radio Courtoisie (stacji radiowej, do której Alain Ménargues, w wywiadzie opublikowanym na15 października 2004, określa jako „katolicką radiostację znajdującą się na skrajnej prawicy”) są uważane za „niedopuszczalne” przez związki pracowników RFI, które uzyskują 19 października rezygnację ze stanowiska dyrektora ds. informacji.
W tej chwili Alain Ménargues nadal jest członkiem personelu RFI, a dyrektor generalny stacji planuje powierzyć mu inne obowiązki. Jednak dziennik Liberation publikuje19 październikasłowa Alaina Ménarguesa, w których twierdzi, że „padł ofiarą„ manipulacji ”prowadzonej przez grupę żydowskich społeczności,„ którzy nie zniosą krytyki Izraela ”. Po tej ostatniej deklaracji tego samego dnia odbyło się walne zgromadzenie pracowników RFI na wezwanie wszystkich formacji związkowych. Zgromadzenie przyjmuje komunikat prasowy, w którym oświadcza: „My, wszyscy pracownicy RFI, potępiamy obraźliwe uwagi pana Ménarguesa, które oczywiście nie są oparte na żadnej rzeczywistości. (…) Odrzucamy wszelkie nawoływania do nienawiści rasowej ”. Związki RFI są następnie przyjmowane na ich prośbę przez prezesa RFI, który według AFP jest „zszokowany słowami pana Ménarguesa”. Plik19 października wieczorem prezes podejmuje decyzję o zwolnieniu Alaina Ménarguesa.
Słowa Alaina Ménarguesa, które zapoczątkowały tę sprawę, są w istocie podsumowaniem tez ujawnionych w jego książce The Wall of Sharon , wyjaśniającym budowę „ ściany Szaronu ” rozważaniami związanymi z religią żydowską. Le Monde diplomatique (lipiec 2005) ocenia je następująco: „Charakterystyczne dla propagandy antysemickiej te esencjalistyczne tezy - które odrzucamy zarówno w odniesieniu do islamu, jak i chrześcijaństwa - są równie absurdalne, jak niebezpieczne. Ponadto francuski miesięcznik L'Arche publikuje akta pokazujące, że kilka fragmentów pracy Alaina Ménarguesa jest dosłownie skopiowanych z publikacji autorów negacjonistycznych i skrajnie prawicowych. Pierre-André Taguieff uważa, że argument Ménarguesa odnosi się do „powracających tematów, które kształtują współczesną wyobraźnię antyżydowską”. Amerykańska neonazistowska organizacja antysemicka, IHR, nazwana Journal of Historical Review , opublikowana w lipcuSierpień 1993artykuł „Syjonizm i Trzecia Rzesza”. L'Arche twierdzi, że książka Ménarguesa kopiuje ten artykuł.
Alain Ménargues potępia to, co uważa za dobrowolne połączenie krytyki polityki Izraela i antysemityzmu w celu odcięcia się od wszelkiej krytyki i postawienia się jako ofiara. Istota kontrowersji wobec Alaina Ménarguesa dotyczy nie jego krytyki polityki Izraela, ale jego głównej tezy, zgodnie z którą budowa „Muru Szarona” wynikałaby z imperatywu judaizmu dotyczącego oddzielenia „czystego” (Żydzi) i „nieczyści” (nie-Żydzi). Według zeznań francuskiego specjalisty w tej dziedzinie, naczelnego rabina Alexisa Bluma , idea takiego „oddzielenia” nie istnieje nigdzie w judaizmie; twierdzenia Alaina Ménarguesa w tej sprawie są, oświadcza Alexis Blum w recenzji L'Arche (grudzień 2004), „Tkanka przekleństw i nieprawd pochodzących albo od niewykształconego - w co chcę wierzyć - albo od człowieka ożywionego złośliwymi intencjami”.
Początek Lipiec 2005, stowarzyszenie Friends of the Diplomatic World odwołuje konferencję Alaina Ménarguesa przed swoimi członkami i rozsyła między swoimi sekcjami list ostrzegający ich przed rzekomym niebezpieczeństwem, że przemówienia Ménargues mogą rozprzestrzenić we Francji antysemityzm przebrany za krytykę polityki rządu izraelskiego. Sekretarz generalny Amis du Monde diplomatique pisze w szczególności: „Wprowadzając do swojej książki ideę, że budowa muru miałaby korzenie i podłoże etniczno-religijne, przekraczacie granicę, której zdecydowanie odmawiamy przekraczania. "
Alain Ménargues zareagował listem otwartym do dyrektora Le Monde diplomatique oraz do prezesów klubów Friends of the Diplomatic World (pismo, które później zostanie umieszczone w Internecie). Niektóre lokalne grupy unieważniły zakaz, zapraszając go na konferencje, ale stowarzyszenie Friends of the Diplomatic World usunęło ogłoszenie o tych konferencjach ze swojej strony internetowej.
Sąd Apelacyjny w Paryżu w wyroku wydanym w dniu6 marca 2009, oszacował, że słowa Alaina Ménarguesa zostały wydane „w ramach jego swobody wypowiedzi autora, nie mogącej podlegać ciosowi dyscyplinarnej władzy pracodawcy. „Co się tyczy„ rzekomego zaburzenia (…) okazuje się on nieistotny i dlatego należy go wykluczyć ”. Co do reszty, Trybunał orzekł, że „żaden z zarzutów podniesionych przez spółkę RFI przeciwko Alainowi Ménarguesowi nie został ustalony, (jego) zwolnienie nie może mieć rzeczywistej i poważnej przyczyny”. RFI została zobowiązana do zapłacenia swojemu dawnemu numerowi 2 wszystkich praw związanych z jego zwolnieniem, odszkodowania należnego mu za jego 32-letni staż pracy w branży nadawców publicznych oraz odszkodowania.
Sąd kasacyjny w wyroku wydanego w dniu9 marca 2011 r utrzymał w mocy wyrok sądu apelacyjnego.