| 4 e piechoty podział | |
| kreacja | 1939 |
|---|---|
| Kraj |
20px Indie |
| Wierność |
Wielka Brytania, Indie i Pakistan, Indie |
| Rodzaj | Oddział piechoty |
| Jest częścią | Siła graniczna Pendżabu |
| Garnizon |
Jalandhar (1947) Allahabad (1963) |
| Stary nominał | 4 th Indian Infantry Division |
| Przezwisko | Dywizja Czerwonego Orła |
| Wojny |
2 th wojny światowej chińsko-indyjska War 2 e indyjsko-pakistańska War 3 e Indo-Pakistan wojna |
| Bitwy |
Syryjczyk kampanii (1941) 1 st Bitwa pod El Alamein 2 e Bitwa pod El Alamein kampanii Tunezji włoskiej Kampanii |
4 th podział Indian Infantry , znany również jako oddział Czerwonego Orła , jest podział nazwy piechoty że Armia indyjska zachowała po bieżącym Indiach przyjęła wszystkich jego randze i strukturę jego armii macierzystego, brytyjski Indian Armia .
Podział powstał w Egipcie w 1939 roku podczas II wojny światowej . Podobnie jak wszystkie formacje armii indyjskiej przed uzyskaniem niepodległości, jej oficerowie byli Brytyjczykami, podczas gdy Indianie byli podoficerami i szeregowcami. Miał jednak kilku oficerów indyjskich (do stopnia kapitana i majora ). Podczas II wojny światowej brała udział w kampaniach w Afryce Wschodniej ( Sudan i Erytrea ), Syrii , Afryce Północnej i we Włoszech .
Dywizja została utworzona w Egipcie w 1939 r. Pod dowództwem generała majora Noela Beresford-Peirse i była pierwszą indyjską jednostką wysłaną za ocean podczas II wojny światowej .
Brała udział w operacji Compass w 1940 r., Walczyła w kierunku Sidi Barrani .
W Grudzień 1940Podział jest w Sudanie i dołączył do 5 th Division Indian Infantry (Wielka Brytania) . WLuty 1940bierze udział w bitwie pod Keren .
W Czerwiec 1941bierze udział w kampanii syryjskiej (1941) i pierwszej bitwie pod El Alamein .
W Kwiecień 1942, jest wysyłany na Cypr iPaździernik 1942, brała udział w drugiej bitwie pod El Alamein i kampanii tunezyjskiej .
W Styczeń 1944bierze udział w Kampanii Włoskiej . Bierze udział w bitwie o Monte Cassino i Linię Gotów .
W 1947 roku dywizja, znana jako Czerwony Orzeł , stała się zalążkiem Sił Granicznych Pendżabu (in) (po francusku : „siła więzi Pendżabu”) pod dowództwem generała dywizji Thomasa Wynforda Reesa , siły wojskowej odpowiedzialnej za przywrócenie prawo i porządek podczas masakr społecznych, które miały miejsce podczas podziału Indii w Pendżabie . Data utworzenia Liaison Force17 lipca 1947z siedzibą w Lahore . Włącza się1 st sierpień 1947a rozpuszczono w 1 ul września z powodu niemożności kontrolowania rozruchów wynikających z podziału. Miała około piętnastu indyjskich batalionów i dziesięć batalionów pakistańskich i obejmował 5 th i 11 th indyjskich brygad piechoty i 14 th Brygady Spadochronowej (dalszej części armii pakistańskiej ), z 43 th Brigade Lorry (poprzednio 1 ponownego podziału Pancernej) i tym 114 th brygada piechoty Indian. Y również dołączony 50 th i 77 th Brigades spadochronu (formalnie przymocowany do 2 e powietrzu podziału) i 123 p brygada Indian piechoty. Po splądrowaniu Reesa jest generał dywizji Kodendera Subayya Thimayya (in), który powinien przejąć dowodzenie nad Siłami. Po rozwiązaniu Sił Łącznikowych dywizja przeniosła się do Jalandhar .
Niektóre jego elementy są zaangażowane w wojny między Chinami i Indiami w 1962. Przed wojną podział obejmuje 5 th , 7 th i 11 th Brygady Piechoty Indian. 7 th Indian Infantry Brigade została zniszczona podczas bitwy rzeki Namka Chu. 4 th Dywizji Piechoty przekształca się podziałem górskich w 1963 roku przez jakiś czas i walki podczas drugiej wojny indyjsko-pakistańskiej w 1965 roku.
To również walczyć na froncie Bangladeszu podczas trzeciej wojny indyjsko-pakistańskiej w roku 1971. W tym czasie, składa się z 7 th , 41 th i 62 th brygad górskich i eskadry z 45 -go Pułku Ułanów. Podlegając 1- szym organowi i centralnemu dowództwu, dywizja znajduje się w Allahabadzie .
1940: