Opactwo Bénisson-Dieu | ||||
![]() Fasada zachodnia budynku | ||||
Nazwa lokalna | Opactwo Nisors lub Nizors | |||
---|---|---|---|---|
Diecezja | Dawna diecezja Comminges, a następnie archidiecezja Tuluzy | |||
Numer seryjny (według Janauschek ) | CCCCLXXI (471) | |||
Pochodzenie religijne | 1184 | |||
Rozpuszczenie | ? | |||
Mother Abbey | Opactwo Bonnefont | |||
Kongregacja | Zakon cystersów | |||
Okres lub styl | ||||
Informacje kontaktowe | 43 ° 16 ′ 04 ″ na północ, 0 ° 39 ′ 14 ″ na wschód | |||
Kraj | Francja | |||
Departament | Haute-Garonne | |||
Gmina | Boulogne-sur-Gesse | |||
Geolokalizacja na mapie: Midi-Pyrénées
| ||||
Abbey Boga-Bénisson z Boulogne-sur-Gesse jest opactwo Haute-Garonne w archidiecezji Tuluzy .
Na schyłku XII th century było wschód od obecnego miasta Boulogne, grupa mniej lub bardziej znaczących mieszkań siedzibę gminy i parafii, z konsulów, jego kościół i pastora nazwą Insula Topiera , nazwa, która niewątpliwie pochodziła z fakt, że znajdował się na małej wyspie utworzonej przez rzekę Gesse i strumień Couent. Grupa ta przetrwała do rewolucji i zniknęła w nowym okręgu wyborczym Francji, a także we wspólnotach Séraut i Arriz. Panem tego miejsca był Arnauld, pochodzący ze znakomitej rodziny Comminges i krewny wielkiego biskupa, który nadał swoje imię miastu Saint-Bertrand .
Niedaleko jego zamku, u bram Saint-Martory , znajdował się klasztor zwany „Bonnefont”, którego zakonnicy byli z wybranego przez niego zakonu. Udał się do Bonnefont, aby przedłożyć swój projekt ojcu przeorowi i omówić z nim założenie planowanego klasztoru. Jego pierwsze kroki nie przyniosły szczęśliwego sukcesu, ponieważ Bonnefont nie był w stanie zapewnić liczby mnichów potrzebnej do założenia fundacji. Ale Arnauld odebrał nadzieję na sukces z Abbé de Peyrignac . Peyrignac był klasztorem w pobliżu Agen , z linii Bonnefont i zależnym do pewnego stopnia od opata Bonnefont. Jednak zwracając się do Arnaulda do Peyrignaca, dał mu list polecający. Niezwłocznie odbył się wywiad z opatem Peyrignac i Arnauld i porozumienie zostało zawarte. Arnauld zaoferował ziemie niezbędne do utrzymania mnichów i swoją pomoc przy założeniu klasztoru.
Teren był wilgotną, bagnistą niziną, nawadnianą przez obfite i przejrzyste źródła, na południowy zachód od zamku, w niewielkiej odległości. Była to prawdziwa samotna pustynia, cicha, z dala od jakiegokolwiek mieszkania, bez ścieżki, bez komunikacji, jednym słowem, którą wybierali ich mnisi z Citeaux. Tak się stało; Gdy ziemie zostały uznane, przystąpili do pracy, a dzięki działalności mnichów i hojnej pomocy dobroczyńcy klasztor szybko się rozrósł i był w stanie przyjąć mieszkańców.
Przybyli pod przywództwem opata Peyrignac Arnauld de Millas, który przez kilka lat pozostawał ich ojcem opatem, w asyście przeora o imieniu Fortz de Sobia, aż do momentu, gdy mogła się odbyć oficjalna instalacja. Nowy klasztor, podobnie jak wszystkie klasztory zakonu, otrzymał wspólną nazwę „Notre Dame”. Właściwym i szczególnym nominałem było „Abbaye de la Bénédiction-Dieu”; wkrótce dodano do niego nazwę Nizorów. Dlaczego to imię? Prawdopodobnie dlatego, że tak nazywała się lokalizacja.
Objęcie w posiadanie lub intronizacja nastąpiłoby około 1180 r., Być może w VII idach grudniowych. To Arnauld, pan „Hillette”, który jest czasowym założycielem opactwa: „Nizorti cassolni autor” . To on i jego syn Arnaud-Guillaume przekazali ziemię pod założenie klasztoru: „Loussipsum in que cunobiwn constructum est et ad ipsum constructum dedore deo et ordini citere et Arnaldo (Milos) Abbati de Peyrinianico” . Ten sam autor dodaje: „Dali Bogu, Błogosławionej Marii i domowi Peyrignac w rękach Arnaulda Milasa, opata w tym samym miejscu, ziemie, które mieli między Gesse i Gimone na budowę tam klasztoru. mnisi z zakonu cystersów ” .
Hojność szlachetnego pana z La Hillette można wytłumaczyć całkiem naturalnie, jeśli przypomnimy sobie, że jego rodzina jest zależna od znamienitych i hojnych hrabiów Comminges oraz Bertranda de l'Isle, biskupa Comminges (św. Bertranda). Ponieważ panowie z La Hillette wywodzą się z rodziny świętego biskupa Comminges, nie powinno dziwić, że oddając swoją ziemię, oddają się Bogu i pochowają się w klasztorze Peyrignac, aby objąć twardą i surową życie.
Dobrobyt, początkowo niezbyt zauważalny, gwałtownie wzrósł, gdy w 1184 r. Guillaume-Bernard del Terrail i jego brat Aymeri przekazali ojcu Arnaudowi de Milas i jego braciom z Peyrignac, a także Bénédiction-Bogu kilka praw użytkownika, m.in. inni, prawo do wycinania drewna w swoich lasach na budowę budynków i na potrzeby zakonników ” . Oprócz tych praw istnieje również darowizna dóbr, które dobroczyńcy nadal posiadali „pomiędzy Gesse i Gimone, na wyspie Isle-Toupière i nad kanałem Castane (Cassagne) wraz z budynkami gospodarczymi” .
W 1199 roku znaczna rodzina o imieniu Vixa dodała do rodziny panów Hillette ważną darowiznę. Na mocy wzruszającej umowy między ojcem, dwoma synami, dwiema córkami i ich mężami, wszystkie należące do nich dobra „między Gesse i Gimone” przeszły w posiadanie Boga-błogosławieństwa.
Jednak chociaż ojciec Arnaud de Milas miał Fortz de Sobia jak poprzednio, bardzo trudno mu było prowadzić oba klasztory jednocześnie ze względu na odległość, która je od siebie dzieliła, wielość i znaczenie pracy, która miała miejsce w obu klasztorach. . Kiedy uznał, że nowa fundacja jest pewna i ponieważ przeor odmówił mu prawa do objęcia kierownictwa opactwa, wybrał jednego ze swoich mnichów do tego zadania i przeszedł na emeryturę do Bonnefont, powierzając swojemu nowemu wybranemu przedstawicielowi zadanie kierowanie opactwem, kierownictwo domu, który właśnie założył.
W ten sposób została powiązana z Bonnefont, dziewczyną urodzoną w Peyrignac: „quanquam si initium de dent Peyrinia cuisineis (domum)” . Arnaud de Milas wrócił do Peyrignac. Po dwudziestu dwóch latach abbatatu „Profit annis 22” został biskupem Comminges przed Ogeriusem.
W 1213 r. Opat Arnaud-Garcie miał radość oglądania ukończenia klasztoru Nizorów, którego budowę mnisi zajęli 33 lata (1180-1213). Uroczyste poświęcenie kościoła i opactwa odbyło się dokładnie 5 czerwca czerwca.
Po opactwie Bertranda de Jaunaca Bénisson-Dieu przeszedł pod zarząd Commende.