Adaptacjonizm
Adaptacjonizm to wizja biologii ewolucji która podkreśla cechy z gatunków żyjących głównie wynikiem adaptacji do nacisków selekcyjnych . W wizji przeciwieństwie do tego programu w wyniku Neodarwinizm są strukturalizmem ( rola ograniczeń morfologicznych pre-dostosowania stosunku exaptations ) i neutralizmu (rola dryfu genetycznego ).
Doskonałość dostosowania dekoracje z wisiorki z Bazyliki Świętego Marka w Wenecji do ich konfiguracji architektonicznym w 1978 roku służył jako argument przez absurdem Stephen J. Gould i Richard C. Lewontin krytykować adaptacjonizm szkoły myślenia, która panowała w tamtych czasach w biologii ewolucyjnej : te wisiorki nie istnieją według obrazów, które wspierają, ale odpowiadają na ograniczenia architektoniczne.
Kontrowersje
Adaptacjonistyczny pogląd na ewolucję jest przedmiotem intensywnych naukowych kontrowersji, szczególnie w takich dziedzinach, jak psychologia ewolucyjna . Jest szczególnie krytykowany przez biologów, takich jak Stephen Jay Gould i Richard C. Lewontin, którzy podkreślają znaczenie ograniczeń rozwojowych w kształtowaniu cech biologicznych . Według ich artykułu uznawanego za jeden z najsłynniejszych w biologii „adaptacjonizm przebiega w dwóch etapach: 1) rozpylanie organizmu na linie, z których każda jest opisywana przez dobór naturalny jako optymalnie zaprojektowana do spełnienia jego „funkcja”; 2) ponieważ każda cecha nie wydaje się w rzeczywistości idealnie dopasowana do swojej funkcji, adaptationist wyjaśnia, że każdy organizm jest najlepszym możliwym kompromisem między różnymi wymaganiami środowiskowymi, którym jest poddawany. "
Ale zwolennicy paradygmatu adaptacjonistycznego wysuwali pewne zjawiska, takie jak konwergencje ewolucyjne lub koewolucje adaptacyjne, aby umniejszyć wagę tych ograniczeń lub rolę przypadku w obliczu siły doboru naturalnego.
Debata jest teraz bardziej wyważona i nie odnosi się już do „znaczenia doboru naturalnego, który pozostaje decydujący, ale tylko do absolutnego charakteru selektywnego determinizmu i (korelacyjnej) zasady adaptacjonizmu, takiej jak„ były one używane w ramach tradycyjnego ramy teorii syntetycznej , czy też powinny być stosowane w ramach szerszego i bardziej otwartego spojrzenia, wnosząc swój udział w innych aspektach ewolucyjnej przyczynowości. "
Uwagi i odniesienia
-
(w) George Mather, Essentials of Sensation and Perception , Routledge,2014, s. 153.
-
To brytyjski genetyk JBS Haldane wydaje się być pierwszym, który użył tej metafory, aby wskazać nadmierne miejsce zajmowane przez adaptację organizmów w syntetycznej teorii ewolucji . Ten neologizm podjęli w 1979 roku Stephen Jay Gould i Richard Lewontin w artykule „Wisiorki Świętego Marka i paradygmat panglossowski: krytyka programu adaptacjonistycznego”. Zobacz Pierre-Henri Gouyon , Jean-Pierre Henry, Jacques Arnould, The avatars of the gene. Neodarwinowska teoria ewolucji , Belin,1997( czytaj online ) , np
-
„Zauważ, że noski zostały stworzone do noszenia okularów; mamy też okulary. Nogi są w widoczny sposób obute, a my mamy obuwie. Kamienie zostały uformowane z myślą o cięciu i tworzeniu zamków, więc Monsignor ma bardzo piękny zamek; największy baron w prowincji musi mieć najlepsze mieszkanie; a ponieważ świnie są przeznaczone do jedzenia, jemy wieprzowinę przez cały rok ” . Por. Voltaire, Candide , wydania w miękkiej oprawie,1995, s. 47
-
(w) SJ Gould & RCLewontin, " Spandrele San Marco i paradygmat pangloski : krytyka programu adaptacjonistycznego " , Proceedings of the Royal Society of London. Seria B. Nauki biologiczne , vol. 205 n O 1.16121 września 1979, s. 581-598 ( ISSN 0080-4649 i 2053-9193 , DOI 10.1098 / rspb.1979.0086 , czytaj online , dostęp: 24 sierpnia 2020 )
-
(w) SJ Gould & RC Lewontin, " Spandrele San Marco i paradygmat pangloski: krytyka programu adaptacyjnego " , Proceedings of the Royal Society of London. Seria B, Nauki biologiczne , t. 205 n O 1.16121 września 1979, s. 581-598.
-
Anouk Barberousse, Denis Bonnay, Mikael Cozic, Précis de Philosophie des Sciences , Vuibert,2014, s. 109.
-
Alain Prochiantz , Darwin: 200 lat , Odile Jacob,2010, s. 84.
Zobacz też
Powiązane artykuły
Bibliografia
-
Barbara Stiegler , musisz się dostosować. W sprawie nowego imperatywu politycznego , Gallimard, 2019
W języku angielskim :
- (en) SJ Gould i Lewontin, RC , „ The spandrels of San Marco and the Panglossian paradigm: A critique of the adaptationist program ” , Proceedings of the Royal Society of London B , vol. 205 n O 1.1611979, s. 581–598 ( PMID 42062 , DOI 10.1098 / rspb.1979.0086 )
- (en) RC Lewontin , „ Sociobiology as an adaptationist program ” , Behavioural Science , vol. 24, n o 1,1979, s. 5–14 ( PMID 435219 , DOI 10.1002 / bs.3830240103 )
- (en) RC Lewontin , Biology as Ideology: The Doctrine of DNA , Nowy Jork, Harper Collins,1993( ISBN 0-06-097519-9 )
- (en) J. Maynard Smith , Czy Darwin zrozumiał to dobrze? Eseje o grach, seksie i ewolucji , Londyn, książki Penguin,1988( ISBN 0-14-023013-0 )
- (en) Adaptationism and Optimality , Cambridge, Cambridge University Press,2001( ISBN 0-521-59166-X )
- (en) E. Sober and D. Hull and M. Ruse (red.), The Philosophy of Biology , Oxford, Oxford University Press,1998( ISBN 0-19-875213-X ) , „Six Sayings about Adaptationism”