| Acionna | |
| Bogini mitologii celtyckiej | |
|---|---|
| Charakterystyka | |
| Główna funkcja | bogini wód |
| Miejsce pochodzenia | Orleanais |
| Okres pochodzenia | Starożytność celtycka i galijska |
Acionna to bóstwo rzymskiej Galii , spokrewnione z wodami. Jego istnienie jest potwierdzone w Orleanie .
W 1822 roku Jean-Baptiste Jollois , jeden z „wynalazców” archeologii Orleanu, przeprowadził badania lokalizacji „fontanny Etuvée”, starożytnego, sztucznie wysuszonego źródła, które należało wówczas odkryć na nowo jako źródło zaopatrzenia w wodę. do publicznych fontann miasta. Odkopał, w czymś, co wydawało mu się być starą stelą, mniej więcej kwadratową stelą (0,60 x 0,55 m) z napisem wotywnym. Według jego stylu, może to data z II th wieku . Grawer jest schludny, a czytanie nie nastręcza trudności:
AUG (ustae) ACIONNAEAcionna jest inaczej nieznana, ale końcówka -onna bez wątpienia wskazuje na zlatynizowane imię galijskie. Odkrycie jego steli w starożytnej fontannie sugeruje boskość związaną z wodami. Jego nazwę można porównać do nazwy Essonne - Axiona, Exona, w średniowiecznych tekstach - która ma swoje źródło na północnym zboczu lasu orleańskiego . (Górny bieg tej rzeki nazywany jest dziś Jajkiem ”, a nazwa„ Essonne ”pochodzi od jej połączenia z Rimarde). Inna rzeka w lesie Orleanu, „Esse” lub „Ruisseau des Esses”, która płynie na południe, może nosi tę samą nazwę. Esse wpada do Bionne, z pewnością o celtyckiej nazwie.
Acionna prawdopodobnie miała swoje sanktuarium w Fontaine de l'Etuvée w Orleanie . Rzeczywiście, pozostałości galijsko-rzymskiej świątyni, a także fragment akweduktu, zostały ujawnione w 2007 roku podczas wykopalisk archeologicznych.
Należy również zauważyć, że Capillus - imię łacińskie - jest synem Illiomaru o wyraźnie galijskim imieniu. Opierając się na antroponimii, Capillus może wydawać się reprezentować drugie pokolenie linii zromanizowanych notabli, ale który nie zapomniał, w razie konieczności, uciekania się do tradycyjnych bóstw.
Stela Acionna, złożona po jej odkryciu w młodym Muzeum Historycznym Orleanu, zaginęła. Ale Jollois kazał to narysować i odtworzyć w litografii. Przede wszystkim Muzeum Starożytności Narodowych miało czas na zrobienie odlewu, który znajduje się teraz ... w muzeum w Orleanie.