Santerre | |
Podział administracyjny | Hauts-de-France |
---|---|
Podział administracyjny |
Somma Oise |
Główne miasta |
Peronne Montdidier Roye |
Geologia |
Górnokredowy paleocen eocen |
Ulga | Płaskowyż, doliny, bagna |
Ogół populacji | 106 489 mieszk. () |
Regiony i powiązane przestrzenie |
Vermandois Île-de-France Artois Amiénois |
Santerre to naturalny region Francji w samym sercu Pikardii , a bieżący region Hauts-de-France .
Położone pomiędzy Amiens i Saint-Quentin , Santerre to terytorium o powierzchni około 3000 km 2 , obejmujące 242 gminy i zamieszkane przez około 106 489 mieszkańców.
Wciąż porośnięty lasami na początku średniowiecza , region ten został w dużej mierze wylesiony dla rolnictwa . Wieczna strefa przejścia, jednocześnie blisko stolicy i regionu przygranicznego do 1659 roku , jest w historii Pikardii ściśle związana z losami Francji .
Santerre, ziemia królów, ucierpiała najazdami Rzymian , Hunów , Franków , Normanów i Flamandów . Region przetrwał sto lat ( 1337 - 1453 ), Religia ( 1562 - 1598 ), trzydziestoletniej ( 1618 - 1648 ), wojny i była scena decydującej walki w czasie pierwszej wojny światowej .
Santerre jest wschód płaskowyż nad Sommą (schematycznie i uproszczony), między dolinami Somme (granic północna i wschodnia), w Luce (zachodnia granica) i Avre (limit Południowa).
Avre to rzeka, która bierze swoje źródło na południe od Sommy (na południe od Amy, w Oise) i łączy się z Sommą w Camon niedaleko Amiens. Luce jest rzeka, która ma swoje źródło w Caix ( Somme ) i łączy się z Avre najbliższej Berteaucourt-lès-Thennes , w Thézy-Glimont . Większość Santerre położona jest na kredowym płaskowyżu. Górna część tej kredy została zdeponowana w senońskiej kredzie górnej w morzu tropikalnym. Lokalnie wysoczyzna kredowa pokryta jest piaskami, marglami, wapieniami lub iłami zalegającymi w kenozoiku lub nawet grubą warstwą mułu zalegającego w czwartorzędzie. Santerre słynie również z żyznego mułu. Woda ze zwierciadła wody zawarta jest w glinie i kredzie z okresu kredowego i „unosi się” w mule pod wpływem kapilarności. Grubość warstwy kredy Santerre szacuje się na 300 do 400 metrów. Muł z natury nie opada sam na siebie, ale osadza się i zamienia w błoto podczas powodzi, wilgotna ziemia „przykleja się do butów i do ciała”, jak miało to miejsce w przypadku Włochatego czy Tommie z I wojny światowej .
Region, w którym urodził się Parmentier (dziecko Montdidiera ) słynie z intensywnego rolnictwa (zboża, buraki, ziemniaki). Przemysł rolno-spożywczy jest tam szczególnie obecny z cukrowniami, jak w Roye i Eppeville , fabrykami konserw ( Bonduelle ) i przetwórstwem glukozy w Nesle .
Wcześniejsze i bardziej intensywne przegrupowania i koncentracje gruntów uprawnych (konsekwencje I wojny światowej, a następnie, znacznie później, otwarcia autostrady A1 ) niż w innych rejonach departamentu, które dłużej zachowały czas, aspekt bocage , jego obraz nudnej równiny , monotonnej i nudnej, wciąż jest raczej ciężki.
Ta negatywna reputacja na płaski krajobraz, tylko rolny i „tępo” utylitarne (brak pięknych starych wsiach na skutek całkowitego zniszczenia pierwszej wojny światowej ) został dodatkowo wzmocniony przez stację Haute-Picardie TGV , nazywany stację buraków szyderczo. W połowa lat 90., kiedy powstała linia TGV-Nord ; niemniej jednak ta stacja znajdująca się w gminach Ablaincourt-Pressoir i Estrées-Deniécourt (kanton Chaulnes ), której działalność stale się rozwija, umożliwia połączenia z całym obszarem między Amiens i Saint-Quentin z Paryżem (Roissy), Lille, Brukselą i cała Francja dzięki obwodnicy Paryża przez stację Marne-la-Vallée/Chessy ; połączenie z Londynem jest również możliwe przez Eurotunnel po dotarciu do Lille lub Paryża.
Wokół tej stacji, a także ze względu na obecność dwóch pobliskich autostrad (oś północ-południe z A1 i osi wschód-zachód z A29 ), strefy działalności rolno-przemysłowej (np. Panavi, la Vermandoise) i usług (np. Maia- Sonnier do robót publicznych i Irisbus do konserwacji autobusów) został stopniowo wprowadzony.
Można również przypomnieć, że projekt utworzenia międzynarodowego lotniska (błędnie wyznaczonego jako trzecie lotnisko w Paryżu ) spotkał się z silnym sprzeciwem w latach 2001 i 2002 ze strony wybranych urzędników i zainteresowanej ludności:
Miesiącami widzieliśmy frontony ratuszowe ozdobione wielkimi transparentami, a kilka lat później nierzadko można było jeszcze znaleźć znaki, które pozostały przy wjazdach do kilku miejscowości lub kilka haseł protestacyjnych wymalowanych na ścianach.
Z drugiej strony, region oczekuje wiele od projektu kanału wielkotorowego Seine-Nord Europe , który ma połączyć od końca lat 2010 dorzecza Sekwany i Skaldy, a następnie Renu, dla którego prowadzone są prace wykopaliskowe. rozpoczęły się od 2012 r.; kanał ten powinien przebiegać trasą w pobliżu obecnego Canal du Nord ; w Santerre planowane są dwie multimodalne platformy portowe: Nesle i Péronne Haute-Picardie , które to platformy powinny również odwadniać działalność przemysłową związaną z rolnictwem lub, jak przewidywano, z produkcją energii z biomasy (rośliny lub gruz rolniczy). pochodzenia leśnego).
Jednak w latach 2012-2013 projekt jest ponownie oceniany we współpracy z Komisją Europejską , pełne finansowanie projektu przez Francję okazuje się trudne.
Niektórzy historycy uważają, że nazwa Santerre – de Sanguinis Terra – została nadana temu regionowi po rzezi, rozlewu krwi („krew, która obficie płynęła po ziemi”), która miała miejsce między oddziałami Mérovée i Hunów z Attila w 451 , na równinach na północ od Rosières-en-Santerre , na wschód od Lihons .
Inni historycy uważają, że nazwa Santerre oznacza Sana Terra (zdrowa ziemia), ponieważ jest to jedna z najbardziej żyznych ziem (mułów) we Francji.
Przed kolonizacją rzymską region jest równiną częściowo zajętą przez bagna, na których żyją dwa plemiona galijskie, Ambiani (z Amiens ) i Verromandui (z Vermand ) na północy terytorium zamieszkanego przez Bellovaques (z Beauvais ).
Rzymianie zbudowali, z Amiens i w kierunku Saint-Quentin , w rzymskiej drogi , prostoliniowy (pomijając na południu i na lewym brzegu Sommą, aż do poziomu Péronne ).
W 451 , że Hunowie z Attila inwazji rzymskiej Galii .
Po roku 500 , inwazji Franków i nawróceniu Clovis na chrześcijaństwo , jej syn Clotaire , poślubił około 538 de Radegonde , księżna Turyngii , zaoferował jej rezydencję w Athies , około dziesięć kilometrów od Péronne , miasta gdzie pochowany jest św . , irlandzki mnich, który przybył ewangelizować region.
W 929 roku zmarł tam i został pochowany w kościele St-Fursy król Karol III Prosty , przebywający w niewoli przez 6 lat w Château de Péronne .
W 1435 roku , Karol VII oddał miast z Péronne , Roye i Montdidier do Philippe le Bon , księcia Burgundii .
W 1468 , Ludwik XI był więziony na zamku w Péronne przez Karol Zuchwały , słynnego księcia Burgundii , w celu wymuszenia niekorzystny traktat z królem Francji i uczynić go wziąć udział w kampanii przeciwko miasta Liège. , ale Ludwik XI wypowie ten traktat dwa lata później.
W drugiej połowie XV -go wieku, miasta Nesle i Roye są teatr powtarzających się starć między Ludwika XI i Burgundów i Montdidier że spalili.
W pierwszej połowie XVI -tego wieku, jeśli Peronne zdołała oprzeć się oblężenie wojska Karola V, prowadzony przez hrabiego Nassau, Prince of Orange Nesle Roye i tym razem są spalane po kolei.
W 1576 r. Jacques d'Humières , gubernator Péronne, odmówił przekazania miasta protestantom i przy wsparciu lokalnych panów (zgodnie z manifestem, który wspólnie przygotowali w Château d'Happlaincourt i który następnie podpisali w Peronne inCzerwiec 1576), kieruje apel do książąt i prałatów królestwa o przywrócenie religii katolickiej i „posłuszeństwa Jego Królewskiej Mości”: jest to akt utworzenia Pierwszej Ligi, czyli Ligi Świętej , zwanej też Ligą Katolicką) . Zamek Happlaincourt , w ruinach od pierwszej wojny światowej , znajduje się w miejscowości Villers-Carbonnel , obecnie na skraju Canal du Nord , na skraju miasta Brie .
W 1641 r. , a to od 1524 r. , panowanie ówczesnego księstwa (w 1612 r. ) Monako zostało podporządkowane Hiszpanii (ta ostatnia tocząca wojnę z Francją od 1635 r. ), ale chciałaby powrócić do obozu francuskiego. Aby promować tę secesję, kardynał Richelieu , rezydujący w Péronne, sporządził14 września 1641 rtraktat Péronne dokonywania Monako księstwo pod protektoratem francuskim, a za zgodą Louis XIII , miał on przekazany Honoré II Grimaldi . Honoré II zwrócił mu go, należycie zatwierdzony za jego zgodą, stając się tym samym pierwszym suwerennym księciem Monako pod protektoratem francuskim.
Po rewolucji , na początku XIX -go wieku, słynny skazaniec został szefem detektyw Vidocq , leży czas dochodzenia najbliższej Rosières zatrzymać w Berny na26 lutego 1820banda " kierowców ", którzy szaleją w Santerre torturując swoje ofiary, "podróżników długodystansowych", jeśli nie nieco zamożnych ludzi z okolicy, aby wyłudzić ich oszczędności, a potem często ich mordować. Zespołem tym kieruje „Louve de” Rainecourt, niejaki Prudence Pezé, rodem z Harbonnières , prowadzący zajazd w miejscowości Rainecourt , niedaleko Chaussée Brunehaut , obecny D1029 (ex-RN29, linia prosta zapewniająca połączenie między Amiens i Saint-Quentin ). Zwykle po zatrzymaniu się w karczmie podróżnicy są śledzeni, a następnie okradani. Po procesie w Amiens La Louve i dwóch jej wspólników zostali zgilotynowani17 października 1820w Rosières-en-Santerre w miejscu położonym na skrzyżowaniu dróg gruntowych, tworzącym niewielki plac, a miejsce to zachowało nazwę „ Gilotyna ”; znajduje się między gminami Rosières i Vrély i od tego czasu została tam zainstalowana kalwaria . W tym samym miejscu iw ten sam sposób wykonywany jest inny zespół „ szoferów ”.31 grudnia 1857 r..
W 1846 roku , cesarz Francuzów przyszłość i bratanek Napoleona I er , Ludwik Napoleon Bonaparte , uwięziony w 1840 roku z powodu bonapartystowskiej próbie zamachu stanu, udało się uciec z twierdzy Ham , przebrany jako murarz i niosący drabinę.
W 1865 r. oddano do użytku linię kolejową Amiens-Tergnier-Laon, która obsługuje miasta Rosières-en-Santerre, Chaulnes, Nesle i Ham.
Pierwsza wojna światowaBitwa nad Sommą rozpoczęto1 st lipca 1916połączonym szturmem wojsk brytyjskich i francuskich, zwłaszcza w Santerre, jest największą i najkrwawszą bitwą w historii po operacji Barbarossa - ataku ZSRR wczerwiec 1941zerwanie paktu o nieagresji między ówczesnymi sojusznikami, Hitlerem i Stalinem – oraz ofensywa Brusiłowa (atak Rosji na Austro-Węgier na Ukrainie w 1916 r.): bitwa nad Sommą zakończyła się18 listopada 1916 z ofiarą śmiertelną ponad 430 000 i ponad milionem ofiar we wszystkich, głównie brytyjskich, niemieckich i francuskich.
Inne ważne bitwy toczyły się na tej ziemi w roku 1918 aż do zakończenia działań wojennych na11 listopada, przy szczególnym wsparciu kontyngentu australijskiego (wśród oddziałów brytyjskich, kanadyjskich, amerykańskich i francuskich), który to kontyngent australijski odegrał decydującą rolę w uwolnieniu Amiens poprzez kontratak ze strony Villers-Bretonneux . Następnie uwolnił miasto Péronne (i obszar między Péronne i Lihons ) i zakończył swoją natarcie na niemieckich liniach („ linia Hindenburga ”) na północny wschód od Saint-Quentin w Aisne.
Umieszczone w samym sercu śmiertelnych walk przez te wszystkie lata, Santerre widziało miasta i wioski zrównane z ziemią, żyzne ziemie i lasy zaorane milionami pocisków, stare archiwa spalone podczas pożaru w Péronne.
Między dwiema wojnamiWrócił pokój, nadchodzi czas niezbędnej odbudowy, powstają budynki z czerwonej cegły, które zastępują dawne domy i zagrody - częściowo w ramie i ściółce - w tym samym czasie, gdy budowane są mnogość cmentarzy. łącznie z setkami tysięcy białych krzyży lub stel - odpowiednio dla żołnierzy francuskich lub Imperium Brytyjskiego , " grobów wojennych Wspólnoty Narodów " - lub szarych lub czarnych krzyży - dla żołnierzy niemieckich - na środkowych polach stopniowo powracał do uprawy, po niezbędnym roboty ziemne i niwelacyjne.
Druga wojna światowaPodczas ofensywy niemieckiej 10 maja 1940 rThe 22 gi pułk marca wolontariuszy zagranicznych (22RMVE lub czasem 22REMVE z dodatkowym „E” do „zaangażowany”) otrzymuje misję ochrony pętle Sommą, na południe od Péronne. Z22 w 29 maja, podczas ofensywy na Berny-en-Santerre i Villers-Carbonnel pułk oparł się dobrze, ale po ciężkich stratach 22 RMVE osiadł na linii obrony Fresnes-Mazancourt , Misery i Marchélepot . 5 czerwcaNiemcy przeprowadzają zmasowany atak. Otaczany , bombardowany 22 RMVE oparł się wszelkim atakom, bataliony padały jeden po drugim, jego ludzie zakończyli walkę wręcz pod Marchélepot, odmawiając propozycji poddania się. Dwa tysiące mężczyzn jest bez akcji. Odwaga i waleczność wolontariuszy nie poszła na marne.
Dowódca wojsk niemieckich powiedział komandorowi Hermannowi, dowódcy korpusu: „Broniłeś się znakomicie, wyrządziłeś nam wiele strat, opóźniłeś marsz i zmusiłeś nas do użycia posiłków, których nie mieliśmy. ty ".
Dwa pomniki poświęcone są 22 th marszu pułk od zagranicznych wolontariuszy: jeden w Fresnes-Mazancourt, z drugiej Marchélepot.