Akordeon chromatyczny

Akordeon chromatyczny * Inwentaryzacja niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji
Akordeon chromatyczny - Pozycja prawej ręki
Obszary	Muzyka i taniec Świąteczne praktyki
Lokalizacja zapasów	Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Alpes-Maritimes Tende

Chromatyczny akordeon to instrument dęty , który działa poprzez uruchomienie mieszek. W przeciwieństwie do akordeonu diatonicznego (system dwudźwiękowy), klawisz wydaje tę samą nutę przez pociąganie lub popychanie miecha (system uni-sound).

Jest grany również w zespołach muzyki tradycyjnej (bałkańskiej itp.), Klasycznej i współczesnej oraz w jazzie. Akordeon chromatyczny pojawia się w Inwentarzu niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji w 2009 roku.

Gra w ręce

Prawa ręka (MD):
- Prawa ręka zwykle gra melodię, ale może być również używana do akompaniowania innym instrumentom solowym. Klawiatury MD są dostępne w wersji z klawiszami fortepianu ( zakres od 25 do 45 nut w zależności od wielkości instrumentu) oraz w wersji z klawiszami guzikowymi ( zakres od 36 do 63 nut w zależności od wielkości instrumentu). Klawiatury guzikowe mają od 3 do 5 rzędów nut ułożonych pionowo z małymi tercjami oraz dużymi i małymi sekundami w obu kierunkach po przekątnej. 5-rzędowa klawiatura ułatwia tworzenie akordów dzięki kilku możliwościom palcowania , a także pozwala na transpozycję we wszystkich tonach tego samego palcowania uformowanego początkowo w 3 rzędach.

Lewa ręka (MG):
- Lewa ręka gra akompaniament (standardowa klawiatura basowa) lub kontrapunkt, prawą ręką (chromatyczna klawiatura basowa). Klawiatura MG wyposażona jest w dwa rodzaje klawiatur (zmiana z jednej na drugą odbywa się za pomocą mechanizmu konwertera przycisków): tzw. „Chromatyczna klawiatura basowa”, klawiatura melodyczna lub akordy podstawowe i prekomponowane (zamrożone) . Punkty podstawowe mają zakres 12 nut (jedna oktawa ) i znajdują się w 2 lub 3 rzędach ( tonika , tercja- dur i tercja -moll). Pozostałe przyciski na 4 i 3 tworzą rzędy układów precomposed przez naciśnięcie jednego klucza (główny, drobne, 7 th i 7 th zmniejszony zgodnie z wiersza). Basy i akordy są zbudowane pionowo zgodnie z cyklem kwint w górę (a więc kwint w dół), dzięki czemu można transponować wszystkie klawisze z tym samym palcowaniem. W zależności od wielkości akordeony mogą mieć 80, 96, 120 lub 140 basów. Godną uwagi odmianą konfiguracji klawiatury MG Basses Standard jest tak zwana konfiguracja „belgijskich basów”, która różni się od systemu Stradella: odwrotną kolejnością nut; 3 rzędy basów i 3 rzędy akordów (7 i 7dim w tym samym rzędzie); trochę więcej miejsca między przyciskami; nadające pewne (nieznaczne) korzyści w zakresie palcowania lewą ręką. (Zmniejszone „podskoki”, zwiększony udział palców 1 i 5, możliwe więcej palcowań)

Partytury na akordeon solo składają się z dwóch pięciolinii, jednej w kluczu wiolinowym prawej ręki, a drugiej w kluczu basowym dla lewej ręki oraz mieszanki kluczy na obu klawiszach w przypadku „chromatycznych basów”. Akordy na lewą rękę są zwykle uzupełniane numerowaną transkrypcją (Am, D7 itd.) W celu ułatwienia czytania. Można je również zapisać na pojedynczej nucie na górze z jakością akordu dla dowolnego kodowania (M, m, 7, dim). Bas jest zapisany w basie.

Tradycyjna muzyka

Jeśli we Francji akordeon chromatyczny jest odtwarzany częściej w muzyce miejskiej lub w różnorodności , częściej jest grany w tradycyjnym kontekście wiejskim we Włoszech, gdzie zastąpił akordeon diatoniczny .

Chromatyczny akordeon w Tende

Akordeon chromatyczny (zwany także fisarmonica lub fisa w dialekcie piemonckim i po włosku), praktykowany przez muzyków z Tende do akompaniamentu courenta i balet podczas lokalnych festiwali, to produkcja włoska. Zagrane wspólnie z klarnetem, te dwa instrumenty tworzą „typowy duet” towarzyszący courente e balet . Akordeon pełni głównie rolę harmoniczno-rytmiczną, natomiast klarnet bardziej melodyczną.

Akordeon w Bretanii

Barwna akordeon, jakby diatoniczny , bierze silne miejsce w muzyce tradycyjnej Breton z połowy XX -tego wieku .

Znani akordeoniści

Uwagi i odniesienia

" Akordeon diatoniczny lub chromatyczny: jak wybrać? » , On Fonteneau Accordéons (dostęp 8 listopada 2019 r. )
„ Akordeon chromatyczny ” , na http://www.culture.gouv.fr/ ,20 lipca 2009(dostęp 15 czerwca 2018 )
Christian Poché , Słownik tradycyjnej śródziemnomorskiej muzyki i tańców , Fayard, Paryż, 2005
Frédéric d'Hulster, „Le Curent'e Bel du Val Vermenagna”, praca magisterska z muzykologii; nadzorowany przez Michela Derlange, Uniwersytet w Nicei - Wydział Literatury i Nauk Humanistycznych, 1992.

Zobacz też

Bibliografia

Kali Argyriadis, Sara Le Menestrel, Vivre la guinguette , Puf, Paryż, 2003
Marie-Claude Blanc-Chaleard, Pierre Milza , Le Nogent des Italiens , Autrement, Paryż, 1995
Roberto Leydi, Febo Guizzi (pod kierownictwem), Strumentimusicali e tradizionipopolari in Italia , Bulzoni, Rzym, 1985
Pierre Monichon i Alexandre Juan, L'Accordéon , wydania Cyrill Demian, 2012
Christian Poché , Słownik tradycyjnej śródziemnomorskiej muzyki i tańców , Fayard, Paryż, 2005

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny

Karta inwentarzowa „Chromatic Accordion” we francuskim niematerialnym dziedzictwie kulturowym, na stronie culture.gouv.fr (dostęp22 kwietnia 2015)