Rue Saint-Antoine-du-T.

Rue Saint-Antoine-du-T. oc) Carrièra Sant Antòni del T
Rue Saint-Antoine-du-T. widok na Plac Prezydenta-Thomas-Woodrow-Wilson .
Sytuacja
Informacje kontaktowe	43 ° 36 ′ 11 ″ północ, 1 ° 26 ′ 50 ″ wschód
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Miasto	Tuluza
Okolice	Saint-Georges ( sektor 1 )
Początek	n o  14 miejsce Saint-Georges
Koniec	n O  5 miejsce du przewodniczący Thomas-Woodrow-Wilson
Morfologia
Rodzaj	Ulica
Długość	226  m²
Szerokość	9 mln
Historia
Stare imiona	Ulica Clottes (koniec XV th  century) Rue Saint-Antoine (początek XVII th  wieku) Rue Saint-Antoine-du-T. (środkowa z XVIII -tego  wieku)
Ochrona	Niezwykłe miejsce dziedzictwa (1986)
Geolokalizacja na mapie: Francja Geolokalizacja na mapie: Tuluza

Rue Saint-Antoine-du-T. (w Occitan  : Carriera Sant Antoni del T ) jest ulica w zabytkowym centrum Tuluzy , stolicy regionu Occitanie w South z Francji . Znajduje się w samym sercu dzielnicy Saint-Georges , w sektorze 1 miasta.

Lokalizacja i dojazd

Opis

Rue Saint-Antoine-du-T. to droga publiczna położona w centrum Tuluzy . Rozpoczyna się na północ od Place Saint-Georges , na przedłużeniu rue Boulbonne , i biegnie trasą o długości 226 metrów, idealnie prostą, z południa na północ. Najpierw spotyka rue du Lieutenant-Colonel-Pélissier , którą otrzymuje po lewej stronie i rue Saint-Jérôme , z którą rodzi się po prawej, z którą tworzy skrzyżowanie. Następnie dochodzi do rue Montardy , następnie rodzi się rue Maurice-Fonvieille , a kończy się na skrzyżowaniu Place du Président-Thomas-Woodrow-Wilson .

Napotkane ścieżki

Rue Saint-Antoine-du-T. spotyka się z następującymi pasami, w kolejności rosnącej liczb („g” oznacza, że ​​ulica jest po lewej stronie, „d” po prawej):

1. Plac Saint-Georges
2. Rue du podpułkownik-Pélissier (g)
3. ulica Saint-Jérôme (d)
4. Rue Montardy (g)
5. Ulica Maurice-Fonvieille (d)
6. Place du Président-Thomas-Woodrow-Wilson

Transport

Rue Saint-Antoine-du-T. jest podróżowany i obsługiwany przez promMiasto. Najbliższe stacje metra to stacja Capitol , na linii i stacji Jean-Jaurès , na liniach w metrze W pobliżu znajduje się linie metra z Lineo  L1Oprócz tego musisz wiedzieć o tym więcej.L8Oprócz tego musisz wiedzieć o tym więcej.L9I autobus 14Oprócz tego musisz wiedzieć o tym więcej.23Oprócz tego musisz wiedzieć o tym więcej.29.

Stacja samoobsługowa rower VélôToulouse najbliższy jest w Paul-Vidal Ulica  : Stacja n o  8.

Odonimy

Rue Saint-Antoine-du-T. bierze swoją nazwę od klasztoru zakonnego Saint-Antoine-de-Vienne , który znajdował się na rogu rue du Lieutenant-Colonel-Pélissier . Te religijne nosił krzyż w kształcie litery T , która była atrybutem egipskiej pustelnika Antoniego , patrona od ich kolejności .

W późnym średniowieczu do XV -go  wieku, znajdujemy nazwę Clottes ulicznych, ponieważ przeszła przez powiat o tej samej nazwie, która rozciągnięta pomiędzy murami miasta i Place Saint-Georges . Stało się ośrodkiem XVI -tego  wieku ulicy „przed kościołem św Antoniego”, a następnie na początku XVII th  wieku, Saint-Antoine ul. W końcu w połowie następnego stulecia przyjęła nazwę rue Saint-Antoine-du-T. W 1794 roku , podczas Rewolucji Francuskiej , zmieniono jej nazwę na rue de la Subsistence, ale nazwa nie pozostała, przywrócono jej dawną nazwę.

Historia

Dziedzictwo

Komandorię Saint-Antoine du Tau

 Zarejestrowany MH ( 1972 , elewacje i dachy na rue de la Chapelle) .

Szpitalna Kolejność Saint-Antoine - potocznie określany jako Order Antoine du Saint-Tau - przemieszczone Tuluza około 1270 roku The Chapel (teraz n O  11), który otwiera się na rue du ppłk -Pélissier została przebudowana od 1614 i 1617 przez braterstwa z Błękitnych penitentów , którzy uzyskali z niego skorzystać, zanim cesji go do Antonines w 1621 roku jest ona nadana architekta Toulouse Pierre Levesville , ale jest prawdopodobne, że Jacques Lemercier , architekt króla, który przybył do Tuluzy pod koniec 1613 roku, aby nadzorować ukończenie prac Pont-Neuf , odegrał rolę w kompozycji fasady. W XIX -tego  wieku, budynki kaplicy komandorii przysługują w wojsku i mieści się w nim krąg funkcjonariuszy Duranti. Wlipiec 2000, całość zostaje przejęta przez miasto Tuluza, które instaluje tam różne usługi komunalne.

Długa fasada przy rue Saint-Antoine-du-T. przedstawia przemiany kaplicy na przestrzeni wieków. Przeprute prostokątnymi oknami. Cztery centralne Okna 1 st  piętrze mają wsparcia listwy i ościeżnicy wysuwania zwieńczona fronton trójkątny.

Umieść budynki Wilsona

Kilka budynków powstało w latach 1824-1834, w ramach zagospodarowania Place du Président-Thomas-Woodrow-Wilson i alejek Prezydenta-Franklina-Roosevelta , według planów architekta miasta, Jacques-Pascal Virebenta . Elewacje budynków, podniesione w neoklasycznym stylu popularnego w Tuluzie w pierwszej połowie XIX -go  wieku, są jednorodne.

• n o   25: budynku.
  W budynku znajduje się między miejscem prezydenta Thomasa Woodrowa Wilsona (aktualnego n °  6)-Antoine-du-T św ul. i Montardy ul (obecnie n O  5). Zbudowany jest na miejscu starszych budynków, takich jak dom prostytutek – zwany Wielkim Opactwem lub Château-Vert – ustanowiony przez kapituły w latach 1527-1557 , zastąpiony w drugiej połowie roku domem Saint-Roch XVI th  century.
  W elewacji znajduje się przerwa na rue Saint-Antoine-du-T, odpowiadająca dwóm głównym budynkom. Pierwsza, na rogu President-Thomas-Woodrow-Wilson Square, ma fasadę jednorodną z zabudową placu. Wznosi się na czterech poziomach - parteru, antresoli i dwóch piętrach - i posiada trzy wykusze na rue Saint-Antoine-du-T. Parter i antresolę łączy duży półkolisty pasaż butikowy , ujęty węższymi prostokątnymi otworami sklepowymi. Podłogi doświetlają prostokątne okna z profilowanymi ramami. W 1 st  piętrze, są podkreślone przez fałszywy poręczy do poręczy i zwieńczona gzymsem . Drugi główny budynek, na rogu rue Montardy, ma pewne różnice. Posiada dodatkową kondygnację i rozciąga się na szesnaście przęseł. Parter i antresola oświetlane są dużymi półkolistymi sklepionymi arkadami butików . W 1 st  piętrze, okna są po prostu zwieńczona gzymsem . Dwa główne budynki wieńczy ten sam szeroki gzyms, zwieńczony attyką .

• n o   28: budynku.  Zarejestrowany MH ( 1974 , elewacje i dachy) .
  W budynku znajduje się między miejscem prezydenta Thomasa Woodrowa Wilsona (aktualnego n °  5)-Antoine-du-T św ul. i Maurice Fonvieille ul (obecnie N O  1). Fasada zabudowana jest pięcioma przęsłami. Otwory sklepowe na parterze oraz okna na antresoli i na dwóch kondygnacjach są prostokątne. Na antresoli znajdują się rygle i balustrady z żeliwa z elementami geometrycznymi i roślinnymi. W 1 st  podłogi, wysokie okna wychodzą na balkon ciągły, wspierany przez konsole i kamienia z imponującej balustrad żeliwnych. W 2 e  piętrze, okna mają kamienne półki, również wyposażone w barierki.

Inne budynki

• n o   2-12: położenie św Chapel ( XIII p  wieku, 1515); Położenie klasztoru augustyńskiej boso ( XVII p  wieku); budowy (późno -XVIII th  Century początek XIX th  wieku).

• n o   5-7 Girard budynku (1882).
• n O   6: Związek Kobiet Francji (Czerwony Krzyż) miała swój 1884 i 1908 komitet i przychodnia kilka lat później przenieść się do 20 rue Saint Antoine du Taur.

• N O   9: budynku.
  Budynek, zbudowany w drugiej połowie XIX -go  wieku, rozwój monumentalną fasadą, w stylu eklektycznym . Wznosi się na czterech poziomach - parterze, antresoli i dwóch kwadratowych kondygnacjach. Parter i antresola są przerywane przez duże łuki sklepie sklepiony łukowata . Oddzielone są one węższymi otworami obramowanymi na parterze kolumnami w kapitelach doryckich , wspartych na cokole i podtrzymującym belkowanie , samo zwieńczone na antresoli z mniejszych kolumn korynckich kapitelami . Gra polichromii pomiędzy jasną cegłą, użytą na ściany antresoli, a kamieniem wolnym, użytym na parterze oraz elementami dekoracyjnymi - kolumnami, zszywkami arkad. Porte-Cochere , który otwiera się na pasażu prawej, zachował swoją ramę i jej żeliwny dekorację . Na wyższych kondygnacjach jasne ceglane ściany są wytłoczone w sposób ciągły i przeprute półkolistymi oknami, podkreślonymi profilowaną ramą i zwieńczonych gzymsem . 1 st  piętrze znajduje się balkon obsługiwane przez konsole z przewija i liści, a ozdobiona poręczy obsady. Elewację wieńczy szeroki gzyms z modlionami i floretami. Zadaszone przejście prowadzi do sal schodowych, otoczonych kolumnami z czerwonego i białego marmuru zwieńczonymi kapitelami z korynckiego kamienia.

• n o   14: budynku.
  Budynek jest zbudowany w stylu klasycystycznym, w ciągu 1 st połowie XIX -go  wieku.

• n o   16: budynku.
  Budynek wybudowany w 1833 roku w stylu neoklasycystycznym wyróżnia się terakotowym wystrojem . Ma kilka głównych budynków, które są zorganizowane wokół wewnętrznego półkolistego dziedzińca . Fasada przy rue Saint-Antoine-du-T., która ma pięć przęseł, jest symetryczna. Jest zagospodarowany na sześciu poziomach: piwnica, antresola , dwie kondygnacje oraz poddasze. Parter zorganizowano wokół porte-cochere , ujętego pilastrami i sklepionego łukiem półkolistym . Zachowała swoją ramę , której liście są wyrzeźbione z głowami Meduzy i motywami roślinnymi obramowanymi greckim fryzem . Na pawęży znajduje się putto trzymające w dłoniach liście . Parter przepruty prostokątnymi otworami sklepowymi. Od antresoli oddziela ją cienki gzyms . 1 st  podłoga jest podświetlony przez ciągłe balkonu w balustrad w żeliwie . Okna obramowane pilastrami z kapitelami jońskimi , sklepione półkoliście i połączone belkowaniem . Przęsło środkowe obramowane jest pilastrami, kapitelami wysokości korynckiej o wysokości fryzu , ozdobionymi zwojami, oraz wspornikami gzymsu oddzielającymi 2 e  piętro. Na tym poziomie prostokątne okna obramowane są pilastrami z korynckimi kapitelami i zwieńczone gzymsem z modilionami. Samą elewację wieńczy szeroki gzyms z modilionami.
• n O   20: Unia Kobiet Francji (Czerwony Krzyż) miał swój komitet i jego szkoła klinice od 1909 do 1913 roku.

Uwagi i referencje

1. Chalande 1929, str.  73 .
2. Wskazówka n o  PA00094624 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
3. Éclache 2012, s.  379-380 .
4. Wskazówka n o  IA31133309 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
5. Chalande 1929, s.  74 .
6. Wskazówka n o  IA31115956 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
7. Wskazówka n o  PA00094598 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
8. Wskazówka n o  IA31116160 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
9. Wskazówka n o  IA31133099 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
10. Wskazówka n o  IA31131943 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
11. "  La Depeche  " , na BNF ,grudzień 1884
12. "  Union des Femmes de France  " , na BNF ,maj 1890
13. Wskazówka n o  IA31131944 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
14. Wskazówka n o  IA31133064 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
15. Wskazówka n o  IA31133063 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
16. "  Union des Femmes de France  " , na BNF ,1909
17. "  La Dépêche  " w Bibliotece Tuluzy ,Kwiecień 1913

Zobacz również

Bibliografia

• Jules Chalande , „Historia na ulicach Tuluzy,” Wyznania Akademii Nauk i Belles Lettres Tuluzy , 12 th  serii, tom VII, Tuluza, 1929, s.  73-75 .
• Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 tom, wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN  978-2867263545 ) .
• Michele ECLACHE, "The First Church of the Blue penitentów Tuluzy ( XVII th  wieku)," Południe Annals Volume 124, n o  279, 2012, str.  375-391 (czytaj online) .

Powiązane artykuły

• Dzielnica Saint-Georges
• Lista tras w Tuluzie
• Lista zabytków w Tuluzie • Lista obiektów sakralnych w Tuluzie

Linki zewnętrzne

• Wstępna inwentaryzacja miasta Tuluzy, na stronie Urban-Hist , Archiwum Miejskie Tuluzy (konsultowane2 sierpnia 2017).
• Ogólny spis dziedzictwa kulturowego Oksytanii, na stronie Heritage Resources - The Cultural Media Library of the Occitania Region (konsultacja27 kwietnia 2021).