Édouard Hardÿ de Périni

Édouard Hardy de Périni

Generał Hardÿ de Périni w 1904 r. Biografia

Narodziny	24 października 1843 r. Agen
Śmierć	29 czerwca 1908(w wieku 64 lat) Le Mans
Imię urodzenia	Marie Joseph Félix Édouard de Hardÿ de Périni
Pseudonim	Jean de Villeurs
Narodowość	Francuski
Zajęcia	wojskowy, historyk

Inne informacje

Stopień wojskowy	generał dywizji ( d )
Różnica	Komendant Legii Honorowej
Archiwum prowadzone przez	Obronna Służba Historyczna (GR 9 YD 370)

Édouard Hardÿ de Périni lub Marie Joseph Félix Édouard de Hardÿ de Périni w stanie cywilnym ( Agen ,24 października 1843- Le Mans ,29 czerwca 1908), jest oficerem wojskowym, generałem dywizji w 1903 roku i autorem historycznych studiów wojskowych.

Biografia

Marie Joseph Félix Édouard Hardÿ de Périni urodził się dnia 24 października 1843Felix Hardy, potem kapitan grenadierów w 65 th pułku linia garnizonu Agen i w wieku 43 i Angélique Pulecherie de Perini następnie w wieku 31.

W 1864 roku ukończył Specjalną Szkołę Wojskową w Saint-Cyr (awans z Puebla).

Sub porucznik w 1864 roku, porucznik w 86 -go pułku piechoty w czasie wojny francusko-pruskiej w 1870 roku , jego pułk bronił fort Bitche z6 sierpnia 1870 r w 23 marca 1871.

Kapitan 54. pułku piechoty w 1870 r. został wysłany do Paryża do walki z powstaniem (Neuilly i Montmartre). W 1871 r. został kawalerem Legii Honorowej, w 1872 r. powołany do 2. prowizorycznego (przyszłego 102. pułku piechoty ), a następnie do 130. pułku piechoty w 1873 r. Oficerem akademii został w 1878 r.

W 1880 awansowany na majora do 85 Pułku Piechoty , następnie opatentowany jako Sztab Generalny w 1882, w 1884 mianowany dowódcą batalionu w III gabinecie EMA , gdzie pozostał do 1887 roku. W 1884 mianowany oficerem szkoleniowym.

Awansowany na podpułkownika 2. pułku żuawów w 1887 roku, był źle oceniany, ponieważ był zbyt zajęty swoim hobby pisarskim; ta ocena będzie go kontynuowała.

Powołany w 1891 r. pułkownik do 85. pułku piechoty , został uznany za doskonałego oficera garnizonowego, ale brakowało mu manewrowania, źle interpretował rozkazy i powoli je wykonywał.

W 1897 awansowany na generała brygady do brygady Konstantyna . W 1899 objął stanowisko szefa 12. brygady . Jest członkiem komitetu technicznego piechoty (1900) i kawalerii (1902). Generał dywizji w 1903 w 8. Dywizji Piechoty .

Zmarł w 1908 r. w wyniku zapalenia płuc, złapanego podczas manewrów w 1907 r.

Jego praca French Battles przyniosła mu Prix Thérouanne (w wysokości 500 F) od Akademii Francuskiej w 1903 roku.

Genealogia

Jest synem Félix Hardÿ (1800-1855), pułkownika kawalerii i Angélique de Périni (° 1812);
W 1867 poślubił Valentine Tabariès de Cabannes (1845-1885), siostrzenicę kapitana imperium, w tym:
- Armand (1868-1925), generał brygady;
- Valentine (° 1870);

Dekoracje

Rycerz Zakonu Miecza w Szwecji w 1885 roku
3. klasa Orderu Daniłowa I ( Czarnogóra , 1887)
wielki oficer Orderu Lwa i Słońca Persji (1900)
Komendant Legii Honorowej w 1904 r.
orzeł biały Serbii w 1905 r

Publikacje

Pod nazwą Hardÿ lub Hardÿ z Périni (po 1887):

Esej o reformach, które mają zostać wprowadzone do rządu reprezentacji narodowej we Francji (1871)
Konferencje pułkowe dotyczące fortyfikacji (1874)
Bitwa Fleurus (26 czerwca 1794 r), wg archiwum Składu Wojennego (1876)
Śmierć Marceau (19 września 1796). Armia Sambry i Mozy podczas kampanii letniej 1796 (1877)
Oblężenie Maëstricht . Armia Sambre-et-Meuse podczas kampanii jesiennej 1794. (1878)
Krótki opis kolejnych przemian taktyki (1878)
Się wojna stuletnia (1346-1453): historyczne studia wojskowe (1879)
Armie feudalne: historyczne studia wojskowe (1879)
Sztuka wojny wśród starożytnych (1879)
Francuzi we Włoszech od 1494 do 1559: Historyczne studia wojskowe (1880)
Wojny religijne od 1562 do 1594: Historyczne studia wojskowe (1880)
Początki taktyki francuskiej , Paryż: J. Dumaine, 1879-1881, Prix Thérouanne of the Académie française
Francuskie razy , 6 części: 1 st serii 1214 do 1559 ; 2 Seria E De Francis II do Ludwika XIII. 1562 do 1620 ; Seria 3 E Ludwik XIII i Richelieu. 1621 do 1643 ; 4 th serii Turenne i Conde. 1643 do 1671 ; 5 e seria Ludwik XIV, 1672-1700 ; 6 th serii wojska pod pierwszym systemie, od 1700 do 1789 (1894 do 1906), Thérouanne Cena Akademii francuskiego 1903
Korespondencja osobista generała Jean Hardÿ z lat 1797-1802, zebrana przez jego wnuka, generała Hardy de Périni (1901)
Archiwum i korespondencja generała dywizji Jean Hardÿ (1903)
Afryka i Krym (1850-1856): Historia 11 th światła ( 86 th linia) (1905)
Pani de Villepreux (1907)
Turenne i Condé , 1626-1675. Wydanie specjalne do użytku przez biblioteki wojskowe (1907)

Pod pseudonimem Jean de Villeurs:

Legenda o ondynie (teatr królewski w Liège28 kwietnia 1886 r.); dramat w 3 aktach i 6 obrazach z muzyką Georgesa Rosenlecera
Znęcanie się , fantazja Saint-cyrian (1887)
Opowieści garnizonowe (1887)
Niebieskie sny (1888)
Pieśń miłości! , duet na sopran i tenor, poezja Jean de Villeurs, muzyka Frédéric Febvre (1889)
Powieść oblężonego: Suka, 1870-1871
Sonnet du pheasant , poezja Jean de Villeurs, muzyka Charles Malherbe (1891)
Afrykańskie słońce (1892)

Uwagi i referencje

Uwagi

"de Périni" zostało dodane do Hardÿ, tworząc nazwę Hardÿ de Périni decyzją sądu cywilnego Agen z 10 marca 1887, po wzmiance na marginesie jego aktu urodzenia.