Tachinidae

Tachinidae, Tachinaire

Tachinidae Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Tachina grossa , której rodzaj Tachina jest rodzajem typowym rodziny Tachinidae. Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Stawonogi
Subembr. Heksapoda
Klasa Owady
Podklasa Pterygota
Zamówienie muchówki
Podzamówienie Brachycera
Zamówienie na podczerwień Muscomorpha
Sekcja Cyklorafa
Podrozdział  Kaliptraty
Świetna rodzina Estroidea

Rodzina

Tachinidae
Fleming , 1821

Rączycowate , zwany rączycowate i Tachinaires w języku francuskim, duża rodzina z linii zawierających ponad 10.000 gatunków.

Dorosłe osobniki o bardzo zmiennych rozmiarach (1 do 17  mm ) są zazwyczaj umaszczone w ciemnych i matowych kolorach. Jednak niektóre gatunki mają jasne i żywe wzory kolorów. Rączycowate są odróżniane od Calliphoridae przez wybitnego postscutellum że wystaje poniżej tarczki

Dorosłe osobniki są kwiatami , żywią się pyłkiem i nektarem . Larwy są pasożyty z owadów i innych stawonogów , takich gąsienice motyli, jak noctuids i pluskwy . Samica składa jedno lub więcej dużych jaj na ciele lub w środku swojej ofiary lub maleńkie jaja w środowisku, czekając, aż gospodarz je połknie. Larwa jest endopasożytnicza , rozwija się w ciele żywiciela.

We Francji występuje ponad 500 różnych i raczej trudnych do określenia gatunków.

Nomenklatura

Termin "Tachinidae" został ukuty przez Fleminga w 1821 roku od nazwy rodzaju Tachina, która pochodzi od starożytnej Grecji ταχυς , takhús ("szybki") ze względu na lot tych much. To wydaje się być niemiecki entomolog Johann Wilhelm Meigen który jest pierwotnie na początku XIX -go  wieku.

W języku francuskim stosuje się spopularyzowane i ustandaryzowane nazwy „Tachinidés” lub „Tachinides” i „Tachinaires”. Ich rodzaj gramatyczny nie jest zgodny, a „chi” wymawia się „ki”, jak w „tachykardii” i „choreografii”. Niezależnie od tego, czy chodzi o rodzinę, rodzaje czy gatunek, wydaje się, że nie ma żadnych nazw narodowych w języku francuskim, Niemcy nazywają rodzinę „Raupenfliegen”, dosłownie „muchy gąsienicowe”, ze względu na apetyt na gąsienice. .

Opis

Tachinidae to Brachycera Diptera, ponieważ mają krótkie czułki, nieprzekraczające dziesięciu sekcji . Są to cyklorrafy, ponieważ podczas wylęgu dorosły osobnik wycina okrągłe wieczko, aby wydobyć się z poczwarki . Dodatkowo antena składa się z trzech artykułów, z których ostatni wyposażony jest w trzpień zwany aristą . Inne Brachycera, Orthorrhapha , opuszczają poczwarki przez szczelinę.

Ta rodzina należy do pod-części z Calyptratae ponieważ jej gatunki mają bańkę pod włożeniu skrzydła, z anteny, której drugi artykuł jest podzielony na swojej długości, jak również klatki piersiowej na szwie poprzecznym. Czasami pokazują również wibrację u podstawy twarzy i drugą łyżkę wyraźnie widoczną i umieszczoną niżej niż pierwsza.

Nadrodziny z Oestroidea charakteryzuje się szeregiem włosków umieszczonych na boku klatki piersiowej na wołanie pod przetchlinka posterior i nazwanych „  włosie hypopleurales  ”. W tej grupie małe rodziny Hypodermatidae i Oestridae różnią się atrofią narządu gębowego .

Pozostają cztery rodziny z konsekwentną liczbą gatunków: Calliphoridae , Sarcophagidae , Rhinophoridae i Tachinidae. Ta ostatnia wyróżnia się obecnością silnie wypukłej podtarczki oddzielonej od tarczki błoną węższą niż podtarka. Nieobecny u Calliphoridae, wąski i płaski u Sarcophagidae, przedstawia podobną morfologię u Rhinphoridae, ale druga łyżka jest zawsze mała i jajowata. Ponadto Calliphoridae są często ozdobione zielonymi lub niebieskawymi metalicznymi refleksami, co rzadko zdarza się u Tachinidae.

Specyficzne kryteria determinacji

Tachinidae to gatunki much od 2 do 20  mm , głównie łupkowo-szare do czarnego, czasami ozdobione żółtymi lub czerwonymi plamami na szczycie odwłoka, rzadziej zielonymi lub miedzianymi metalicznymi refleksami. Ciało w większości pokryte jest mniej lub bardziej dużym elastycznym włosiem zwanym „chetes”, którego położenie jest precyzyjne i pozwala na określenie rodzajów i gatunków, na przykład ich ułożenie na grzbiecie klatki piersiowej. Niektóre gatunki są bezwłose lub pokryte delikatnym pokwitaniem. Antena składa się z trzech artykułów, z których ostatni ma jedwab zwany aristą. Ten może być nagi, włochaty lub rzadziej pierzasty, jak u Calliphoridae. Względna długość każdego z artykułów jest również ważna dla konkretnej identyfikacji. Skrzydło ma zawsze dobrze rozwinięte wahadłówki u podstawy. Żyłkowanie skrzydeł ma kluczowe znaczenie przy określaniu próbki. M1 żyły zazwyczaj pod ostrym kątem, a czasami dochodzi do krawędzi skrzydła tworzącego ogonki liściowe z R4 + 5 żyły. Niektóre żyły są czasami pokryte mikrochetami, w zależności od gatunku. Nogi, czasami zmodyfikowane u samców, często mają zorganizowany system szczecin, których położenie, grzbietowe lub brzuszne, przednie lub tylne, jest bardzo ważne dla oddzielenia gatunku. Ogólnie rzecz biorąc, oczy są szeroko rozstawione u kobiet i mniej lub bardziej blisko siebie lub spójne u mężczyzn.

Podrodziny

Według ITIS (1 marca 2013 r.)  :

Gatunki i gatunki znalezione we Francji

Gatunki i gatunki wg INPN

Według INPN (21 lutego 2021 r.)  :

 

Zestaw gatunków

Wszystkie gatunki według Katalogu Życia

Według Katalogu Życia (1 marca 2013 r.)  :

 

Bibliografia

  1. Michael Chinery , Owady Francji i Europy Zachodniej , Paryż, Flammarion ,Sierpień 2012, 320  pkt. ( ISBN  978-2-08-128823-2 ) , s.  212
  2. Joachim Haupt , Przewodnik much i komarów: identyfikacja gatunków europejskich , Delachaux i Niestlé,2000, 352  s. ( ISBN  2-603-01175-8 )
  3. National Museum of Natural History [wyd.] 2003-2021. Narodowy Spis Dziedzictwa Przyrodniczego, strona internetowa: https://inpn.mnhn.fr. , dostęp 21 lutego 2021
  4. (fr) A. Livory, X. Lair, H. Chevin & Ph. Sagot, „Les Tachinidae de la Manche: początek badania i pierwsza lista (Diptera Brachycera). »2011. L'Argiope ( Stowarzyszenie Manche-Nature ) nr 71 s. 8 do 49. ( czytaj online ) i dodatek 2016 ( czytaj online ).
  5. ITIS , dostęp 1 marca 2013 r.
  6. Roskov Y., Ower G., Orrell T., Nicolson D., Bailly N., Kirk PM, Bourgoin T., DeWalt RE, Decock W., van Nieukerken EJ, Penev L. (red.) (2020). Gatunek 2000 i katalog życia ITIS , 2020-12-01. Zasoby cyfrowe na stronie www.catalogueoflife.org . Gatunek 2000: Naturalis, Leiden, Holandia. ISSN 2405-8858, dostęp 1 marca 2013 r.

Bibliografia

Klucze determinacji

Linki zewnętrzne