Unia Erfurtu

Związek Erfurt ( po niemiecku Erfurter Unionsparlament ) był zgromadzeniem parlamentarnym, które zasiadało w20 marca w 29 kwietnia 1850 r. Po upadku parlamentu frankfurckiego, stworzonego przez rewolucję marcową , zgromadzenie to miało na celu umożliwienie sporządzenia projektu konstytucji przyszłych zjednoczonych Niemiec pod dominacją pruską, znanej jako rozwiązanie małoniemieckie , w opozycji do rozwiązania wielkoniemieckiego, w którym nowe państwo byłoby zdominowane przez Austrię . Związek w Erfurcie zrodził się z pragnienia Josepha von Radowitza, by prowadzić politykę zjednoczenia w celu zjednoczenia Niemiec „od góry” .

Składał się z dwóch izb  : swego rodzaju zgromadzenia narodowego, ludowego oraz zgromadzenia państw złożonego z członków konfederacji germańskiej pragnących przystąpić do Związku. Siedziała w kościele św. Augustyna w Erfurcie.

Większość członków frakcji kasyn , którzy brali udział w parlamencie Gotha , tacy jak Friedrich Daniel Bassermann , Ludolf Camphausen , Friedrich Christoph Dahlmann , Heinrich von Gagern , Karl Mathy czy Eduard Simson przybyli do tego nowego parlamentu w celu dokończenia prac redakcyjnych „konstytucji rozpoczętej w kościele św. Pawła we Frankfurcie nad Menem” .

Hans-Ulrich Wehler powiedział, że polityka Unii zmierzała do zbudowania państwa bez konieczności prowadzenia hegemonicznej wojny z Austrią, liberałowie z Gothy również zostali zdyskredytowani podczas tych wydarzeń – dodaje Jörg-Detlef Kühne, którego chęć kompromisu po raz kolejny skompromitowała Polityka pruska.

Unia znajdowała się w linii prostej jak we Frankfurcie i podążała za ideami Radowitza. Tylko konserwatyści, w tym Otto von Bismarck i Ernst Ludwig von Gerlach, sprawili , że ich różnica została usłyszana.

Ustanowienie tej konstytucji powiodła się, ponieważ kraje, które były częścią sojuszu z trzech królów  (o) , to znaczy, Prus i Saksonii, Hanoweru, nie byli gotowi uznać pruskiej hegemonii. Komisarzem odpowiedzialnym za ten sojusz był Albert von Carlowitz  (de) . Naciski ze strony Austrii odegrały decydującą rolę w niechęci trzech państw.

Dlatego ta Unia zakończyła się fiaskiem. 29 listopada 1850Austria zobowiązuje Prusy w czasie konferencji Olmütz do rezygnacji z roszczeń i rozwiązania Unii Erfurckiej.

Bibliografia

Bibliografia

  1. "  von oben  "
  2. Langewiesche 1983 , s.  210
  3. Speck, Wóz 1998 , s.  416