Edykt poczdamski

Edykt Poczdamie ( niemiecki  : Edikt von Potsdam ) to edykt od Fryderyka Wilhelma I st , elektora z Brandenburgii i książę Prus proklamowanej29 października 1685w odpowiedzi na odwołanie edyktu nantejskiego przez Ludwika XIV .

Kontekst

Plik 18 października 1685Król Ludwik XIV podpisał Edykt z Fontainebleau, zwieńczeniem polityki prześladowań z francuskich protestantów , które miały na nowy wymiar odMaj 1681z dragonnades , których celem było zastraszenie protestantów, aby zmusić ich do przejścia na katolicyzm . Od 140 000 do 200 000 protestantów opuściło wówczas Francję w ciągu następnych dwóch dekad (tj. 10% francuskich protestantów i nieco mniej niż 1% ludności Królestwa Francji ).

Warunki edyktu

Ponieważ 29 października 1685, Fryderyk Wilhelm I er , bardzo czuły, podpisał edykt Poczdamie, w którym zachęca uchodźcom osiedlić się w Prusach, dając im wiele zalet. Edykt oferował francuskim protestantom bezpieczne postępowanie aż do Brandenburgii-Prus , immunitet podatkowy na 10 lat, sędzia dla wspólnot francuskich i zezwolenie na praktykowanie ich religii w ich ojczystym języku, zgodnie z liturgią Kościołów Reformowanych we Francji. . Edykt został natychmiast rozpowszechniony potajemnie we Francji, Szwajcarii i Frankfurcie, gdzie przebywają uchodźcy, w celu zachęcenia tych hugenotów do osiedlenia się w regionach, które czasami ciężko ucierpiały podczas wojny trzydziestoletniej i wyludniły się do 40 lub 60%. Ponadto starano się zorientować imigrantów na konkretne działania gospodarcze, które chciał się rozwijać.

Wolność kultu przyciąga nie tylko protestantów francuskich protestantów, ale również z Rosji i Czech, a Walonów . Tak więc imigranci Brandenburgii osiedlili się tam, przyczyniając się znacznie do rozwoju lokalnej gospodarki po wojnach religijnych , które przetoczyły Europie w XVII th  wieku.

Reperkusje

O ile Brandenburgia nie była celem spontanicznie rozważanym przez uchodźców, biorąc pod uwagę jej oddalenie oraz językowy i kulturowy kontrast z Francją, to wczesna inicjatywa Frédérica Guillaume de Hohenzollern była prawdziwym sukcesem. W ten sposób 20 000 francuskich protestantów osiedliło się w Brandenburgii w latach 1685-1731 w 48 koloniach hugenotów. Najliczniej było w Berlinie  : w 1698 r. 50% uchodźców hugenotów przebywających w Brandenburgii przebywało w tym mieście (prawie 6000 uchodźców z ówczesnych 11500). Pozostałe kolonie były znacznie mniej zaopatrzone: „ w 1720 r. Tylko Magdeburg przekroczył granicę 2000 członków, podczas gdy gdzie indziej, w portach w Szczecinie lub Królewcu , na obszarach wiejskich Uckermark lub Gumbinnen , kolonie francuskie się nie liczyły. tysięcy członków ”.

Bibliografia

  1. Albane Cogné, Stéphane Blond, Gilles Montègre, Międzynarodowe obiegi w Europie, 1680-1780 , Atlande, 2011, s.  306
  2. John Stoye, Europa Unfolding 1648-1688 str.  272 .
  3. Albane cogne Stéphane Blond, Gilles Montègre, Les cyrkulacje Internationales en Europe, 1680-1780 , Atlande, 2011, s.  309

Bibliografia

Linki zewnętrzne