The Age of Fragmentation ( tybetański : བོད་ ཁམས་ སིལ་ བུར་ འཐོར་ བའི་ དུས་ སྐབས ། , Wylie : bod khams sil bur 'thor ba'i dus skabs , THL : bö kham sil bur torwé dü kap , również znany w chińskim :吐蕃分裂时期 ; pinyin : ) to okres w historii Tybetu między IX th i XI -tego wieku, kiedy Imperium tybetańskie podziały, z powodu walki o władzę z watażków w różnych jednostkach terytorialnych naprzeciw siebie . Rozpoczyna się według niektórych źródeł w 847 r., A kończy w 1264 r., Podczas najazdów mongolskich, które ustanowiły przywództwo przez szkołę sakja i podział na trzynaście miriarchii w 1260 r.
Po zabiciu ostatniego cesarza, Langdarmy , przez buddyjskiego pustelnika w 841 lub 842, między jego dwoma synami Yumtän ( tybetański : མངའ་ བདག་ ཡུམ་ བརྟན་ , Wylie : mang 'bdag yum-brtan , rozpoczyna się wojna o władzę , THL : Ngadak Yumten ) i Ösung ( tybetański : འོད་ སྲུང་ ། , Wylie : ' od srung , THL : ösung lub tybetański : མངའ་ བདག་ འོད་ སྲུང ། , Wylie : mang' bdag vod-srung , THL : Ngadak Ösung ). Następcy Ösunga kontrolują następnie Ngari , które staje się królestwem Gugé , podczas gdy ci z Yumtän kontrolują Ü .
Kyide Nyimagon , prawnuk Langdarmy, uciekając przed sytuacją w Ü-Tsang , udał się na zachód od Ngari, nad którym przejął kontrolę w 912 roku lub później, a następnie podbił Puhrang i królestwo Gugé.
W XI -tego wieku Gyalse założony i regulowany federacji odpowiada w przybliżeniu prowincji Qinghai i Korytarza Hexi w obecnej prowincji Gansu , w Tanguts z dynastii Xia Zachodniej kontrolującego region Północno-Wschodniego.