Narodziny |
25 czerwca 1970 w Lyonie ( Francja ) |
---|---|
Skaleczenie | 1,89 m² |
Przezwisko | Śnieżna , Czarna Pantera |
Poczta | boczny , skrzydłowy , środkowy |
Kropka | Zespół | |
---|---|---|
1987-1988 | Stadion w Tuluzie |
Kropka | Zespół | M ( Pkt ) |
---|---|---|
1988-2005 | Stadion w Tuluzie | 368 (?) |
Kropka | Zespół | M ( Pkt ) b |
---|---|---|
1994-2000 | Francja | 46 (135) |
Kropka | Zespół | |
---|---|---|
2004-2005 2005-2007 2007-2011 2015-2017 |
Stade Toulouse (nadzieje) Francja -21 Francja (tył) UBB (tył) |
a Tylko oficjalne zawody krajowe i kontynentalne.
b Tylko oficjalne mecze.
Ostatnia aktualizacja 10 kwietnia 2015 r.
Émile Ntamack , urodzony dnia25 czerwca 1970w Lyonie jest francuskim graczem międzynarodowym i trenerem rugby . Jako zawodnik grał jako obrońca , skrzydłowy lub środkowy na Stade Toulouse, gdzie spędził całą swoją karierę i zdobył kilka tytułów krajowych i europejskich. Po karierze piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską: był w szczególności asystentem trenera trzech czwartych w XV Francji , drużynie, którą prowadzi do finału Mistrzostw Świata 2011 i UBB , i był odpowiedzialny za programy młodzieżowe w Stade Toulouse od 2017 roku.
Jest nazywany „Śnieżnym” lub „Czarną Panterą” z powodu koloru skóry i kroku, giętkiego i eleganckiego.
Jego syn Romain , urodzony w 1999 roku, od 2019 roku gra na Stade Toulouse i we francuskiej drużynie. W 2021 roku stają się pierwszym duetem ojciec-syn, który zdobył Puchar Europy .
Jego drugi syn, Théo, gra na Stade Toulouse oraz we francuskiej drużynie do lat 20 .
Jego ojciec jest ciężarowcem w Kamerunie, mieszka w regionie Lyonu, gdzie rodzą się jego 3 synowie, zostaje sędzią piłkarskim.
Po treningu piłki nożnej i lekkiej atletyki Émile Ntamack zajął się rugby. Dostrzeżony wśród kadetów, podczas gry w Meyzieu (na przedmieściach Lyonu), dołączył do sektora sportowo-naukowego gimnazjum Jolimont w Tuluzie . Podpisał się jako kadet w Stowarzyszeniu Sportowym Vauréenne (Lavaur - Tarn). Grał tam przez kilka sezonów jako kadet, potem junior w drużynie, w której grali również Bruno Dalla-Riva i Christophe Guiter, także przyszli członkowie stadionu w Tuluzie . Z Lavaurem rozegrał kilka meczów w drużynie 1, grającej wówczas w Trzeciej Lidze. Następnie, jeszcze jako junior, dołączył do Stade Toulouse w 1988 roku.
Spędził tam całą swoją karierę (kapitan od 1996), budując wyjątkowe osiągnięcia: mistrz Francji Reichel 1989 i 1990, mistrz Francji w 1994 , 1995 , 1996 , 1997 , 1999 , 2001 (finalista w 2003 ), zwycięzca Challenge du Manoir (obecnie Coupe de France) w 1993, 1995 i 1998 oraz zdobywca Pucharu Europy w 1996, 2003 i 2005 (finalista w 2004).
7 stycznia 1996 r., jest kapitanem Toulouse Stadium na pierwszy finał w historii Pucharu Europy w Arms Park w Cardiff przeciwko Cardiff RFC , zwycięzcy Toulouse od 21 do 18 po dogrywce i tym samym zostają pierwszymi mistrzami Europy.
24 maja 2003 r.zaczął ze Stade Toulouse w finale Pucharu Europy na Lansdowne Road w Dublinie przeciwko USA Perpignan . Toulousains wygrywają z Katalończykami od 22 do 17 i zostają w ten sposób nowymi mistrzami Europy. W następnym sezonie ponownie zagrał w finale Pucharu Europy, tym razem na Twickenham Stadium w Londynie przeciwko London Wasps . Jest osadzony na prawym skrzydle. Anglicy zwyciężają na linie 27-20, po błędzie Clémenta Poitrenauda , uniemożliwiając Tuluzie zdobycie drugiego tytułu z rzędu.
Karierę zakończył pod koniec sezonu 2004-2005.
W 2016 roku strona Rugbyrama umieściła go na pierwszym miejscu wśród 10 najlepszych graczy w historii Stade Toulouse .
Zadebiutował we francuskiej drużynie podczas Turnieju w 1994 roku , biorąc kilka miesięcy później udział w pamiętnym tournée po Nowej Zelandii. Z tej okazji wzbudza podziw jednego ze swoich przeciwników: bardzo młodego Jonaha Lomu .
Wybrany na Mistrzostwa Świata w 1995 roku Émile Ntamack wyróżnił się strzelając w doliczonym czasie próbę przeciwko Szkocji , oferując Francji pierwsze miejsce w swojej grupie, unikając w ten sposób zmierzenia się z Nową Zelandią w ćwierćfinale. W kolejnej rundzie, przeciwko Irlandii , wykonał kolejną decydującą próbę, po przechwyceniu podania. Te występy przyniosły mu nominację w typowej drużynie Pucharu Świata, a także olimpijskiego Midi Oscara w 1995 roku .
Ntamack następnie wygrał Latin Cup 1995, Grand Slam 1997 i był najlepszym strzelcem w 1996 Tournament .
Obniżone przez pubalgię po zakwestionowaniu rekordu z 54 meczów w latach 1995-96, nie występuje już w reprezentacji międzystyczeń 1997 i Listopad 1998. Jednak w pełni dysponował środkami, dzięki czemu powrócił, będąc jednym z niewielu Francuzów, którzy odnieśli sukces podczas Turnieju w 1999 roku . W szczególności osiąga rzadki wyczyn: trzy próby przeciwko Walii (pomimo porażki tego dnia). To pozwala mu skończyć z najlepszym strzelcem w zawodach. W tym czasie przeszedł z pełnego powrotu do środka, aby dotrzeć do finału Pucharu Świata . W tym samym roku skończył jako król strzelców w Pucharze Europy.
Po ostatnim udziale w Turnieju w 2000 roku Émile Ntamack nie pojawia się już w niebieskiej koszulce.
1 st czerwiec 1993zostaje po raz pierwszy zaproszony z francuskimi barbarzyńcami przeciwko prezydentowi XV w Grenoble . Baa-Baas wygrać 92 do 34.11 listopada 1993, ponownie gra z francuskimi barbarzyńcami przeciwko Australii w Clermont-Ferrand . The Baa-Baas łuk 26 do 43.
6 września 1994gra z francuskimi barbarzyńcami przeciwko barbarzyńcom na stadionie Charlety w Paryżu . The Baa-Baas wygrać 35-18.
Po swojej karierze piłkarskiej, odpowiedzialny za treningi młodzieży do lat 21 na stadionie w Tuluzie, od czasu do czasu wykonywał wolny strzelec w sezonie 2004-2005, aby zrekompensować liczne kontuzje „Stadystów” (w szczególności mecz pucharowy). Europa kontra Glasgow).
W 2005 roku opiekował się francuską drużyną do lat 21, z którą został mistrzem świata w 2006 roku, z takimi zawodnikami jak Lionel Beauxis .
Od 24 października 2007 r., jest odpowiedzialny za trening obrońców XV Francji , wspierając Marca Lièvremonta zwanego Bernard Laporte , Didier Retière ze swojej strony jest odpowiedzialny za napastników.
To trio wygrało mecz w Nowej Zelandii w 2009 roku, czwarte zwycięstwo The Blues na nowozelandzkiej ziemi po zwycięstwie 14 lipca 1979 r i dwa zwycięstwa w 1994 roku i jest zwycięzcą Turnieju Narodów VI 2010 z bardziej Grand Slam na klucz (dziewiąty w historii XV Francji).
Po tym, jak sam tego doświadczył jako zawodnik, tym razem jako trener dotarł do finału Mistrzostw Świata 2011 w Nowej Zelandii. Drużyna Francji zostaje pokonana 8-7.
Od kilku lat jest trenerem drużyny juniorów Stade Toulousain (do 13 lat), a także odpowiada za rozwój techniczny zawodników w wieku od -13 do -17 lat. Wczerwiec 2015, Fabien Pelous zostaje dyrektorem sportowym stadionu w Tuluzie, Ntamack wybiera stanowisko trenera tylnej linii Unii Bordeaux-Bègles . W Bordeaux są w końcu dwa z trzech sezonów przed powrotem na Stade Toulouse jako dyrektor generalny zespołu. W ten sposób zastępuje dyrektora sportowego Fabiena Pelousa, aby poprowadzić trening w Tuluzie, ale nie interweniuje w pierwszym zespole. Oprócz pełnienia funkcji menedżerskiej jest trenerem drużyn młodzieżowych w klubie.
W 2019 roku zostaje zaproszony do poprowadzenia pierwszej regionalnej selekcji stworzonej przez Occitanie Regional Rugby League , aby zmierzyć się z Hiszpanią na16 listopadana Stade Ernest-Wallon , obok Christiana Labita i Davida Marty . Wybrani zawodnicy grają w profesjonalnych klubach w regionie.
Rok | Wybór | Zawody | Poczta | Ranking IRB na koniec roku | Zawody | Mistrzostwa Świata |
---|---|---|---|---|---|---|
2008 | Francja | Sześć narodów | Tylny | 7 th | 3 rd | - |
2009 | Francja | Sześć narodów | Tylny | 5 th | 3 rd | - |
2010 | Francja | Sześć narodów | Tylny | 6 th | Wielki Szlem | - |
2011 | Francja | Sześć narodów | Tylny | 3 rd | 2 nd | Finalista |
Pora roku | Klub | Podział | Poczta | Zaszeregowanie | Puchar Europy | Europejskie wyzwanie |
---|---|---|---|---|---|---|
2015 - 2016 | Union Bordeaux Begles | Najlepsze 14 | Tylny | 7 th | Eliminowany w kurze | - |
2016 - 2017 | Union Bordeaux Begles | Najlepsze 14 | Tylny | 11 th | Eliminowany w kurze | - |
Wygrał Oscar du Midi olympique (najlepszy francuski zawodnik w mistrzostwach) w 1995 roku .
Pod koniec 1994 roku próbował wraz z Montferrandais Philippe Saint-André , Narbonnais Laurent Benezech i Pauois Laurent Cabannes stworzyć strukturę skupiającą wszystkich francuskich graczy w procesie profesjonalizacji. Przygoda została przerwana z powodu braku środków materialnych i finansowych.
12 lutego 1998, z Montferrandais Jean-Marc Lhermet , w końcu udało mu się stworzyć pierwszy krajowy związek profesjonalnych graczy rugby , który stał się Provale na8 października 2001. Dwóm graczom pomogli w tym Rémi Trémoulet, Jean-Michel Delgado i Pascal Valleau. Dzisiaj Provale liczy ponad 500 członków.
Jego brat, Francis Ntamack , również został wybrany do drużyny francuskiej.
Jest również inicjatorem powstania swojej marki odzieży sportowej NTK DG (wraz ze swoim partnerem Denisem Grenouillé, byłym sędzią rugby) od 1996 roku. Firma zlokalizowana w pobliżu szkoły czerwonego krzyża w Tuluzie. Od 2001 roku odpowiada również za telefonię komórkową dla firm na południowym zachodzie w imieniu Orange (France Telecom).
W latach 2004-2008 był członkiem komitetu sterującego Francuskiej Federacji Rugby .
W latach 2013-2015 był konsultantem Sud Radio . W sezonie 2014-2015 jest konsultantem beIN Sports .
Émile Ntamack miał swój pierwszy wybór z zespołem Francji na19 lutego 1994przeciwko Walii .
Został wybrany 46 razy i rozegrał swoją ostatnią grę 1 st kwiecień 2000przeciwko Włochom .