Adam i Ewa wygnani z Edenu (Masaccio)
Wygnanie z ogrodu Eden
| Artysta | Masaccio |
|---|---|
| Przestarzały | 1424-1425 |
| Sponsor | Felice Brancacci ( we ) |
| Rodzaj | Malarstwo religijne , akt |
| Techniczny | Fresk |
| Wymiary (wys. × szer.) | 214 × 88 cm |
| Ruch | Pierwszy renesans |
| Kolekcja | Kościół Santa Maria del Carmine |
| Lokalizacja | Kościół Santa Maria del Carmine (Florencja) , Florencja |
| Informacje kontaktowe | 43 ° 46 ′ 04 ″ N, 11 ° 14 ′ 37 ″ E |
Adam i Ewa wypędzeni z Edenu (w języku włoskim: Cacciata dei progenitori dall'Eden ) to fresk produkowane przez Masaccio w 1424-1425: wydaje się na filarze w kaplicy Brancaccich w kościele Santa Maria del Carmine we Florencji .
Historyczny
W 1424 roku Felice Brancacci, polityk i bogaty włoski kupiec, zlecił dwóm młodym malarzy; Masolino i Masaccio, seria fresków, które zdobią ściany należącej do niego kaplicy w kościele Santa Maria del Carmine we Florencji. W tym kontekście Masaccio rozpoczyna realizację fresku Adama i Ewy wygnanych z Edenu.
W 1670 r. Dokonano zmian w układzie fresków w kaplicy: rzeźbione i złocone drewniane ramy podzieliły następnie cztery poziomy fresków. To właśnie w tym czasie (za panowania Cosimo III de Medici zwanego „fanatykiem”) dodano liście, aby ukryć nagość Adama i Ewy na mocy dosłownego odczytania tekstów („Zważywszy, że on i jego towarzysz zaszyli przepaski z liści figowych, gdy tylko otworzyli oczy, zrobili szarfy. - Genesis, III, 7) także na dwóch freskach: Kuszenie Masolino i „ Wygnanie z Ogrodu Masaccio”.
Kolejne remonty, które nastąpiły po pożarze w 1771 r. Oraz przejęcie kaplicy w 1780 r. Przez rodzinę Riccardi pozwoliły zachować miejsca, które w 1904 r. Przywróciły utracony wówczas wygląd freskom. (Ostatnia konserwacja od 1991 do 1989) odmalowanie (gałązki oliwne) cenzurujące akty.
-
Sytuacja fresku w kaplicy.
-
Fresk przed i po renowacji.
-
Wisior Pokusy Masolino da Panicale
Motyw biblijny
Adam i Ewa, którzy złamali zasady ustanowione przez Boga (nie wolno im skosztować jabłka grzechu) są wypędzani z Ogrodu Edenu ( Księga Rodzaju , rozdziały 2 i 3 , dokładniej wersety 22 do 24) pod przewodnictwem Archanioła Michała, szefa niebiańska milicja i psychopomp kierują boskością , kontrolując wejścia i wyjścia do nieba i piekła.
Opis
W układzie pionowym ze względu na położenie ( pilaster ) grupa w swej nagości ucieka od lewej do prawej ogród rozkoszy, który widzimy po łuku drzwi, odkrywa krajobraz nagich skał znajdujących się po prawej stronie; Ewa jest pokazana z przewróconymi do tyłu oczami i otwartymi ustami zasłoniętymi rękami (w postawie starożytnej skromnej Afrodyty już przejętej przez Giovanniego Pisano na ambonie Duomo w Pizie), a Adam z pochyloną głową, ukrywając twarz w swoim ręce; nad nimi ubrany na czerwono archanioł z mieczem wskazuje jedyną dostępną ścieżkę w prawo; zestaw czarnych linii emanujących z drzwi wydaje się oznaczać gniew Boga.
Zabieg światłem pozwala na uwydatnienie ciał: źródło światła pochodzi z prawej strony i oświetla Adama i Ewę od przodu, sublimując ich anatomię.
Bibliografia
- John T. Spike, Masaccio , Rizzoli libri illustrati, Mediolan, 2002 ( ISBN 88-7423-007-9 )
- Mario Carniani, La Cappella Brancacci a Santa Maria del Carmine , w AA.VV., Cappelle del Rinascimento a Firenze , Editrice Giusti, Florencja, 1998.
- Pierluigi De Vecchi ed Elda Cerchiari, I tempi dell'arte , tom 2, Bompiani, Mediolan, 1999 ( ISBN 88-451-7212-0 )
- Luciano Berti, Rosella Foggi, Masaccio, Kompletny katalog , Les Fleurons de l'Art, Paryż, Bordas, 1991