| Narodziny |
27 września 1929 Paryż |
|---|---|
| Śmierć |
6 czerwca 2001(w wieku 71 lat) Paryż |
| Pogrzeb | Cmentarz Pere Lachaise |
| Imię urodzenia | Suzanne klochendler |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Uniwersytet Paryski |
| Zajęcia | Scenarzysta , reżyser , scenarzysta |
| Okres działalności | Od 1958 |
| Rodzeństwo | Michel klochendler |
| Małżonka | Filip Schiffman ( d ) |
| Dzieci |
Guillaume Schiffman Mathieu Schiffman |
| Pokrewieństwo | Nemo Schiffman (wnuk) |
| Archiwum prowadzone przez | Kinoteka Francuska |
|---|
Suzanne Schiffman , ur. Suzanne Klochendler w Paryżu dnia27 września 1929 i zmarł w tym samym mieście dnia 6 czerwca 2001Jest asystentem, scenarzystą i filmowcem francuskim . Jest postacią w historii kina Nowej Fali , szczególnie obok François Truffauta . Jest matką reżysera zdjęć Guillaume'a Schiffmana .
Z pochodzenia żydowskiego , podczas niemieckiej okupacji chowa za szalem żółtą gwiazdę, by chodzić na wystawy. Czterdzieści lat później wprowadziła ten epizod do scenariusza filmu Ostatnie metro .
Od 1949 regularnie uczęszczała do paryskich klubów filmowych i do filmoteki. Tam poznaje Jean-Luca Godarda , François Truffauta , Erica Rohmera i Jacquesa Rivette .
Następnie odbyła podróż do Stanów Zjednoczonych i Meksyku .
Po powrocie towarzyszy jej kochającym film przyjaciołom w przejściu do reżyserii. Po raz pierwszy współpracował z Jacques Rivette na planie Paryż należy do nas , wtedy z François Truffaut na planie Tirez sur le pianiste , i Jean-Luc Godard na planie Une femme est une femme w 1960 roku.
Z Godardem była także członkiem filmów Le Mépris w 1963, Pierrot le fou w 1965 i Weekend w 1967.
Wspomnijmy również o jego pracy z Gérardem Brachem dla Le Bateau surherbe w 1971 roku oraz z Pascalem Thomasem dla Pleure pas la bouche plein w 1973 roku.
Jest z Truffaut, że ona ma najbardziej owocną współpracę: ona pojawia się w czołówce wszystkich swoich pracach między Skradzione pocałunki , w 1968 roku, a jej ostatni film, Vivement dimanche! , w 1983 roku. Początkowo została jego asystentką w L'Enfant sauvage (1970) n i, film po filmie, nawiązała pewną przyjaźń z reżyserem. To właśnie w The American Night (1974) Truffaut postanowił przypisać ją jako współscenarzystę w napisach końcowych swoich filmów. W tym samym dziele oddaje jej również hołd poprzez postać scenarzystki Joëlle, zdeterminowanej i zakochanej w swoim zawodzie.
Jest obecna na wszystkich etapach powstawania filmów: od pomysłu po miks. Zdobyła Cezara za najlepszy scenariusz w 1981 roku do Ostatniego metra . Oprócz sceny z chustką i żółtą gwiazdą przedstawia epizody, w których żyła pod okupacją. Tak więc jego ojciec, polski Żyd, mieszkał ukryty na strychu, jak ojciec Rosette w filmie i jak główny bohater Lucas mieszka w swojej piwnicy.
Po przedwczesnej śmierci Truffauta w 1984 roku Schiffman pracował nad kilkoma filmami Rivette ( Le Pont du Nord , Hurlevent ), a następnie w 1986 roku wyreżyserował Le Moine et la sorcière . Film to średniowieczna bajka rozgrywająca się w małej wiosce Corrèze, w której występują Tchéky Karyo , Christine Boisson i Jean Carmet .
W 1989 i 1992 roku nakręciła Femme de papier , gdzie wyreżyserowała Jean-Pierre Léaud , oraz Le Jour et la Nuit .