Ulica Jacques-Cujasa

Rue Jacques-Cujas (oc) Carrièra Jacme Cujas
Sytuacja
Informacje kontaktowe	43 ° 36 ′ 05 ″ północ, 1 ° 26 ′ 29 ″ wschód
Kraj	Francja
Miasto	Tuluza
Ćwierć (s)	Kapitol
Początek	n o  38 rue Peyrolières
Koniec	n o  24 miejsce de Bourse
Morfologia
Rodzaj	Ulica
Długość	112  m²
Szerokość	6 mln
Historia
Stare nazwiska	Rue de la Tour-de-Najac (początek XIV th  century) Ulica Drapers (środek XV th  wieku) Rue Jacques-Cujas (15 kwietnia 1806)
Ochrona	Obszar chroniony (1986)
Geolokalizacja na mapie: Tuluza

Jacques-Rue Cujas (w Occitan  : Carriera Jacme Cujas ) jest ulica w zabytkowym centrum Tuluzy we Francji . Znajduje się w dzielnicy Capitole , w sektorze 1 miasta. Należy do chronionego sektora Tuluzy .

Toponimia

Nazwa rue Jacques-Cujas jest hołdem dla słynnej postaci z Tuluzy, Jacques Cujas . Jurysta urodzony w domu na tej ulicy (miejsce bieżącym N °  12). Ten otrzymał to imię w dniu15 kwietnia 1806 r, decyzją gminy, z inicjatywy Journal de la Haute-Garonne .

W średniowieczu, z pierwszej połowy XIV th  wieku przynajmniej ta mała ulica była nazwa ulicy Tour-de-Najac, ponieważ doprowadziła do placu o tej samej nazwie (obecnie Place de la Bourse ), gdzie zastał wieżę rodziny Najac. Wśród XV th  century, to także nazwa ulicy sukienników , ponieważ arkusze kupcy były szczególnie liczne w tej ulicy. „Clos de la draperie” również znajdowało się na końcu ulicy. W czasie rewolucji przemianowano ulicę i przemianowano ją w 1794 r., podobnie jak rue de la Daurade , której jest kontynuacją, rue Rousseau, w hołdzie filozofowi oświecenia , Jean-Jacques Rousseau .

• Znaki drogowe.

• Anonimowy portret Jacquesa Cujasa (ok. 1580, Sąd Apelacyjny w Tuluzie ).

Opis

Rue Jacques-Cujas to droga publiczna położona w centrum Tuluzy . Powstaje prostopadle do rue Peyrolières , na przedłużeniu rue de la Daurade . Biegnie stosunkowo prostym torem o długości 112 metrów, z zachodu na wschód. Po lewej stronie dochodzi do rue du Prieuré , a następnie kończy się na skrzyżowaniu z Place de la Bourse . Rozciąga się na wschód ulicami Temponières , Peyras , Genty-Magre , Antonin-Mercié , Cantegril i Astorg . Jej szerokość na całym biegu wynosi około 6 metrów.

Napotkane ścieżki

Rue Jacques-Cujas przecina następujące pasy, w porządku rosnących numerów („g” oznacza, że ​​ulica jest po lewej stronie, „d” po prawej):

1. Rue Peyrolières
2. Ulica Przeoratowa (g)
3. Place de la Bourse

Historia

W średniowieczu rue de la Tour-de-Najac zależała, jeśli chodzi o domy po stronie północnej, od capitoulat Pont-Vieux, a dla domów po stronie południowej od stolicy Saint-Pierre-Saint-Martin , zjednoczeni w 1438 w stolicy La Daurade . Populacja składa się głównie z handlarzy suknem, którzy oddają nazwę ulicy. Rzeczywiście, jest ich wiele na ulicach, które kończą się na Place de la Tour-de-Najac (obecnie Place de la Bourse ), szczególnie na Grande-rue Malcousinat (obecna rue de la Bourse ). Dalecy od bycia biednymi rzemieślnikami, ci sukiennicy to na ogół bogaci burżua. Organizują produkcję tkaniny, kontrolując cały łańcuch produkcji tekstyliów, kupując grube tkaniny od tkaczy , a następnie przerabiając je przez trymerów ( paradors w języku prowansalskim ), foluszników lub farbiarzy, zanim je sprzedają. Ich korporacja ma w domu na rogu ulicy i Place de la Tour-de-Najac miejsce spotkań, znane jako „clos de la Draperie” (po prowansalsku: ombrador de la Draperia ).

Wielki ogień 7 maja 1463zrujnować ulicę. Populacja pozostaje popularnym i większość budynków przebudowany w XVI E  wieku tylko proste domy coondage (prąd n O  5, 9, 11 i 15; n o  8 i 10), pomimo powtarzających się zakazy Capitouls . Obecność kupców i rzemieślników tekstylnych nie szalony po XVI -tego  wieku. The Sheets Shearer William Cugeux lub Cujas ojciec prawnik Jacques Cujas , zamieszkał w domu na tej ulicy, gdzie jego syn dorastał (aktualny n o,  12).

Jeśli rozległe prywatne rezydencje parlamentarzystów nadal rzadkością w tej ulicy, w dzielnicy, jeden zauważa jednak budowa pięknych rezydencji dla niektórych członków lokalnej elity, takich danego sklepu Antoine Martin w 1612 roku (aktualna n o  7) lub Guillaume Rigail Worker , doradztwo Parlament Zapytania, około 1630. z XVIII -tego  wieku, zwoje ulicy pod wpływem impulsu robót poszerzenie drogi miasta i upiększać elewacje. Właśnie w tym czasie, że odtwarzane są większość budynków, usuwanie starszych fasady (obecna N O  13; n O  2-4 i 18). Trwają prace przy XIX -tego  wieku, nadając ulicy jego aktualny twarzy (aktualny n o  1-3; n o  2, 10, 16 i 20-22).

Na przełomie lat 2000 rue Jacques-Cujas nie skorzystała tak naprawdę z działań rekultywacyjnych centrum miasta, które dotknęły głównie Place de la Bourse w 1999 roku, a następnie rue Peyrolières w 2003 roku. atrakcyjności dzielnicy i widzi sklepy, głównie odzieżowe, mnożą się.

29 listopada 2019 r., dach niezamieszkanego budynku przy N.4 zawalił się, nie powodując żadnych ofiar.

Niezwykłe miejsca i budynki

• n O   3  : budynku; dom Ferdynanda Fauré.
  To właśnie w tym budynku19 września 1881 r Ferdinand Fauré, bogaty kupiec z Tuluzy, który z woli przekazał miastu znaczne darowizny, w szczególności Instytut dla niewidomej młodzieży i szkoły publiczne.

• n o   6  : budynku; miejsce urodzenia Josepha Laurenta.
  To właśnie w tym budynku urodził się Firmin Marie Émile Joseph Laurent, syn kupca Juliena Laurenta,14 czerwca 1873 r.. Doktor w okręgu Saint-Martin-du-Touch , poświęcił się aż do śmierci,10 września 1934, w leczeniu chorych.

• n O   7  : dom kupca Antoine Martin.
  Ten dom, zbudowany pod koniec XVI th  wieku lub na początku następnego stulecia, został zakupiony w 1612 roku przez rodzinę capitoul Jean Astorg przez dystrybutorów Antoine Martin. Budynek ma cztery przęsła od ulicy i wznosi się na dwóch kondygnacjach z poziomem mirand zwieńczonym okapem. Fasada została przebudowana w XIX -tego  wieku, ale zauważamy, na parterze, dwóch salonach Butik, którego nadproża drewna prawe drzwi przodu datą 1612, które zostały sformułowane przez dwoje drzwi. Po lewej stronie prowadzi do niezwykłego wewnętrznego dziedzińca nad parterową cegłą stoi drewniany szkielet z krzyżem z cegły św. Andrzeja Hourde . Te okna są mullioned w drewnie, ozdobione roślin i geometryczne wzory. Nadziedzińcu wzdłuż elewacji zachodniej i północnej biegniedrewniana galeria zpłaskimi tralkami .

• n o   11  : budynku.
  Budynek zachowuje ślady kilku kampaniach budowlanych i kolejnych zmian pomiędzy XV -go  wieku i XIX th  wieku. Na parterze prawdopodobnie pochodzi z końca XV th  wieku lub na początku XVI th  wieku: to jest utworzone przez drewniany ganek kształtek dębowych i słupka obok drzwi śledzi formowania, który jest przerwany, przypominając gotyku ramkiw formie łuku kręconego . Budynek znajduje się na dwóch piętrach i dachu dodatkowo , przebudowany po parterze, a kształty i balustrady w kutego żelaza pochodzi z XVIII -tego  wieku. Konstrukcja ryglowa z drewnianymi kształtownikami i płytami jest niewidoczna, ukryta za pokrywającym je tynkiem. Na dziedzińcu, wciąż ze studnią, tylna fasada wydaje się pochodzić z tego samego okresu. Początek schodów jest z kutego żelaza i kontynuuje z tralkami drewna, może z XVII -tego  wieku.

• n o   12  : Jacques Cujas budynku .
  Ten budynek zbudowany w pierwszej ćwierci XIX th  wieku, podczas przegrupowania fasad ulicznych, został doprowadzony do lokalizacji domu rośnie Jacques Cujas, urodzonego w 1522. Jego ojciec, baissaire , czyli -dire arkusze Shearer w 1521 roku wynajem nowy dom na tej ulicy (obecnie n o  4), przed przejściem w 1525 roku do n o  12. w końcu kupił dom w 1541 roku.

• n o   17  : budynku.
  Budynek został prawdopodobnie zbudowany dla Guillaume Rigail d'Ouvrier, doradcy do próśb Parlamentu w latach 1631-1638. Rozległy budynek o siedmiu przęsłach wznosi się na trzech kondygnacjach zwieńczonych rozległym gzymsem. Portal centralny jest sklepiony półkoliście i naprzemiennie z kamienia i cegły. Na parterze arkady sklepów mają łukowy klucz ozdobiony diamentowym ostrzem . Okna prostokątne, wszystkie zwieńczone cienkim gzymsem , posiadająoryginalne wsporniki .

Uwagi i referencje

1. Jules Chalande, 1919, s.  221 .
2. Jules Chalande, 1919, s.  221-222 .
3. Jules Chalande, 1919, s.  257 .
4. Jules Chalande, 1919, s.  191-192 .
5. Robert Fossier, 2000, s.  235 .
6. Jules Chalande, 1919, s.  222 .
7. Jules Chalande, 1919, str.  227 .
8. Jules Chalande, 1919, s.  223 .
9. „Siedem miesięcy pracy na rue Peyrolières” , La Dépêche du Midi , 4 marca 2003 r.
10. Pierre Salies, 1989, tom. 1, s.  459 .
11. Pierre Salies, 1989, tom. 2, s.  93-94 .
12. Louise-Emmanuelle Friquart i Laure Krispin, „Fiche IA31131104”, 2005.
13. Louise-Emmanuelle Friquart, Laure Krispin i Dany Rullier, „Fiche IA31131088”, 2005 i 2008.
14. Louise-Emmanuelle Friquart i Laure Krispin, „Fiche IA31131122”, 2005.
15. Louise-Emmanuelle Friquart i Laure Krispin, „Fiche IA31131085”, 2005.

Zobacz również

Bibliografia

• Jules Chalande , „Historia Tuluzie uliczki,” Wyznania Akademii Nauk i Belles Lettres Tuluzy , 11 th  serii, tom VII, Tuluza, 1919, s.  221-228 .
• Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 tom, wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN  978-2867263545 ) .
• Maurice Bastide, „Przykład odbudowy miasta: Tuluza po pożarze w 1463 r.” , Annales du Midi , t. 80 N O  86, 1968 , str.  7-26 .

Powiązane artykuły

• Lista tras w Tuluzie
• Dystrykt Kapitolu

Link zewnętrzny

• „Szczegółowe arkusze informacyjne dziedzictwo architektoniczne”, ogólne inwentaryzacji Occitanie regionie Tuluzy, na miejscu miejsko-Hist , Tuluza archiwa miejskie (konsultowany12 marca 2016).