6 th  Army (Cesarstwo Niemieckie)

6 th Army / 6 th Dowództwa Armii (AOK 6) to nazwa nadana do głównej jednostki armii niemieckiej i związanych z nim organów dowodzenia w czasie pierwszej wojny światowej (1914-1918). W każdym z nich jest kilka armii lub korpusów rezerwowych, a także liczne oddziały specjalne.

Historia

Po wybuchu I wojny światowej, dowódca 6 th  armii powierzono tronu Rupprecht . 6 th  Army pierwotnie składa się z jednostek armii bawarskiej The Królestwo Bawarii zachowało swoją władzę wojskową po zjednoczeniu Niemiec; kilka jednostek pruskich uzupełnia strukturę. Z ośmiu istniejących inspektoratów armii tworzy się osiem armii . Armia składa się z następujących jednostek w:Sierpień 1914:

  • 1 st  corps Królewski Bawarski  (z)
  • 2 p  korpus: Royal Bawarii  (z)
  • 3 p  korpus: Royal Bawarii  (z)
  • 1 st  ciało Królewski Reserve Bawarii  (de)

. Podczas wykonywania planu XVII The 6 th  wojsko stacjonuje w Lotaryngii , obejmujące centralnym odcinku frontu, gdzie jest już zaangażowany w swoich pierwszych walkach podczas wdrażania (→ bitwy pod Lagarde  (DE) ). Po raz pierwszy pokazał rekolekcje przed francuska ofensywa .. To twarze II th  francuskiej armii generała Castelnau .

W Sierpień 1914Podczas bitwy o Morhange , w 6 th  armii udało się zatrzymać francuską ofensywę, zwabienie przeciwnika udając najpierw do odwrotu, by w końcu zatrzymać jej postęp na linii powrotnej obrony bardzo dobrze ufortyfikowanego. 6 th  armia następnie próbuje przebić południu wykorzystać Nancy ale zostaje odparty w bitwie Grand Couronne . Po porażce 1 st i 2 e armii niemieckiej w bitwie nad Marną , obie strony starają się zawierać północnym skrzydle wroga (→ wyścig do morza ). Najwyższy rozkaz wojsku dlatego wycofuje żołnierzy z 6. armii i przenosi je na północy. W drugiej połowie września oddelegowano 6 naczelne dowództwo armii do kontroli odcinka frontu na północy. Oddziały pozostające w Lotaryngii są przegrupowywane w ramach oddziału wojskowego Falkenhausen  (de) . Siedziba następcy tronu Rupprechta Bawarii przeniosła się do Saint-Quentin pod koniec miesiącawrzesień 1914w Arras10 października. Po bitwach pod La Bassée i Armentières

Po Front Zachodni ustabilizowały i że uzbrojony zakopać się w swoich okopach , 6 th  armii przeniósł się do północnej Francji. Od8 listopada 1914jej siedziba znajduje się w Lille . Następnie został przeniesiony do Douai w dniu19 lutego 1916, w Tournai dnia15 marca 1917, i znowu w Lille dalej 15 kwietnia 1918 r.

Większość jednostek Bawarskie stopniowo rozproszone w różnych poleceń, natomiast jednostki Bawarskie nie przyłączyć się do 6 th  armii. Mimo to jego dowództwo pozostało w rękach Rupprechta, uważanego wówczas za jednego z najlepszych generałów, jakimi dysponowały Niemcy.

24 września 19156 th  armii jest celem pierwszego ataku chloru zapoczątkowanej przez armię brytyjską w czasie wojny w bitwie pod Loos . Pomimo strasznych szkód wyrządzonych przez atakiem gazowym , ofensywa na 1 st  armii brytyjskiej torfowisk w dół po kilku dniach.

W Lipiec 1916Rupprecht awansuje do Generalfeldmarschall . 28 sierpniaNastępnie, trzeba posługiwać się grupa uzbrojonych Rupprecht , składający się z 1 st , 2 TH , 6 th i 7 th niemieckich wojsk. Po promowaniu Rupprecht dowództwo 6 th  armii powierzono generałowi Ludwiga von Falkenhausen .

W Marzec 19176 th  Army stoi anglo-kanadyjski atak podczas bitwy pod Vimy Ridge . 6 th  Army Falkenhausen stracił około 20 000 ludzi w walce i jest napędzana od grani przez Korpusu Kanadyjskiego .

Od 1 st październik 19186 th  Army rozpoczyna swoją emeryturę przed ogólnej ofensywy aliantów . Po zawieszeniu broni 11 listopada została sprowadzona z powrotem do Niemiec. 19 listopada 1918przegrupowuje się w Iserlohn w celu demobilizacji i zostaje rozwiązana w 1919 r.

Karty

Porządek bitwy – sierpień 1914 – Lotaryngia

Kolejność bitwy – październik 1918 – Flandria francuska

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  1. Hermann Cron: Geschichte des Deutschen Heeres im Weltkriege 1914-1918 , Berlin 1937, S. 396
  2. Hermann Stegemann: Geschichte des Krieges. Zespół 1. Stuttgart / Berlin 1917, S. 103.
  3. Hermann Cron: Geschichte des Deutschen Heeres im Weltkriege 1914-1918. Berlin 1937. S. 77.