Edward Ollivro | |
Funkcje | |
---|---|
Użytkownik od 4 -go okręgu North Coates | |
3 kwietnia 1967 - 2 kwietnia 1978 ( 10 lat, 11 miesięcy i 30 dni ) |
|
Wybór | 12 marca 1967 |
Legislatura | III e , IV e i V e ( V Republika ) |
Grupa polityczna | Postęp i nowoczesna demokracja wtedy centrowa Unia |
Poprzednik | Alain Le Guen |
Następca | Francois Leizour |
Burmistrz z Guingamp | |
1961 - 1977 ( 16 lat ) |
|
Poprzednik | Henri kerfant |
Następca | Francois Leizour |
Biografia | |
Data urodzenia | 27 lutego 1921 |
Miejsce urodzenia | Lannion ( Côtes-du-Nord ) |
Data śmierci | 27 stycznia 1982 r. |
Miejsce śmierci | Guingamp ( Côtes-du-Nord ) |
Natura śmierci | Zawał serca |
Narodowość | Francuski |
Partia polityczna |
CDP CDS (1976-1982) |
Dzieci | Jean Ollivro |
Zawód | Nauczyciel historii |
Édouard Ollivro , ur27 lutego 1921w Lannion ( Côtes-du-Nord ) i zmarł dnia27 stycznia 1982 r.w Guingamp ( North Cotes ), jest nauczycielem , pisarzem i politykiem francuskim .
Pochodzi z pięcioosobowej rodziny z dystryktu Saint-Nicolas w Lannion.
Picou, syn swojego ojca, zaczął pisać w bardzo czujnym i smacznym stylu podczas rekonwalescencji w Louannec , po 4 latach choroby. Opublikował ją w Plon w 1954 (która wydała ją ponownie w 1972 ). Ta książka została przetłumaczona na język bretoński ( Pikoù, mab e dad , pod redakcją Mouladurioù Hor Yezh w Lesneven w 1983 ), niemiecki, turecki ( Babasının oğlu , przetłumaczony przez Faika Baysala i wydany przez Kervan Yayınları ). Książka ta została nagrana na płycie winylowej , przeczytana przez Yvesa Philippe'a i dołączona do muzyki przez Léona Guillou . Ta książka będzie tematem serialu telewizyjnego w 1974 roku .
W wrzesień 1954Został mianowany nauczycielem historii w liceum Auguste Pavie w Guingamp .
Trzy lata później, w 1957 , opublikował, jeszcze z Plonem, powieść Grand Bal à Cadolan .
Wydał także książkę zawierającą dwie sztuki Grégoire est mort i Une histoire de chapeau z wydawcą Christianem Angerem w Lannion w połowie lat pięćdziesiątych.
Po wygraniu ogólnokrajowego konkursu opowiadań opublikował wiele opowiadań w Marie Claire , w tym Wielkie żniwa morza wznowione przez Les Presses Bretonnes de Saint-Brieuc w 1992 roku.
W 1959 został wybrany radnym miejskim w Guingamp z listy Postępu Gospodarczego i Społecznego, a następnie burmistrzem tego miasta od 1961 do 1977 roku, w którym wiele gmin przeszło na lewo. Pozostanie wówczas radnym miejskim aż do śmierci. W 1965 r. reprezentował burmistrzów wydziału w CODER.
W 1967 roku został wybrany PDM , The 4 th dzielnicy North Coast . Pozostał nim do wyborów parlamentarnych w 1978 roku , podczas których został pokonany przez komunistę François Leizour . W 1969 został wiceprzewodniczącym Komitetu Studiów i Łączników ds. Interesów Bretońskich (CELIB) oraz przewodniczącym grupy centrowej w Zgromadzeniu Narodowym . W latach 60. pisał rubrykę „Notatniki posła” w gazecie „ Le Monde” .
Zmarł na atak serca w domu w dniu 27 stycznia 1982 r..
Jest ojcem czwórki dzieci, w tym Jeana Ollivro , geografa, który wydał pośmiertną powieść w 2003 roku . Stare konie ciągną łańcuchy wydane przez Éditions Diabase w Plancoët .