47 Tucanae NGC 104 | |
47 Tucanae ( Kosmiczny Teleskop Hubble'a ) | |
Dane obserwacyjne ( Epoka J2000.0 ) | |
---|---|
Konstelacja | Tukan |
Rektascensja (α) | 00 godz. 24 m 5,3 s |
Deklinacja (δ) | −72 ° 04 ′ 53 ″ |
Pozorna wielkość (V) | 4.09 |
Pozorne wymiary (V) | 30,9 ′ |
Lokalizacja w gwiazdozbiorze: Tukan | |
Astrometria | |
Dystans | 4,69 ± 0,136 kpc (∼15 300 al ) |
Charakterystyka fizyczna | |
Rodzaj obiektu | Gromada kulista |
Klasa | III |
Galaktyka gospodarza | droga Mleczna |
Masa | 7,0 × 10 5 M ☉ |
Wymiary | 140 al |
Specyfika (-y) | Być może karłowata galaktyka satelitarna w Drodze Mlecznej . Druga najjaśniejsza gromada kulista po Omega Centauri . |
Odkrycie | |
Odkrywcy | Nicolas-Louis de Lacaille |
Przestarzały | 1751 |
Oznaczenie (a) |
47 Tuc ξ Tuc NGC 104 GCL1 Caldwell 106 Mel 1 HR 95 HD 2051 CD -72 20 |
Lista gromad kulistych | |
47 Tucanae ( 47 Tukan w języku; 47 Tuc krótko), zwany również NGC 104 lub Caldwell 106 jest kulista klastra należące do naszej galaktyki , w sposób Mlecznej , i znajduje się w konstelacji z Toucan . Jest to jedna z największych gromad kulistych w naszej galaktyce (wraz z Omega Centauri , której dokładna natura pozostaje niepewna: może to być galaktyka karłowata ) i najjaśniejsza widziana z Ziemi , jej pozorna jasność wynosi około 4,1, co sprawia, że dobrze widoczne gołym okiem.
Położone w południowej konstelacji Tukanu, 47 Tucanae jest bardzo trudne do zaobserwowania z półkuli północnej, jest widoczne tylko poniżej 18 stopni szerokości geograficznej . Jej odkrycie przez europejskich astronomów nastąpiło zatem dopiero późno, bo w 1751 r., Przez Francuza Nicolasa-Louisa de Lacaille'a podczas jego podróży na półkulę południową, który zobaczył, między innymi, wymienił kilka niewidzialnych konstelacji półkuli Północ. 47 Tuc znajduje się bardzo blisko w kierunku Małego Obłoku Magellana . Jednak w żaden sposób nie jest jej częścią, ponieważ jej zestrojenie z naszą galaktyką satelitarną jest przypadkowe.
47 Tuc to zwarta gromada kulista o średnicy około 140 lat świetlnych . Znajduje się około 15 000 lat świetlnych od Ziemi i jego pozorna średnica sięga pół stopnia, czyli pozorną średnicę Księżyca . Jego natura została jednak potwierdzona dopiero w 1751 r., Ponieważ wcześniejsze obserwacje astronomów prowadzono z regionów położonych zbyt północnych, aby jego rozproszona i rozległa natura była dostatecznie widoczna.
47 Tuc to niezwykle bogata klaster. Dlatego też był przedmiotem licznych badań mających na celu identyfikację populacji gwiazd. Jest to zatem gromada kulista z największą liczbą znanych pulsarów (ponad dwudziestu), w tym większość pulsarów milisekundowych , jak można się spodziewać po starej gromadzie, której młode gwiazdy są od dawna martwe. Istnieje również duża liczba „ niebieskich maruderów ”, których liczebność świadczy o tym, że obiekty te powstają w wyniku bliskiej interakcji, a nawet zderzenia z innymi gwiazdami.
W 2017 roku Bulent Kiziltan, dyrektor badań w centrum astrofizyki Harvard-Smithsonianun, twierdzi, że wykrył pośrednią czarną dziurę o masach od 1400 do 3700 mas Słońca w 47 Tucanae.
47 Tuc przez Wielki Teleskop Południowoafrykański .
47 Tuc 2MASS
47 Tuc znajduje się w pobliżu Małego Obłoku Magellana na niebie na południowej półkuli.