Electra (Crébillon)

Electra
Przykładowe zdjęcie artykułu Électre (Crébillon)
Palamedes uniemożliwiający Orestesowi popełnienie samobójstwa.
Autor Ojciec Crebillon
Kraj Francja
Uprzejmy Tragedia
Redaktor Pierre Ribou
Miejsce publikacji Paryż
Data wydania 1709
Illustrator CEM
Data utworzenia 14 grudnia 1708
Miejsce powstania Teatr przy rue des Fossés Saint-Germain

Electre to tragedia w pięciu aktach , aw wersie przez Crébillon ojca , wykonany po raz pierwszy w Comédie-Française w sprawie14 grudnia 1708.

W przedmowie do Électre Crébillon schlebia sobie, że nie pożyczył niczego z tytułowej sztuki Sofoklesa . W rzeczywistości, kochając się nie tylko Itysa, syna Egista, Elektry , ale także Iphianassusa, córki tego samego Egista, przez jej brata Orestesa, tak że siostra i brat chcą zabić ojca osoby, którą oni kochać i prowadzić jednocześnie, aż do końca, troskę o ich zemstę i miłość, Crébillon dodał do mitologii szereg romantycznych komplikacji, które współcześni żartobliwie nazywali „częścią kwadratową”. Temat był dla autora sceną uznania między Orestesem a Elektrą, która jest najlepszą sceną w pracy.

Postacie

Argument

Pierwszy akt

Agamemnon został zamordowany przez Egistosa, który zostawił Elektrę, córkę swojej ofiary, mając tylko wybór między śmiercią a poślubieniem Itysa. Electra w nocnym monologu wyznaje, że kocha Itysa, gdy Arcas, były sługa rodziny Agamemnona, przychodzi jej powiedzieć, że jego przyjaciele nie chcą podejmować żadnego z planów zemsty na Egista przed powrotem Orestesa, którego daremnie czekali przez długi czas. To, co ich kompletnie zniechęca, to przybycie dzień wcześniej do Myken słynnego wojownika, który mężnie bronił Egista w Epidauros przed królami Koryntu i Aten, i zatriumfował nad obydwoma. Ten zbawiciel i wsparcie Egista, jego syna Itysa, jego córki Iphianassusa, zmroziło wszystkie serca zwolenników rasy Atrides . Electra bardzo źle się czuje, że Itys, zbyt pewny, że jej nie zadowoli, ośmiela się przyjść do miejsc, w których jest, ale przeprasza za to, zapewniając ją, że kieruje nim smutny niepokój, który sprawia, że ​​szuka samotności; Jego miłość zwraca się ku niej. Klitajmestra przybywa przerażona i prosi o wysłanie jej na poszukiwanie Egista, z którym chce odbyć tajny wywiad. Czekając na niego Klitajmestra została z córką, wyrzuca jej opór, który sprzeciwia się małżeństwu, które pewnego dnia może zmusić ją do powrotu na tron ​​i grozi jej całym gniewem Egista. Po przybyciu tego ostatniego Klitajmestra wspomina sen, który miała i który niepokoi cały pałac, ale także jej miłość do tego wojownika, jej obrońcy, który wszystkich ocalił i którego imienia nikt jeszcze nie zna.

Akt drugi

Po tym, jak Electra opowiedziała o swojej miłości do Itysa, Itys o jego miłości do Elektry, a Iphianass o swojej miłości do nieznanego, który nie ma jeszcze imienia, ta nieznana otwiera drugi akt pod aktem Tydée. On z kolei mówi o swojej miłości do Iphianassusa, po tym, jak opowiedział historię wraku statku, który wrzucił go do Epidauros, kiedy królowie Koryntu i Aten oblegali tam Egistosa. Ta Tydée jest do tej pory synem Palamède i przyjacielem Orestesa; widział ich, a przynajmniej sądził, że widział ich oboje ginących wraz ze statkiem, na którym ich nieśli, i on sam uciekł z pomocą Itisa. Następnej nocy Epidauros został zaatakowany, a Tydeus, rozpoznając troskę brata i wzruszony urokiem siostry, bronił tych, z którymi zamierzał walczyć; ponieważ Palamedes, Orestes i on płynęli do Argos, aby pomścić Agamemnona i zdetronizować Egistosa, kiedy burza zniszczyła ich statek. Anténor, powiernik Tydée, zarzuca mu, że uzbroił się na tyrana. Gdy tylko Tydée skończyła się bronić, pojawia się Iphianasse, udając, że szuka swojego ojca, podczas gdy ona szuka nieznajomego, aby dowiedzieć się, czy kocha gdzie indziej. Tydée składa oświadczenie. Następnie przybywa Egista, który oferuje mu, jako cenę za swoje usługi, rękę Iphianassosa; ale jako warunek stawia głowę Orestesa. Tydeus, przyjaciel Orestesa, świadczy o całym swoim przerażeniu zadanym mu ciosem, ale jednocześnie uczy Egista, że ​​nie ma się już czego obawiać Orestesa, który zginął na falach. Wożony z radością Aegisthus, chętny do przywiązania się do bohatera, który może mu się przydać, wytrwa w swoich ofertach. Chociaż nie ma już pretekstu, przynajmniej pozornego, do odmowy cudzoziemca, zostawia jej czas na przemyślenie i biegnie do królowej, aby przekazać jej radosną wiadomość o śmierci Orestesa.

Akt trzeci

Electra poprosiła o wywiad z tym obcokrajowcem Tydeusem, przyjacielem i obrońcą Egista, który ma zostać jego zięciem. Ten ostatni nawet nie wie, jak odważy się przyznać, że jest synem Palamedesa. Podczas wywiadu z Electrą i Tydeusem ten ostatni wychodzi z jękiem. Widząc niewolnicę we łzach, Tydée zbliża się, jakby wzruszona jej litością i pyta o przyczynę swoich nieszczęść. Żal, jakiego doznała po śmierci Orestesa, sprawia, że ​​jest rozpoznawana jako jej siostra. Ona sama nie wie, z kim rozmawia; podejrzewa jednak, że jest to nienazwany nieznajomy i wydaje się zaskoczony jego zainteresowaniem nią. Potem odkrywa siebie i wyznaje, że jest synem Palameda. Electra następnie zarzuca Tydeusowi jego sojusz z tyranem, jego postępowanie tak niegodne jego imienia. Ten ostatni przywołuje jego miłość jako obronę; obiecuje Elektrze wszystko, pod warunkiem, że jego nienawiść oszczędzi Iphianassusa. Electra odchodzi bardzo szczęśliwa, ale Iphianassus, który przybył pełen pewności siebie, aby znaleźć męża przeznaczonego dla niej przez jej ojca, znalazł go z Elektrą i świadczy o jej zazdrości. Tydée, której zarzuca, że ​​jest bardziej zajęta bólem Elektry niż szczęściem, którego powinien się po niej spodziewać, odpowiada jej wyraźnie, że barbarzyński obowiązek broni jej tak czarującej nadziei, nawet jeśli oznacza żal, pozostawiony samemu sobie, daj zazdrość Iphianassusowi. Przybywa Palamedes, który przybywa, by pomścić rodzinę Agamemnona, wyzwolić Elektrę, pomścić Orestesa, ukarać Egista i zdecydowanie przypomina wszystkim, co musi ich okupować. Dowiedziawszy się, że obrońcą Egistosa jest nikt inny jak Tydeus, Palamedes gorzko wyrzuca swojemu uczniowi Tydeusowi, który wyznaje mu swoją miłość do Iphianassos, córki Egista. Palamedes mówi jedynie o poświęceniu tego jednego i przelaniu jego krwi przed krwią tyrana. Ponieważ Tydée nadal nie chce nic słyszeć ( Ech! Jakie znaczenie ma dla mnie krew Agamemnona? ), Palamède wyznaje Tydée, że w rzeczywistości jest Orestesem i opowiada jej o wszystkim, co dla niego zrobił.: Im lepiej aby ukraść go wrogom, którzy go ścigali, wychował go pod imieniem Tydée, swoim własnym synem, na dworze Tyrrhenesa, króla Samos, i mimo wszystko sprawił, że prawdziwy Tydeus przyjął imię Orestes niebezpieczeństw, na jakie może je narazić ta nazwa. Podróż, którą podjął Palamedes w interesie Orestesa, była przyczyną śmierci jego syna, prawdziwego Tydeusa. Pod wpływem tego nagłego objawienia w Orestesie przemawia wreszcie głos krwi, który następnie przyjmuje poglądy swojego opiekuna i deklaruje gotowość do zrealizowania wszystkich swoich planów zemsty. Teraz, gdy zna swoją prawdziwą tożsamość, nie jest to już kwestia poślubienia Iphianasse, ale zabicia jego ojca.

Akt czwarty

Chociaż Palamedes zabronił Orestesowi ujawniać się swojej siostrze, której niedyskretnych transportów obawia się, ta ostatnia widziała jednak ofiary religijne na grobie Agamemnona i widok ten ożywił jego nadzieje. Orestes przedstawił się jej pod imieniem Tydeus, aby ogłosić przybycie Palamedesa, którego uważano za zmarłego. Kiedy Elektra prosi o wieści o swoim bracie Orestesie, również uważanym za zmarłego, nie opiera się już i wyznaje mu, że jest Orestesem, więc kiedy przybywa Palamedes, znajduje brata i siostrę w ramionach jednego z drugich. Palamedes planuje zaatakować Egistosa w środku ceremonii ślubnej Elektry z Itysem, licząc na to, że znajdzie tam mniej przeszkód i niebezpieczeństw niż w pałacu, w którym tyrana otoczona jest dużą strażą. Nie wiedząc nic o miłości Elektry do Itysa, proponuje zabrać go na ołtarze, gdzie ma zginąć wraz z ojcem. Kiedy Elektra próbuje go bronić, Palamedes, który już musiał przezwyciężyć niechęć Orestesa, teraz lamentuje Elektry ( Czy w ten sposób pomścisz ojca? Jeden drży za siostrę, a drugi za brata ), który kończy do powodów Palamède: Przebij serce Itys, ale uszanuj moje.

Piąty akt

Kiedy Itys przychodzi szukać Elektry, aby zabrać ją na ołtarze, nie może zmusić się do pójścia za Itysem do ołtarzy, gdzie wie, że czeka ją śmierć. Itys przyjmuje najbardziej okrutną odmowę, która w rzeczywistości jest tylko najsilniejszym dowodem miłości. Electra odpowiada na wszystkie miłosne lamenty Itysa, podczas gdy jego ojciec jest mordowany, tylko tym wersetem: „Ach! im bardziej mnie zmiękczasz, tym mniej postępów w naszym małżeństwie… ”, kiedy Iphianassus przychodzi, by ją ostrzec, że Aegisthus jest zamordowany. Orestes pojawia się ponownie: zwycięża; Egist nie żyje. Palamedes przyspieszył atak, ponieważ wiedział, że tyran jest podejrzliwy: Itys chciał bronić swojego ojca, ale Orestes go rozbroił. W Iphianassus, zdumiony widokiem Orestesa w nieznanym, którego kochała, dowiaduje się, kim naprawdę jest i że jego ojciec zabił jego. Iphianassa, Orestes zauważa smutek na czole Palamedesa, który w końcu wyznaje jej, że zabił także swoją matkę nieumyślnie, gdy próbowała stanąć między nim a Egistosem. Kiedy ktoś przynosi wygasającą Klitajmestrę, przytłacza Orestesa swoimi przekleństwami. Przytłoczony grozą popełnionej przez siebie zbrodni, Orestes chce się zabić, ale Palamède zapobiega temu, rozbrajając go, gdy widzi, jak otwiera się przed nim ścieżka do piekła. Orestes angażuje się w to z ulgą ( „Schowajmy się w grozie wiecznej nocy” ). Kiedy usłyszy Aegistusa, wzywającego go, podejdź do niego, trzymając w dłoniach głowę matki. Na próżno Orestes błaga cień Agamemnona, aby przyszedł i go bronił, ale jest napisane, że męki, które musi przejść, muszą być nieskończone, ponieważ widzi również swoją matkę w ramionach tego ostatniego: „czy więcej przestępców zostanie ukaranych? ” .

Źródło

Linki zewnętrzne