Eric Weil

Eric Weil Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 8 czerwca 1904
Parchim
Śmierć 1 st luty 1.977(w wieku 72 lat)
Nicea
Narodowości francuski
niemiecki
Zajęcia Filozof , profesor uniwersytecki
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet w Lille
Członkiem Amerykańska Akademia Sztuki i Nauki
Wpływem Arystoteles , Kant , Hegel , Ernst Cassirer , Max Weber

Éric Weil , urodzony w Parchim ( Wielkie Księstwo Meklemburgii - Schwerin ) dnia8 czerwca 1904i zmarł w Nicei dnia1 st luty 1.977, jest francuskim filozofem pochodzenia niemieckiego.

Studiował medycynę i filozofię w Hamburgu i Berlinie. Po rozprawie doktorskiej na temat Pomponazziego , w 1928 pod kierunkiem Ernsta Cassirera , kontynuował badania nad Renesansem , w szczególności nad Marsile Ficino , w Bibliotece Aby Warburga . W 1933, gdy Hitler doszedł do władzy, wyjechał z Niemiec do Francji, gdzie pozostał do śmierci w 1977. Pozostawił po sobie ważne prace: Logique de la Philosophie (1950), Philosophie politique (1956), Filozofia moralna (1961), Problemy Kanta (1963).

Biografia

Od Bałtyku do Morza Śródziemnego Éric Weil podążał nieprzerwaną, a jednocześnie chaotyczną drogą, nieustannie integrując swoje reakcje na wydarzenia historyczne i tym samym pobudzając swoje filozoficzne przekonania . Po przeczytaniu Mein Kampf podjął decyzję o opuszczeniu Niemiec, gdyby te ostatnie wybrały Hitlera na Führera.

Od 1933 zaproponowano mu, równolegle z filmowcem Fritzem Langiem , współpracę z Ministerstwem Kultury i Propagandy Goebbelsa . Obaj pojechali następnie pierwszym pociągiem do Francji.

Gdy tylko przybył do Francji, wygnany Eric Weil żył w bardzo niepewnej sytuacji materialnej. Miał jednak okazję odwiedzać wybitnych filozofów francuskich, takich jak Raymond Aron , Alexandre Koyré i Alexandre Kojève . To właśnie poprzez udział w seminarium Kojève'a na temat Hegla przyczynił się do odnowienia lektury Hegla we Francji. W tym celu opublikował w 1950 r. streszczenie swojej tezy uzupełniającej Hegel i państwo, w którym zaśmiecał fałszywą ideę, według której Hegel byłby wielbicielem ówczesnego państwa pruskiego. W rzeczywistości to, co Hegel wyobrażał sobie jako „nowoczesne państwo”, jest bardziej krytyką zbyt bladego odzwierciedlenia rewolucji francuskiej, jakim było państwo pruskie. Analiza Erica Weila pokazuje, że jeśli wolności nie da się osiągnąć bez państwa, to ostatnie spełnia swoją funkcję tylko wtedy, gdy gwarantuje istnienie wolności każdemu.

W międzyczasie Eric Weil uzyskał obywatelstwo francuskie w 1938 roku. To właśnie po jego demobilizacji i powrocie z niewoli został zwerbowany przez Ecole Pratique des Hautes Etudes , wstąpił do CNRS i wraz z Georgesem Bataille i Alexandre Koyré założył przegląd " Critique " . Rozwinął tam ideę, że przyszłość nauczania filozofii polega na przejściu od nieokreślonej liczby pojedynczej do określonej liczby mnogiej: od filozofii do filozofii. Jest on w pewnym sensie wynalazcą rozsądnego pluralizmu, który jako jedyny udaje się przezwyciężyć tezę sceptyczną, zgodnie z którą prawda nie istnieje, i tezę, zgodnie z którą dążenie do prawdy ożywia jednak dyskurs filozoficzny. Jego główne prace to: Logika filozofii (1950), Filozofia polityczna (1956), Filozofia moralna (1961), Problemy kantowskie (1963).

W latach 1956-1968 Éric Weil wykładał filozofię na Wydziale Literackim w Lille, a następnie w latach 1968-1974 na Wydziale Literackim w Nicei . Pod przewodnictwem Émilienne Naert , jej byłej studentki pracy dyplomowej i wykonawcy testamentu, w 1982 r. założono w Lille „Centrum Badawcze Éric Weil” w celu publikowania i studiowania wszystkich jej pism. Centrum Erica Weila zostało rozwiązane w 2006 roku. Eric Weil przekazał cały swój majątek, w tym ważną bibliotekę, Uniwersytetowi Lille III. Biblioteka znajduje się na 2 th  piętro wydziału filozofii na kampusie Pont de Bois z Uniwersytetu w Lille w Villeneuve d'Ascq (Nord). Jest zarządzany przez Institut Eric Weil-Institut d'Histoire des Concepts et des Idées. Instytut Erica Weila poświęca swoją działalność w szczególności rozpowszechnianiu i analizie prac Erica Weila; do pytań, do których dołączona jest ta praca: pytania z zakresu filozofii pierwszej, filozofii praktycznej, historii filozofii, pytania dotyczące edukacji, historiografii, historii, socjologii i nauk politycznych.

Biblioteka Érica Weila jest otwarta od październik 2009. Katalogi archiwów Érica Weila oraz biografia są dostępne online.

Weil pisze: „Człowiek jest wolny w takim stopniu, w jakim pragnie wolności człowieka w wolnej wspólnocie”. Pisze też, że „polityka ma nie tylko problemy, to jeden z największych, jeden z podstawowych problemów filozofii”. O cechach człowieka: „Nie chodzi przede wszystkim o Boży dar zdziwienia, ale znudzenia i niezadowolenia. Stąd bierze się jego chęć do pracy, ale także niewątpliwie chęć buntu”.


Pracuje

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. Strona internetowa Instytutu Erica Weila
  2. Witryna biblioteki Erica Weila.
  3. Archiwa osobiste Erica Weila
  4. Biografia Erica Weila
  5. Éric Weil, Hegel i państwo , Biblioteka Filozoficzna J. Vrin,1950, s.  36
  6. Pamięć online

Linki zewnętrzne