Aleje prezydenta Franklina-Roosevelta (oc) Andadas del prezydenta Franklina Roosevelta | |||
Stacja metra Jean-Jaurès i perspektywa alejek prezydenta Franklina-Roosevelta i Jeana-Jaurèsa . | |||
Sytuacja | |||
---|---|---|---|
Informacje kontaktowe | 43 ° 36 ′ 19 ″ północ, 1 ° 26 ′ 53 ″ wschód | ||
Kraj | Francja | ||
Region | Oksytania | ||
Miasto | Tuluza | ||
Ćwierć (s) | Saint-Georges ( Sektor 1 ) | ||
Początek | n o 18 miejsce du przewodniczący Thomas-Wilson | ||
Koniec | N O 1 Boulevard de Strasbourg i n o 81 boulevard Lazare-Carnota | ||
Morfologia | |||
Rodzaj | Podjazd | ||
Długość | 88 m² | ||
Szerokość | 40 m² | ||
Historia | |||
kreacja | 1824 | ||
Stare imiona | Avenue d'Angoulême (początek XIX th wieku) Avenue Lafayette (1830) Ścieżki prezydenta Roosevelta (1922) |
||
Ochrona |
Zabytkowe miejsce ( 1946 , posadzka placu i okolic) Zabytkowy zabytek (1986) |
||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Allées du przewodniczący Franklin Roosevelt (w Occitan : andadas del prezydent Franklin Roosevelt ) to arteria publicznego w zabytkowym centrum Tuluzy , stolicy regionu Occitanie w South z Francji . Znajdują się one na północny wschód od historycznego centrum, w dzielnicy Saint-Georges, która zależy od sektora 1 miasta. Centralna przestrzeń naw bocznych otrzymała nazwę esplanada François-Mitterrand (w języku prowansalskim: esplanada François Mitterrand ). Od 1946 r. teren alejek jest chroniony przez Place du Président-Thomas-Wilson wpisem na listę zarejestrowanych miejsc, a w 1986 r. aleje zostały włączone do niezwykłego dziedzictwa miasta.
Alejki Prezydenta-Franklina-Roosevelta spotykają się z następującymi pasami, w porządku rosnącym („g” oznacza ulicę po lewej, „d” po prawej):
Allées du Président-Franklin-Roosevelt są obsługiwane przez stację Jean-Jaurès obu linii metra i . Jest podróżowany przez wahadłowiec Miasto,Podczas gdy linie autobusowe L1Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.L8Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.L9Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej. 14Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.23Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.29Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.LotniskoOprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.NoctambusPrzejedź w pobliżu, na bulwarach Strasburga i Lazare-Carnot oraz alejkach Jean-Jaurès .
Alejki zostały nazwane w 1922 roku po Theodore Roosevelt (1858/19): gmina Toulouse przeznaczone do hołd Prezydent Stanów Zjednoczonych od 1901 do 1909 roku, który pod warunkiem moralnego wsparcia dla amerykańskiej interwencji wraz z aliantami. Podczas pierwszej Wojna Światowa . Już w 1914 roku, pomimo sprzeciwu dużej części izolacjonistycznej opinii amerykańskiej , wypowiadał się przeciwko polityce neutralności prowadzonej przez prezydenta Thomasa Woodrowa Wilsona . Poza tym, jego cztery syn uczestniczył w wojnie: Theodore Jr , dowódca 1 st dywizji amerykańskiej ; Kermit , oficer brytyjskich żołnierzy zaangażowanych w Iraku, a następnie kapitan jednostki artylerii z 1 st dywizji we Francji; Archibald , dowódca w 1 ul podziału; Quentin , porucznik w 95 th Aero Squadron, zabity 14 lipca 1918 w walce nad Chamery ( Aisne ).
Jednak po II wojnie światowej zastąpił go bratanek Teodora, Franklin Delano Roosevelt , prezydent Stanów Zjednoczonych w latach 1933-1945. Jego wiodąca rola w zaangażowaniu Stanów Zjednoczonych w wojnę, przejmując obowiązki Naczelnego Wodza Armii Stanów Zjednoczonych i zdeterminowana aż do zwycięstwa aliantów , zatarła pamięć o Theodore Roosevelcie.
W dniu 28 września 2007 roku, centralna przestrzeń alejek został nazwany The Esplanade François-Mitterrand w pamięci François Mitterranda (1916/96), pierwszego socjalistycznego prezydenta z V Republiki z 1981 do 1995, ważna postać w polityce francuskiej w drugiej połowie XX -go wieku.
Kiedy aleje zostały wytyczone w latach 1820-1825, po raz pierwszy nazwano je aleją d'Angoulême, nazwą, która również nosiła to miejsce (obecnie Place du Président-Thomas-Wilson ) i ulicę, która je przedłużyła w kierunku południowo-zachodnim (obecna rue Lafayette ) oraz alejki, które rozciągają je na północny wschód (obecne aleje Jean-Jaurès ). Zaledwie kilka lat po przywróceniu monarchii , władze miasta zamierzają rzeczywiście cześć rodziny królewskiej , szczególnie księcia Ludwika , księcia Angoulême i syna hrabiego Artois Charles - przyszłość Karol X . Zmiana ustroju i dynastii, po rewolucji 1830 r. , spowodowała zmianę nazwy, a aleja d'Angoulême stała się aleją Lafayette: Gilbert du Motier de La Fayette (1757-1834), bohater wojny o niepodległość od Stany Zjednoczone były jedną z czołowych postaci rewolucji francuskiej do 1793 r., kiedy to podczas ucieczki przed terrorem został schwytany przez Austriaków ; pozostał wrogo nastawiony do Pierwszego Cesarstwa po powrocie do Francji w 1800 roku, a następnie przeciwstawił się reżimowi Restauracji i poparł Trzy Dni, które obaliły Karola X na korzyść Ludwika Filipa , ale mimo to powrócił po raz ostatni do opozycji po 1832 roku.
Theodore Roosevelt (1904, Biblioteka Kongresu ).
Franklin Roosevelt , Elias Goldensky (1933, Biblioteka Kongresu).
François Mitterrand Roba Croesa (1988).
W czasie II wojny światowej w Kinie Rozmaitości doszło do tragicznego wydarzenia. Pod koniec lutego 1944 roku, trzy sprężyste Lot-et-Garonne - Rosina Bet , Enzo Godeas i David Freiman - członkowie 35 th Brygady FTP-MOI , są wybierane do przeprowadzenia ataku w kinie odmiany (prąd n o 9) , które pokazują dwa nazistowskie filmy propagandowe , Żyd Süss i Wolna Ameryka . Po wieczornej sesji muszą zostawić pod fotelami bombę zegarową, która w nocy musi zniszczyć kino. Ale wybucha w rękach Davida Freimana, który ginie natychmiast, raniąc kilku widzów. Rosina Bet i Enzo Godéas, sami poważnie ranni, zostają aresztowani, zabrani do Hôtel-Dieu i przesłuchani przez francuską policję. Rosina Bet zmarła 3 marca z powodu odniesionych obrażeń, a Enzo Godeas, przewieziony do więzienia Saint-Michel na tortury, został skazany na śmierć i stracony 22 czerwca. Znaki zdarzeń intensyfikacji działań policji przeciwko członkom 35 th Brygady zdemontowane przez serię aresztowań w ciągu najbliższych tygodni.
Zarejestrowany MH ( 1974 , elewacje i dachy) .
Kino Rozmaitości powstało na miejscu starszego teatru, wybudowanego przez architekta Urbaina Vitry'ego w latach 1836-1837, z poszanowaniem neoklasycznego porządku fasad zaprojektowanych przez Jacques-Pascala Virebenta dla Place du Président -Thomas-Wilson - zostało wyróżnione tylko przez trójkątny fronton .
W 1928 roku Théâtre des Variétés został kupiony przez Rogera Richebé i Pierre'a Braunbergera , którzy chcieli przekształcić go w nowoczesne kino - kino gadające szybko się wówczas rozwijało - i postanowili zburzyć stary budynek. Obecny budynek został wybudowany w latach 1930-1932 według planów architekta Roberta Armandary'ego : wyróżnia się nowoczesną architekturą z betonu zbrojonego i wystrojem w stylu Art Deco . Biel malowanego betonu kontrastuje z cegłą sąsiednich budynków. Płaskorzeźby są autorstwa rzeźbiarza Ossipa Zadkine'a .
Wewnątrz co najmniej 2500 widzów gromadzi się w wyjątkowej sali nowego kina, zaprojektowanej na wzór teatrów w stylu włoskim , z okrągłymi balkonami, antresolami, a nawet pojedynczymi lożami. W 1976 roku kino zostało kupione i wyremontowane przez Powszechny Związek Kinematografii (UGC), który podzielił kubaturę dużej sali na sześć mniejszych sal kinowych. 2 lipca 2019 roku, kiedy budynek kupiła grupa inwestycyjna, kino zostało zamknięte.
Kino Rozmaitości (1930, Robert Armandary ).
Szczegóły podłóg.
Fragment płaskorzeźby, autorstwa Ossipa Zadkine'a ).