Sao (cywilizacja)

Sao (lub SAO , SAOU , Sow , So , SO ) tworzą starożytne populacja Afryki Centralnej składa się z różnych grup przez ich języka i ich sposób życia, który stowarzyszony wokół kilku mocniejszych miast. Mieszkali w dolnych dolinach Logone , Chari i Yoobé na terytorium odpowiadającym części dzisiejszego Kamerunu , Czadu i Nigerii .

Określenie „So” jest wymieniona po raz pierwszy przez pisarzy arabskich w XIV th  century , co dosłownie oznacza „ludzi starych”. Według legend Sao posiadało nadludzkie rozmiary i moce. Wykopaliska archeologiczne ujawniły bogatą cywilizację materialną.

Pochodzenie

Początki Sao od dawna pozostawały tajemnicą dla większości etnologów, ustępując miejsca niewiarygodnym teoriom na temat ich pochodzenia. Jednak ostatnie badania archeologiczne ujawniły, że Wyspy Sao były po prostu rdzennymi mieszkańcami dorzecza jeziora Czad i że ich ostateczne pochodzenie leży na południe od jeziora. Badania te wykazały również, że cywilizacja Sao rozwinęła się lokalnie z wcześniejszych kultur tego regionu (takich jak kultura Gajiganna, która rozpoczęła się około 1800 roku pne i zaczęła budować ufortyfikowane miasta około 800 roku pne). , miedź i żelazo. Wśród znalezisk znajdują się rzeźby z brązu i posągi z terakoty przedstawiające postacie ludzi i zwierząt, monety, urny pogrzebowe, przybory domowe, biżuteria, bogato zdobiona ceramika i włócznie. Lingwiści klasyfikują swoje dialekty w ramach rodziny języków sudańskich (podgrupy należącej do języków nihilo-saharyjskich).

Historyczny

Pomiędzy VII p i VIII TH  wieków koczownicy skóry wyraźniej kończą się w obszarze Kanemu , a zamieszkałych przez czarnej populacji Sao składaniu. Koczownicy osiedlili swoją stolicę na wschód od jeziora Czad, w Njimi . Ich pierwsza dynastia to dynastia Sefuwa.

Miasto-państwo Sao Kanem są atakowane przez XV -go  wieku. Ludność jest mieszana między koczownikami i populacjami lokalnymi. Aby stworzyć coś, co będzie Wielkim Kanemem , Kanembu decydują się skolonizować zachodnią część jeziora i przejąć kontrolę nad regionem Sao ( Bornou ). Sefuwa wywiera represji na ostrą Sao, kto zasłania środku jeziora.

Oznacza to początek agresji poniesionej przez ludzi Południa: Królestwo Kanem, Bornu , Kanem-Bornu The Baguirmi i Ouaddaï XVI th  wieku. Ataki i eksterminacji poznać ich rozkwit w XIV th  wieku za panowania Kanem Idris Alooma  : niszczenie warownych obozów i domów Sao niszczenia pól i upraw, logowanie, zakazuje z warownych obozach i miast. Sao zostały pokonane przez głód.

Cywilizacja zrodzona z gliny

Sao mieszkał w miastach otoczonych murem (pierwotnie zwanym Sao) z surowej ziemi o podstawie o szerokości od 3,5 do 4 metrów i zajmował sztuczne kopce lub wioski chat (z których odkopano figurki Sao) na brzegu wody. .

Antropomorficzne figurki z terakoty

Glinka i ceramika mistrza Sao. Oprócz mebli domowych i religijnych, w tym waz o różnych kształtach i pieców wyposażonych w otwory wentylacyjne, garncarze wytwarzali mnóstwo narzędzi, biżuterii, zabawek i symboli pieniężnych.

Żelazo nie występuje we wszystkich miejscach odwiedzanych i odkrywanych przez archeologów. Miedź była znacznie lepsza i została stopiona utraconym woskiem.

Między XVII th  wieku i pierwszej połowie XIX th  wieku, niektórzy zostali pochowani w Sao podwójnych słoików: ciało zmarłego w pozycji embrionalnej, pochowany został w duży słoik używane trumny i przykryte innym. Pochówki były zgrupowane na cmentarzach. Duże słoje były również używane do ukrywania małych dzieci w trudnych czasach, aby chronić je przed przemocą.

Organizacja gospodarcza i rodzinna

Sao były rybakami i rolnikami. Były mocne i duże według wykopanych kości.

Kobiety z Sao nosiły na ustach labretty od zwykłej myjki po plateau. Celem tej praktyki było zniechęcenie cudzoziemców i handlarzy niewolników z północy. Mógłby również odpowiadać kanonowi estetycznemu i byłby znakiem zróżnicowania płciowego.

Sao oddawało cześć swoim przodkom , geniuszowi wody i praktykował totemizm .

Potomkowie Sao

Niektórzy z ich potomków nadal mieszkają w tych samych regionach, obecnie podzielonych między Kamerun, Nigerię i Czad. Dotyczy to zwłaszcza ludów Kotoko i Massa.

Bakoko są ich potomkami, tym Beti z Kamerunu , że Peuls i Laobes z nazwiskiem Sow . Islamizowani przez długi czas, mimo to zachowali wiele praktyk niezgodnych z islamem  : na przykład oddają cześć duchowi wody, niektórym drzewom i kamieniom.

W dzień niepodległości Czadu André Malraux oświadczył: „Panie prezydencie, Sao są waszymi Galami”.

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

  1. Opis na stronie internetowej Quai Branly Museum
  2. Joseph-Marie Essomba, Cyrille Bienvenue Bela, Valère Epee, Sali Babani i Nadine Carole Ngon, Les civilizations du Cameroun , La route des chefferies,listopad 2012, 223  s. ( ISBN  978-9956-702-00-8 i 9956-702-00-5 ) , str.  19
  3. https://quod.lib.umich.edu/cgi/t/text/text-idx?c=gefame;view=text;rgn=main;idno=4761563.0003.101
  4. https://www.researchgate.net/publication/273293361_Early_sculptural_traditions_in_West_Africa_New_evidence_from_the_Chad_Basin_of_north-eastern_Nigeria
  5. https://www.academia.edu/23442642/Zilum_a_mid_first_millennium_BC_fortified_settlement_near_Lake_Chad
  6. https://www.worldcat.org/title/when-we-ruled-the-ancient-and-medival-history-of-black-civilisations/oclc/767703102
  7. https://www.britannica.com/topic/Sao-people
  8. „  Sao  ” , Encyclopædia Unversalis online (dostęp: 25 października 2018 r. )
  9. Opis na stronie internetowej Quai Branly Museum
  10. Opis na stronie internetowej Quai Branly Museum
  11. Opis na stronie internetowej Quai Branly Museum
  12. Woutio, Kamerun . Terakota, H: ok. 8  cm , [1]  : Pamięć Afryki: Sao, Estetyka, Historia ...
  13. (fr) Henri Njomgang i Bernard Puepi, „Kotoko, ci potomkowie Sao”, w : Kamerun: Sztuka, historia i tradycje , Éditions L'Harmattan, Paryż, 2004, s.  98-99 ( ISBN  9782296344181 )
  14. https://www.yfull.com/mtree/L2a1c-b/
  15. Zobacz badania egiptologa i naukowca Cheikha Anta Diopa , Sima Mi Nsonkon Rémy
  16. Chapel, Chadian people , s.  31

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne