Narodziny |
25 lipca 1948 Uccle |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Trening | uniwersytet w Liege |
Zajęcia | Biochemik , badacz |
Pracował dla | Uniwersytet w Strasburgu |
---|---|
Członkiem |
Académie des sciences Académie Léopoldine Academia Europaea (2001) |
Nagrody |
Nagroda Charlesa-Léopolda-Mayera (2007 i 2007) Kawaler Orderu Zasługi (2015) |
Éric Westhof to francuski biochemik urodzony w Uccle ( Belgia ) dnia25 lipca 1948. Jest członkiem Académie des sciences, delegatem ds. Edukacji i szkoleń (DEF) oraz członkiem zarządu Fundacji „ La Main à la Pâte ”. Jest emerytowanym profesorem biochemii strukturalnej na Uniwersytecie w Strasburgu w Instytucie Biologii Molekularnej i Komórkowej .
Po uzyskaniu Licencji Nauk Fizycznych na Uniwersytecie w Liège , prowadził prace badawcze na Uniwersytecie w Regensburgu ( Niemcy ) ze stypendium EURATOM w związku z doktoratem, który uzyskał na Uniwersytecie w Liège w 1974 roku. Associate (ze stypendium Fullbright-Hays Fellowship) na Uniwersytecie Wisconsin do 1977 roku w laboratorium profesora M. Sundaralingama. Dzięki stypendium EMBO osiadł następnie w 1981 roku w Instytucie Biologii Molekularnej i Komórkowej Narodowego Centrum Badań Naukowych (IBMC-CRNS) afiliowanym przy Uniwersytecie Louis Pasteur (ULP-Strasburg) we Francji. W 1984 r. Uzyskał tam stanowisko pracownika naukowego (CR1), a od 1988 r. Jest profesorem biochemii strukturalnej. W latach 2005 - 2016 był dyrektorem jednostki badawczej CNRS "Architektura i reaktywność RNA" w Instytucie Biologii Molekularnej i Komórkowej (IBMC), której był dyrektorem w latach 2006 - 2016. W latach 2003 - 2007 jest przewodniczącym komisja naukowa Wydziału Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu im. Louisa Pasteura, której był członkiem Rady Naukowej w latach 2002-2006. Następnie został wybrany wiceprezesem ds. Badań naukowych i szkoleń doktoranckich (2007-2008). Wraz z Alainem Beretzem brał udział w fuzji trzech uniwersytetów w Strasburgu i został wiceprezesem ds.badań i szkoleń doktoranckich na Uniwersytecie w Strasburgu w latach 2009-2012.
Eric Westhof jest redaktorem naczelnym RNA Journal (CSHP) , Nucleic Acids Research (OUP) i Journal of Molecular Recognition (Wiley) .
Zajmuje się biologią strukturalną kwasów nukleinowych ( stereochemia , topologia , modelowanie i bioinformatyka ), aw szczególności cząsteczkami kwasu rybonukleinowego ( RNA ). Opracował narzędzia komputerowe przeznaczone do udokładnień krystalograficznych i komputerowej manipulacji kwasami nukleinowymi. Doprowadziło to do doskonałej jakości trójwymiarowych struktur RNA. Od ponad dziesięciu lat narzędzia te są używane przez krystalografów kwasów nukleinowych w wielu krajach. W czasach, gdy znana była tylko struktura przenoszącego RNA, on i François Michel zaproponowali trójwymiarowy model struktury serca intronów autokatalitycznej grupy I. Dziesięć lat później krystalografia potwierdziła architekturę modelu, oferując w ten sposób szerokie pole nowych zastosowań w biologii strukturalnej. Zaproponowano również fałdy innych rybozymów (wirus zapalenia wątroby typu delta, rybonukleaza P, rybozym o strukturze spinki do włosów ). Kilka lat po tych publikacjach niezależne struktury kryształów wykazały poprawność architektury fałd i interakcji odpowiedzialnych za samoorganizację . Jego doświadczenie w modelowaniu struktur RNA doprowadziło go do współpracy z kilkoma grupami. W ten sposób, wspólnie z F. Ecksteinem i T. Tuschlem, stworzono pierwszy model rybozymu młotka na podstawie danych fluorescencyjnych . Wraz z M. Kochoyanem zaprezentowano pierwsze modele aptamerów RNA modelowane na podstawie danych z magnetycznego rezonansu jądrowego . Wraz z W. Filipowiczem i F. Kolbem opublikowano model wiązania i rozszczepiania dwuniciowego RNA metodą DICER wyjaśniający dojrzewanie mikroRNA .
Analiza struktur krystalograficznych i porównania z modelami teoretycznymi umożliwiły następnie ustalenie reguł predykcyjnych fałdowania RNA. Wraz z Neocles Leontis, Eric Westhof zaproponował ontologię par między zasadami kwasów nukleinowych, która umożliwia automatyczną adnotację struktur krystalicznych i bioinformatyczne przeszukiwanie ustrukturyzowanych regionów w sekwencjach RNA. Prace nad bioinformatyką strukturalną RNA umożliwiły identyfikację zestawu ograniczeń w sekwencji, umożliwiając tworzenie modeli architektonicznych RNA. Ten zestaw reguł i ograniczeń, które można odczytać z dopasowań sekwencji i manipulować nimi za pomocą komputera, umożliwia wywnioskowanie architektur RNA, niezbędnych do zrozumienia funkcji i ewolucji strukturalnej RNA.
Éric Westhof rozszerzył swoje fizyko-chemiczne, strukturalne i dynamiczne badania RNA na aspekty funkcjonalne i ewolucyjne, a także na przewidywanie silnych i specyficznych interakcji molekularnych z cząsteczkami o znaczeniu terapeutycznym. Struktury krystalograficzne wielu kompleksów między antybiotykami aminoglikozydowymi a miejscem A cząsteczki 30S rybosomów eubakteryjnych wyraźnie pokazują pochodzenie swoistości wiązania i oporności indukowanej przez te aminoglikozydy . Niedawno wraz z Maratem i Gulą Jusupowami i ich współpracownikami wykazano dobre zrozumienie błędów dekodowania spowodowanych tautomerycznymi formami par między G i U. Równolegle z Henri Grosjeanem, nowe przedstawienie kodu genetycznego zakotwiczonego w strukturach rybosomów połączonych z informacyjnym RNA i transferem RNA, a także połączenie bardzo licznych obserwacji skutków modyfikacji transferowych RNA budzi duże zainteresowanie.
Inne artykuły oparte na analizie struktur krystalograficznych i bioinformatyce wygenerowały dużą liczbę cytowań. Wraz z zespołem Marca van Regenmortela, Eric Westhof wykazał w 1984 roku korelację, która okazała się kluczowa w immunochemii: epitopy antygenów mają na ogół większą ruchliwość niż mniej immunogenne regiony białek. Wraz z Pascalem Auffingerem ustalono znaczenie i specyficzność wiązań, w których pośredniczy atom halogenu w makrocząsteczkach biologicznych i kwasach nukleinowych. Wreszcie, wraz z konsorcjum Génolevures, oprócz genów kodujących odnotowali niekodujące RNA drożdży i porównali je między drożdżami.