Æthelnoth
| Æthelnoth | ||||||||
| Biografia | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Narodziny | X th century | |||||||
| Śmierć | 1038 | |||||||
| Biskup Kościoła katolickiego | ||||||||
| Arcybiskup Canterbury | ||||||||
| 1020 - 1038 | ||||||||
| ||||||||
| Inne funkcje | ||||||||
| Funkcja religijna | ||||||||
| (en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org | ||||||||
Æthelnoth to anglosaski duchowny, który zmarł w 1038 roku . Związany z dawnym domem królewskim Wessex , był trzydziestym pierwszym arcybiskupem Canterbury od 1020 r. Do śmierci.
Biografia
Pochodzenie
Æthelnoth jest synem ealdormana Æthelmæra Cilda i wnukiem ealdormana i kronikarza Æthelwearda , potomka króla Æthelreda z Wessex . Zgodnie z tradycją w opactwie Glastonbury , w czasie chrztu przez arcybiskupa Dunstana z Canterbury , uczynił gest podobny do tego, jaki biskup błogosławi swoim wielbicielom, a Dunstan przewidział, że pewnego dnia dziecko zostanie arcybiskupem.
Kariera Æthelnoth w zleceń widział go mnichem w Glastonbury, a następnie dziekan z rozdziału o Katedra Christ Church w Canterbury . Być może studiuje z homilistą lfricem d'Eynshamem .
Arcybiskup
Æthelnoth jest świętym arcybiskupem 13 listopada 1020. Jego wybór był być może gestem uspokojenia ze strony króla Knuta Wielkiego wobec jego rodziny, po egzekucji brata Æthelnotha w 1017 roku, a następnie wygnaniu jego brata-beau, również imieniem Æthelweard, w 1020 roku. Według późniejszej tradycji, Æthelnoth cieszy się przychylnością króla, ponieważ dałby mu święte krzyżmo; możliwe, że brał udział w ceremonii bierzmowania Knuta w 1016 roku lub w jego koronacji w następnym roku.
Nowy arcybiskup udał się do Rzymu w 1022 r., Aby odebrać tam paliusz z rąk papieża Benedykta VIII . W drodze powrotnej nabył relikwię Augustyna z Hippony, którą podarował opactwu Coventry . Przewodniczy również tłumaczeniu relikwii swojego poprzednika Alphège , uważanego za świętego i męczennika.
Również w 1022 roku Æthelnoth konsekrował Gerbranda na biskupa Roskilde w Skandynawii. Diecezja Roskilde teoretycznie podlega archidiecezji Hamburg-Brema , co powoduje napięcia między Gerbrandem a jego przełożonym. Knut jest zmuszony obiecać, że zwróci się o radę do arcybiskupa Bremy przed mianowaniem biskupów w swojej prowincji. Wydaje się, że Æthelnoth wyświęcił również dwóch biskupów walijskich, w Llandaff i St David's .
Knut zmarł w 1035 r. Według Encomium Emmae, Æthelnoth odmówiłby koronacji swojego syna Harolda Harefoota z powodu obietnicy złożonej zmarłemu królowi: przysięgałby koronować tylko syna swojej żony Emmy z Normandii . Niemniej jednak Gervais z Canterbury zapewnia, że Harold rzeczywiście został wyświęcony przez Æthelnotha.
Śmierć i potomstwo
W ostatnich latach Æthelnoth kapłan Eadsige pełni część swoich funkcji. Arcybiskup zmarł w 1038 r28 październikai 1 st listopada. Został pochowany w katedrze w Canterbury . Uważany jest za świętego , obchodzony 30 października . Chociaż pojawia się na liście świętych Jeana Mabillona i w Acta Sanctorum , nie ma śladu możliwego kultu, który zostałby mu zwrócony w Canterbury lub gdzie indziej.
Bibliografia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Æthelnoth (arcybiskup Canterbury) ” ( zobacz listę autorów ) .
- Mason 2004 .
- Knowles, Londyn i Brooke 2001 , str. 33.
- Barlow 1979 , s. 72-73.
- Ortenberg 1999 , s. 49.
- Smith, Fleming i Halpin 2001 , s. 575.
- Brooks 1984 , str. 290-298.
- Stenton 1971 , s. 463.
- Barlow 1979 , s. 232-234.
- O'Brien 2005 , s. 167-168.
- Farmer 2004 , s. 181.
Bibliografia
- (en) Frank Barlow , The English Church 1000–1066: A History of the Later Anglo-Saxon church , Longman,1979, 2 II wyd. ( ISBN 0-582-49049-9 ).
- (en) Nicholas Brooks , The Early History of the Church of Canterbury: Christ Church od 597 do 1066 , Leicester University Press,1984( ISBN 0-7185-0041-5 ).
- (en) David Hugh Farmer , The Oxford Dictionary of Saints , Oxford University Press ,2004, 5 th ed. , 579 str. ( ISBN 978-0-19-860949-0 ).
- .
- (en) Emma Mason , „Æthelnoth (zm. 1038)” , w Oxford Dictionary of National Biography , Oxford University Press,2004( czytaj online ).
- (en) Harriet O'Brien , Królowa Emma i Wikingowie: historia władzy, miłości i chciwości w XI-wiecznej Anglii , Nowym Jorku, Bloomsbury,2005, 264 str. ( ISBN 1-58234-596-1 ).
- (en) Veronica Ortenberg , „The Anglo-Saxon Church and the Papacy” , w: CH Lawrence, The English Church and the Papacy in the Middle Ages , Sutton Publishing,1999( ISBN 0-7509-1947-7 ) , str. 29-62.
- (en) Mary Frances Smith , Robin Fleming i Patricia Halpin , „ Court and Piety in Late Anglo-Saxon England ” , The Catholic Historical Review , vol. 87, n o 4,2001( DOI 10.1353 / cat.2001.0189 ).
- (en) Frank Stenton , Anglo-Saxon England , Oxford, Clarendon Press ,1971, 765 str. ( ISBN 0-19-821716-1 ).