Adioukrou (ludzie)
Adioukrou
Znaczące populacje według regionu
Adioukrou to ludność Wybrzeża Kości Słoniowej , położony w południowej części tego kraju, właśnie w regionie Lagunes .
Lud Adioukrous lub Lebutu to oryginalny lud Krou o patrylinearnej kulturze, który przez wieki witał populacje pochodzenia Akan z kulturą matrylinearną. Najstarsze wioski Adioukrous to Bouboury i Debrimou .
Lud Adioukrou charakteryzuje się tradycyjnymi praktykami kulturowymi, do których pozostają przywiązani, pomimo ewolucji związanych z modernizmem. Wśród tych tradycji jest święto Low , obchodzone przez okres od 3 do 5 tygodni, które dotyczy młodych mężczyzn w wieku od 21 do 23 lat. Po zakończeniu ceremonii uzyskują status osoby pełnoletniej, a tym samym możliwość podjęcia obowiązków społecznych i prawo do udziału w ewentualnej wojnie, w której wieś byłaby stroną.
Adjoukrous to rolnicy i rybacy. Specjalnie produkują i sprzedają olej palmowy , ignamy i attiéké, który jest ich podstawowym pożywieniem.
Etnonimia
W zależności od źródeł i kontekstu istnieje kilka wariantów: Adiokrou, Adioukrous, Adiukru, Adiukrus, Adjoukrou, Adjukru, Adyoukrou, Adyukru, Adyukuru, Ajukru, Boubouri, Odjoukrou, Odjoukrous, Odjukru, Odzukru.
Uwagi i odniesienia
-
Ogon słonia, tkanina, drewno i złoty liść. Muzeum Afrykańskie w Lyonie
-
„ Low , święto pokolenia Adjoukrou”, Agendart-Ivoire , [1] , konsultowano 26 lutego 2016 r.
-
Marguerite Dupire i Jean-Louis Boutillier, Kraj Adioukrou i jego gaj palmowy: Dolne Wybrzeże Kości Słoniowej: studium społeczno-ekonomiczne , ORSTOM, Paryż, 1958, s. 100.
-
Źródło RAMEAU , BnF [2]
Zobacz też
Bibliografia
-
Marc Augé i Jean-Paul Colleyn, Nkpiti: la rancune et le prophète , École des Hautes Etudes en Sciences Sociales, Paryż, 1990, str. 85.
- Yedo Akpa Fabien, Nowe ruchy religijne „komian-esel”: wyzwanie dla ewangelizacji w grupie etnicznej Odjoukrou Wybrzeże Kości Słoniowej , Pontificia università lateranense, Rzym 2004, 254 s. (Praca dyplomowa)
-
Marguerite Dupire i Jean-Louis Boutillier, Kraj Adioukrou i jego gaj palmowy: Dolne Wybrzeże Kości Słoniowej: studium społeczno-ekonomiczne , Office for Scientific and Technical Research Overseas, Paryż, 1958, 100 str., [ Czytaj online ]
- Alex I-Lemon, Kockidj, dziwna dziewczyna: historie i wspomnienia , L'Harmattan, 1995, 143 s. ( ISBN 978-2-7384-3194-3 )
- Bertin Lath Akpa, l'Aminda: liryczny gatunek Adjoukrou regionu Dabou (Wybrzeże Kości Słoniowej) , François Rabelais University, Tours, 1982, 190 s. (DESM w etnomuzykologii)
- Bertin Mel Gnamba, „Selu, przestarzały język Adioukrou”, w Cahiers ivoiriens de Recherche Linguistique , 1980, t. 8, s. 2-84
- Harris Memel-Fotê, Political System Lodjoukrou: a lineage Society to age classes, Wybrzeże Kości Słoniowej , African Presence African News Publishing, 1980 (Thesis 3 e cycle revised 1970)
- Amos Djama Okrou, The selû: historyczno-literacki gatunek muzyczny Adioukrou (grupa etniczna z dolnego Wybrzeża Kości Słoniowej , Université François Rabelais, Tours, 1981, 90 str. (DESM d'ethnomusicologie)
- Jean-Michel Egue Latte, Historia Odzukru, ludność południowego Wybrzeża Kości Słoniowej , L'Harmattan Côte d'Ivoire, 2018, 262 s. ( ISBN 9782343144498 )
- Nicole Yobouet, Inicjacja młodych ludzi w kraju Adioukrou. Przykład młodych dziewcząt: Dediakp , National University of Côte d'Ivoire, Abidjan, 1976, 106 s.
- P. Van Den Wiele, Ogólny spis zwyczajów cywilnych i handlowych w zakresie prawa lokalnego wśród ludności Wybrzeża Kości Słoniowej , t. maszynistka (1 i 2 Attié, 1959; 3. Adioukrou, 1958-1959), Ministerstwo Sprawiedliwości, Abidżan, 1958-1959.
- Clavérie, Customary adioukrou (1933-1934), Archives, Dabou, sd
- Martine Depinay, Elementy badań leksykalnych na instrumentach muzycznych w kraju Adiukru , Uniwersytet ILA, Abidjan, 1975
Filmografia
-
Nkpiti: niechęć i prorok , film Jean-Paul Colleyn i Manu Bonmariage, Charleroi: ACME, RTBF, Charleroi (Belgia), 1989, 54 min (VHS)
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne