Ładna szkoła

Szkoła Nicea to ruch artystyczny, który rozwinął się w Nicei z końca 1950 roku i która zgromadziła wielu artystów, którzy stają się międzynarodowymi. Znajduje się na skrzyżowaniu kilku ruchów, takich jak Nowy Realizm , Fluxus , Podpory/Powierzchnie ...

Artyści należący do Szkoły w Nicei (historyczne)

Historia Szkoły w Nicei ze względu na jej świadomą konstytucję i oryginalną działalność twórczą rozumiana jest głównie od początku lat 60. do 1975.

Pierwsza wystawa zorganizowana, aby to odzwierciedlić, w galerii Alexandre de La Salle w Vence, in Luty 1967, w szczególności przedstawia Marcela Alocco , Armana , Alberta Chubaca , Jean-Claude Farhi , Claude Gilli , Yves Klein , Robert Malaval , Martial Raysse , Ben ( Vautier ) i Bernar Venet . Następnie w trakcie zajęć Serge Oldenbourg (Serge III), Pierre Pinoncelli , Bernard Pagès , Noël Dolla , Sacha Sosno , Martin Miguel , Max Charvolen , Vivien Isnard , Serge Maccaferri , Louis Chacallis , Patrick Saytour , Jean Mas i Nivese Oscari , jedyna kobieta w tym ruchu.

Wystawa „O Nicei” na inauguracji Centrum Beaubourg daje dość niejasny obraz całości, ale też zaznacza rozproszenie początkowego skupienia.

George Brecht i Robert Filliou , obecni w Villefranche-sur-Mer od 1965 do 1968 z La Cédille qui sourit, mieli pewien wpływ, wzmacniając obecność w Nicejskiej Szkole Fluxumen Nicei.

Miejsca takie jak Laboratorium Bena 32 z 1958 r., galeria Alexandre de La Salle w Vence, następnie w Saint-Paul de Vence, księgarnia-galeria Matarasso, a później galeria Ferrero w Nicei, publikacje Identités (1962-1966) i Open ( 1967-1968) były ważne w działalności awangardy epoki École de Nice.

Czasami dodajemy Louisa Cane'a , Erika Dietmana , Daniela Bigę , Claude'a Viallata , Jacques'a Martineza, a czasami nawet Niki de Saint Phalle, którzy od czasu do czasu lub później uczestniczyli w zajęciach w Nicei, nie będąc częścią grupy, która od 1967 do 1977 stanowiła stały trzon Szkoły. Ładne wystawy.

Niektórzy współcześni artyści twierdzą, że należą do Szkoły Nicei, tacy jak Fred Allard , Bruno Mendonça (1953-2011), Olivier Garcin ...

Uwagi i referencje

  1. Szkoła Nicejska prezentowana przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej .
  2. „Nivèse - Identyfikacja kobiety” na artcotedazur.fr .
  3. "Jak zostaje się jedyną kobietą Szkoły Nicei" na artcotedazur.fr .
  4. „Nivèse Oscari, jedyna kobieta w Szkole Nicei” na femmesicietailleursblog.com .
  5. „Nivèse i jego wycinanki: gra światła i cienia w wiadomościach” na francetvinfo.fr .
  6. [wideo] „  10 minut dla sztuki – Fred Allard  ” , na Dailymotion (dostęp 27 marca 2019 r . ) .

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne