Emile Mollard

Emile Mollard Biografia
Narodziny 13 sierpnia 1895
Święty Cloud
Śmierć 16 października 1991(w wieku 96 lat)
Penne-d'Agenais
Pogrzeb Penne-d'Agenais
Pseudonimy Étienne Dubourg, Mauritius
Narodowość Francuski
Czynność Żołnierz
Inne informacje
Stopień wojskowy Generał dywizji ( d )
Konflikty I wojna światowa
II wojna światowa
Miejsce zatrzymania Buchenwald
Nagrody Wielki Krzyż Legii Honorowej
Dowódca Legii Honorowej (1948)
Archiwa prowadzone przez Historyczna służba obronna (GR 15 YD 1718)

Émile , Achille, Marie Mollard , urodzona dnia13 sierpnia 1895w Saint-Cloud i zmarł dalej16 października 1991w Penne-d'Agenais jest francuskim generałem armii, odpornym, zilustrowanym kamuflażem materiału sprzed pierwszych chwil armii rozejmu .

Biografia

Wstąpił do armii w 1914 roku i służył w kawalerii, wychodząc z Wielkiej Wojny w stopniu podporucznika.

W 1935 r. Został skierowany do nowo utworzonej i podlegającej gen . Blochowi sekcji studiów zbrojeniowo-technicznych .

Émile Mollard jest głównym organizatorem Material Conservation Service (CDM), zwanego również Camouflage du Material . W tym celu założył w Marsylii w szczególności firmę produkującą sprzęt rolniczy, której nazwa to „Étienne Dubourg et Cie”, przy czym jego przybranym nazwiskiem było Étienne Dubourg.

Kolejność bitwy służby CDM jest zorganizowana 8 listopada 1942 r. W następujących ośmiu „ dywizjach wojskowych ” (DM):

W tym samym czasie skupiało 1520 osób, w tym 213 oficerów, 605 podoficerów i 702 żołnierzy lub personel cywilny. Okupant nadal niszczy organizację, dopóki nie może ona aresztować jej przywódcy, pułkownika Mollarda7 września 1943, co skazuje go na deportację. Sprowadza się do27 sierpnia 1945.

Mollard zakończył karierę w randze generała brygady i został podniesiony do godności Wielkiego Krzyża Legii Honorowej.

On umarł na 16 października 1991w Penne-d'Agenais, gdzie zakopana ulica nosi jego imię.

Zobacz też

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. „  Émile Mollard  ” , o Fundacji Przyjaciele Ruchu Oporu
  2. Robert Belot, op. cit. , s.  227 .
  3. General Paul Dassault: uzbrojenie i studia techniczne personelu armii (1931-1945) , 1948, na cairn.info.
  4. „  Émile Mollard, główny organizator CDM  ” , w Musée de la defense online - 1939-1945 (dostęp 23 października 2019 )
  5. Raymond Sereau, op. cit. , s.  33 [1] .
  6. Defense Historical Service
  7. CDM na Mémoire de resistances, siedzibie departamentu Dordogne .