Ryszard III
| Ryszard III | ||
 Anonimowy portret Ryszarda III , ok. 1520 r. ( Stowarzyszenie Antykwariatów , Londyn). | ||
| Tytuł | ||
|---|---|---|
| Król Anglii | ||
| 26 czerwca 1483 - 22 sierpnia 1485 ( 2 lata, 1 miesiąc i 27 dni ) |
||
| Koronacja |
6 lipca 1483 w Opactwie Westminsterskim |
|
| Poprzednik | Edward V | |
| Następca | Henryk VII | |
| Książę Gloucester | ||
| 1 st listopad 1461 - 26 czerwca 1483 ( 21 lat, 7 miesięcy i 25 dni ) |
||
| Poprzednik | Tworzenie tytułu | |
| Następca | Powrót do korony | |
| Lord Protektor na Królestwo Anglii | ||
| 10 maja - 26 czerwca 1483 ( 1 miesiąc i 16 dni ) |
||
| Monarcha | Edward V | |
| Biografia | ||
| Dynastia | Dom York | |
| Data urodzenia | 2 października 1452 | |
| Miejsce urodzenia | Zamek Fotheringhay , Northamptonshire ( Anglia ) | |
| Data śmierci | 22 sierpnia 1485 (w wieku 32 lat) | |
| Miejsce śmierci | Bosworth , Leicestershire ( Anglia ) | |
| Pogrzeb | Katedra w Leicester | |
| Tata | Ryszard z Yorku | |
| Matka | Cecile Neville | |
| Małżonka | Anna Neville | |
| Dzieci |
Édouard de Middleham Illegitimes: John de Gloucester Katherine Plantagenêt |
|
 | ||
.svg) |
||
| Lista monarchów Anglii | ||
Ryszard III , urodzony dnia2 października 1452 i martwy 22 sierpnia 1485, był ostatnim królem Anglii z rodu Yorków , od 1483 roku aż do śmierci.
Młodszy brat króla Edwarda IV , w 1461 r. utytułowany Duke of Gloucester , członek Domu Yorku , Ryszard brał udział, jak większość jemu współczesnych, w Wojnie Dwóch Róż . Wychowany w zawodzie wojskowym przez Richarda Neville'a w młodym wieku, okazuje się, podobnie jak jego nauczyciel, kapitanem wielkiego talentu. Ostatni urodzony Ryszarda z Yorku , jest najbardziej lojalnym i zdolnym zwolennikiem panowania Edwarda.
Po tym, jak został mianowany regentem królestwa po nagłej śmierci brata, Richard przejmuje tron ze szkodą dla swoich siostrzeńców Edwarda V i Ryszarda z Shrewsbury , których uznał za nieślubnego i zamknięto w Tower of London . Podczas swoich krótkich rządów, naznaczonych kilkoma powstaniami, rządził energicznie i kompetentnie. Zginął w bitwie pod Bosworth przeciwko ostatniemu zalotnikowi rodu Lancaster , Henry Tudorowi , który zastąpił go na tronie.
Potomność zachowuje wizerunek Ryszarda makiawelicznego i potwornego tyrana, winnego dzieciobójstwa, przede wszystkim poprzez jego portret sporządzony przez kronikarzy i historyków okresu Tudorów . Sztuka Ryszard III , młodzieńcze dzieło Williama Szekspira , pomaga zakotwiczyć ten obraz, ze szczególnie złożonym tytułowym bohaterem, który został w szczególności zinterpretowany w kinie przez Laurence'a Oliviera , Iana McKellena i Ala Pacino . Kilka prób rehabilitacji Richard pojawiły się, zwłaszcza poprzez utworzenie kilku stowarzyszeń poświęconych jego pamięci w XX -tego wieku.
Jego ciało zostaje ponownie odkryte wwrzesień 2012w Leicester , pod parkingiem obejmującym zaginiony dawny klasztor franciszkanów Greyfriars . Zidentyfikowane przez analiz DNA i innych dowodów naukowych, został ponownie pochowany w wielkiej ceremonii w katedrze Saint-Martin w sprawie26 marca 2015.
Biografia
Młodzież (1452-1469)
Richard urodził się dnia 2 października 1452w zamku Fotheringhay w Northamptonshire . Benjamin z dzieci księcia Yorku Richarda Plantageneta i jego żony Cécile Neville , ma trzech starszych braci, Édouarda , Edmonda i Georgesa , oraz trzy starsze siostry, Annę , Élisabeth i Małgorzatę . Dzieciństwo spędził z matką w Fotheringhay i być może w innych rezydencjach rodziny, w Ludlow , Sandal lub Baynard's Castle (w) .
Jego ojciec, książę Ryszard, sprzeciwia się królowej Małgorzaty Andegaweńskiej opiece króla Henryka VI , któremu częste ataki demencji uniemożliwiają panowanie nad królestwem. Lord Protector w 1454, a następnie ponownie między 1455 a 1456, Richard został zmuszony do ucieczki do Irlandii po klęsce pod Ludford Bridge wPaździernik 1459. Uważany jest za zdrajcę, a jego majątek zostaje skonfiskowany. Zwycięstwo jego zwolenników w Northampton , wLipiec 1460, pozwala mu wrócić do Anglii we wrześniu. Po raz kolejny został Lordem Protektorem, następcą tronu dzięki Aktowi Zgody , ale jego triumf był krótkotrwały: został pokonany i zabity w Wakefield w grudniu wraz ze swoim synem Edmondem. Cécile Neville postanawia następnie wysłać swoich dwóch najmłodszych synów (Georgesa i Richarda) w bezpieczne miejsce do Holandii , z księciem Burgundii Philippe le Bon , podczas gdy najstarszy Edward, który został szefem Domu Yorków , przejmuje przewodnictwo w buntować się ponownie.
Georges i Richard spędzają za granicą tylko kilka miesięcy: Edward triumfuje nad Lancastrianami w Towton wMarzec 1461, co otwiera drogę do wstąpienia na tron Domu Yorku. Młodzi książęta uczestniczą w koronacji Edwarda IV w dniu28 czerwca. Georges otrzymał tytuł księcia Clarence , a kilka miesięcy później later1 st listopad, młody Richard, w wieku dziewięciu lat, otrzymuje z kolei tytuł i zostaje księciem Gloucester .
W 1465 r. Richard dołączył do domu potężnego hrabiego Warwick Richarda Neville'a (nazywanego „Królmistrzem”), bratanka swojej matki, aby ukończyć edukację. Warwick był wówczas uważany za najzdolniejszego stratega w Anglii. Młody książę spędził kolejne trzy lata w północnej Anglii , zwłaszcza w zamku Middleham , i poznał swoją przyszłą żonę Annę , najmłodszą córkę hrabiego.
W służbie brata (1469-1483)
W Lipiec 1469hrabia Warwick, który był jednym z głównych zwolenników Edwarda IV podczas podboju tronu, zwraca się przeciwko niemu przy wsparciu księcia Clarence, pełnego brata króla. Warwick rzeczywiście uważa się za lekceważony po tym, jak jego francuski projekt sojuszu został odrzucony przez Edwarda IV, kiedy poślubił Elisabeth Woodville , z rodziny lancastrów. Jeśli chodzi o Clarence'a, spadkobiercę Edwarda tak długo, jak król nie ma dzieci, stara się przekazać starszego brata za nieślubne dziecko. Clarence właśnie poślubił Isabelle Neville , najstarszą córkę Warwicka, która zasiadła na tronie jego potomków. Król wezwał Ryszarda, którego mianował konstablem królestwa w październiku, chociaż miał wtedy zaledwie siedemnaście lat. Edward mianował go także kilkoma ważnymi stanowiskami w Walii , raczej regionie Lancastrów. Nowy konstabl pomaga stłumić rewolty wywołane przez Warwicka i przyczynia się, poprzez jego militarne i polityczne wsparcie, do odzyskania Edwarda po jego schwytaniu w bitwie pod Edgecote Moor . Mimo wybaczenia, Warwick i Clarence ponownie buntują się wMarzec 1470. Ponownie pokonani na Losecoat Field , opuścili Anglię, aby schronić się we Francji, gdzie Warwick sprzymierzył się ze swoją dawną przeciwniczką Małgorzatą d'Anjou, by przywrócić Henryka VI na tron. Édouard zostaje zmuszony do ucieczki na dwór Karola Śmiałego , swego szwagra; Towarzyszy mu Richard. Mimo młodego wieku, grał decydującą rolę w podboju królestwa przez Edwarda w 1471 : wyróżnił się podczas walk z Barnet w14 kwietnia, Gdzie dowodził awangardę, a następnie od Tewkesbury w4 maja, gdzie kontroluje lewe skrzydło.
Następnie Edward IV przyznaje Richardowi część ziem Warwick, zabitych w Barnet, w tym zamki Middleham, Penrith , Barnard (w) i szeryfa Hutton i nazwany Strażnikiem Zachodnich Marchii . Był to dopiero pierwszy z szeregu urzędów, na które Richard został powołany w następnych latach: steward Księstwa Lancaster , szeryf Cumberland , strażnik lasów Północy... Książę Gloucester stopniowo tworzył sieć wpływy w północnej Anglii, częściowo przejmując dawne koneksje Warwicka, ale także przyciągnęły wrogość kilku wpływowych postaci w regionie, zwłaszcza hrabiego Northumberland Henry'ego Percy'ego , lorda Stanleya i biskupa Durham Lawrence Booth . Doszedł do kompromisu z dwoma pierwszymi w 1474 , a trzeci został mianowany arcybiskupem Yorku w 1476 , co oddaliło go od Ryszarda.
W Lipiec 1472Richard poślubia Anne Neville , córkę Warwicka. W wieku szesnastu lat jest już wdową po księciu Edwardzie Westminster , synu Henryka VI , zabitego w Tewkesbury. Jego opiekunowie, George de Clarence i jego żona Isabelle , najstarsza córka hrabiego Warwick, zapewnili sobie opiekę i zamierzają zapobiec małżeństwu Anny. Według The Crowland Chronicle Continuations zabraliby swój oddział do Londynu w przebraniu kuchennej pokojówki. Jednak Richardowi udaje się znaleźć, a następnie poślubić dziedziczkę Warwick. Małżeństwo to pozwala mu prezentować się jako prawowity posiadacz dóbr rodziny Neville przyznanych mu przez króla, a zwłaszcza odziedziczyć sieć wpływów tego, który był wówczas najpotężniejszym szlachcicem w królestwie. koniec feudalizmu w Anglii. W wyniku tej unii stosunki między Clarence i Gloucester niemal przekształciły się w otwartą wojnę i dopiero w 1475 roku kompromis zaproponowany przez Edwarda dwa lata wcześniej został ostatecznie ratyfikowany przez parlament.
W 1477 książę Clarence został aresztowany i uwięziony w Tower of London : podżegałby do śmierci króla przez czary. Uznany przez parlament za winnego, został stracony dnia18 lutego 1478, przez utonięcie w beczce Malvasia według legendy. Chociaż Szekspir obwinia Richarda o uwikłanie swoich dwóch starszych braci, nie ma dowodów na to, że odegrał jakąkolwiek rolę w tej sprawie.
Richard i Anne spędzają większość czasu na północy, głównie w Barnard Castle , Sheriff Hutton i Middleham. To właśnie w tym ostatnim zamku w 1473 lub 1474 roku urodziło się ich jedyne dziecko, Edward . W drugiej połowie lat 70. XIV wieku książę Gloucester rządził regionem sprawiedliwie i kompetentnie, co zapewniło mu lojalność ludności, a finansuje kilka instytucji religijnych, zwłaszcza w Middleham, gdzie w 1478 roku założył kolegiatę . Odegrał również ważną rolę w potyczkach ze Szkocją, które oznaczały koniec panowania Edwarda, w tym w przejęciu granicznego miasta Berwick-upon-Tweed w 1482 roku .
Dojście do władzy (1483)
Edward IV zmarł dnia9 kwietnia 1483w wieku 41 lat . Jego najstarszy syn, również o imieniu Edward , miał zaledwie dwanaście lat i przebywał wtedy w Ludlow w Walii ze swoim wujkiem ze strony matki, Lordem Riversem . Jego młody wiek sprawił, że ustanowienie regencji było obowiązkowe, ale jego natura była źródłem debat: Woodville chcieli, aby młody Edward został natychmiast koronowany, nawet jeśli będzie rządził królestwem tylko z nazwy, dopóki nie osiągnie pełnoletności., podczas gdy lord Hastings , szambelan zmarłego króla, proponuje mianować księcia Gloucester protektorem królestwa. Osiągnięty kompromis: Edward zostanie ukoronowany w dniu4 maja, ale Richard będzie przewodniczył radzie mniejszości.
Ten dowiaduje się o śmierci swojego brata wobec 15 kwietnia. Jedzie drogą do Londynu i dociera do Northampton na29 kwietnia. Tam spotyka się z księciem Buckingham Henrym Staffordem , a także z Lordem Riversem, który również podróżuje do stolicy ze swoim podopiecznym. Następnego ranka, Rivers, Richard Gray (syn królowej z pierwszego małżeństwa) i inni ważni członkowie eskorty Edwarda zostali aresztowani przez księcia Buckingham. W ten sposób młody król wkroczył do Londynu w dniu4 maja, otoczony przez książąt Gloucester i Buckingham. Richard został oficjalnie mianowany protektorem królestwa w dniu8 gdzie 10 maja, podczas gdy koronacja jego siostrzeńca, zainstalowana w Tower of London, jest ustalona na 22 czerwca . Buckingham został nagrodzony za współpracę, przyznając liczne urzędy w Walii. Obawiając się o swoje bezpieczeństwo, Królowa Matka zamknęła się w Opactwie Westminsterskim ( sanktuarium ) wraz z innymi dziećmi.
13 czerwcaRichard kazał aresztować lorda Hastingsa, lorda Stanleya , arcybiskupa Yorku Thomasa Rotherhama i biskupa Ely Johna Mortona pod zarzutem zdrady na radzie regencyjnej . Hastings zostaje natychmiast stracony (prawdopodobnie oddając lojalność młodemu królowi), podczas gdy pozostała trójka trafia do więzienia, a następnie zostaje ułaskawiona. Richard otacza Opactwo Westminsterskie i uzyskuje16 czerwca, dzięki pośrednictwu arcybiskupa Canterbury Thomasa Bourchiera , aby jego drugi siostrzeniec, Ryszard z Shrewsbury , został wysłany, aby dołączyć do swojego brata przy wieży. Koronacja ponownie zostaje odroczona. Intencje Richarda nie budzą już wątpliwości, zwłaszcza że zebrał wojska na swojej ziemi, aby wzmocnić swoją pozycję. Aby uzasadnić to przywłaszczenie korony, biskup Bath and Wells , Robert Stillington, twierdzi, że:22 czerwcaże Édouard zobowiązał się wobec Éléonore Talbot przed zawarciem małżeństwa z Élisabeth Woodville; to zaangażowanie, jeśli zostanie udowodnione, czyni króla winnym bigamii, a tym samym unieważnia zarówno jego małżeństwo z Elżbietą, jak i roszczenia jego potomków na tronie. Żadna przeszkoda nie stoi przed Richardem, który dalej przyjmuje koronę26 czerwca i jest koronowany na 6 lipca w Westminsterze.
Los jego siostrzeńców nie jest do końca znany, ale jest prawdopodobne, że zostali zamordowani jużlato 1483. W tradycyjnej i oficjalnej historii, w szczególności podjętej przez Szekspira, Richard jest głównym beneficjentem ich zniknięcia, którego nie stać na przetrwanie potencjalnych rywali; jego reputacja jest nieodwracalnie nadszarpnięta. Jednak Ricardianie utrzymują, że Henri Tudor, przyszły Henryk VII , miał taki sam interes w pozbyciu się dwóch książąt, zwłaszcza przez oskarżenie Ryszarda III o podżeganie do buntu.
Król Anglii (1483-1485)
Tuż po koronacji Ryszard III odbywa kilkutygodniową podróż po swoim królestwie, która pod koniec lata zabiera go do Yorku . Jest to dla niego możliwość przyznania wielu przywilejów przecinanym miastom i wyrobienia sobie opinii hojnego i sprawiedliwego suwerena.
Jednakżejesień 1483jest naznaczony kilkoma powstaniami przeciwko niemu, w szczególności księcia Buckingham . Wielu buntowników to dawni wyznawcy Edwarda IV , zszokowani losem jego synów. Ich mistrzem jest Henryk Tudor , ostatni przedstawiciel rodu Lancastrów, który schronił się na dworze Franciszka II z Bretanii . W październiku Buckingham podejmuje broń przeciwko Richardowi, podczas gdy Henri przygotowuje się do lądowania na południowym wybrzeżu kraju, ale bunt dobiega końca: książę zostaje schwytany i stracony2 listopada, flota Henriego zostaje zmuszona do zawrócenia z powodu burzy, a pozostali przywódcy uciekają przez Kanał .
Pomimo pobłażliwości okazywanej przez Richarda w represjach, bunt ten świadczy o jego niezdolności do skupienia wokół siebie tradycyjnych zwolenników Domu Yorku. Wdowa po Edwardzie również postanawia zawrzeć sojusz z rodem Tudorów, zmuszając Henryka do ślubu , że w razie zwycięstwa poślubi Elżbietę York , najstarszą córkę zmarłego króla. Richard, mało wspierany przez tradycyjną szlachtę, jest zatem zmuszony polegać na swoich wiernych ludziach z Północy, aby rządzić, w szczególności na bardzo niepopularnym Williamie Catesby , Richardzie Ratcliffe i Francisie Lovellu , napiętnowanym w wierszu naklejonym na drzwiach katedry św. -Paul przez Williama Collingbourne w miesiącuLipiec 1484 :
„Kot, szczur i nasz pies Lovell rządzą Anglią pod wodzą dzika. "
Jedyny parlament za panowania Richarda spotkał się zstyczeń w Marzec 1484. Proponowane przez Richarda reformy, które dotyczą głównie ochrony handlu, zniesienia niepopularnych podatków oraz reformy niektórych punktów arsenału sądowego, są uchwalane bez większego sprzeciwu. Parlament uchwala także Titulus Regius , statut potwierdzający bezprawność bratanków Ryszarda i jego pozycję jako prawowitego posiadacza tronu. Jednak choć nawet krytycy Richarda zgadzają się, że rządzi on energicznie i kompetentnie, nie udaje mu się wypełnić skarbca królestwa, opróżnionego przez wyprawy szkockie pod koniec panowania Edwarda.
Po kilku potyczkach Richard podpisuje rozejm z królem Szkocji Jakubem III wwrzesień 1484. Rzeczywiście, głównym celem jej polityki zagranicznej jest eliminacja zagrożenia ze strony Henri Tudora. W ten sposób wskrzesił na początku 1484 r. działalność piractwa angielskiego w kanale La Manche , aby zmusić księcia Bretanii do przekazania mu lancastryjskiego pretendenta. Franciszek II akceptuje, ale Henryk zostaje ostrzeżony i we wrześniu schroni się we Francji , u Pierre'a de Beaujeu i Anny z Francji , regentów królestwa młodego Karola VIII . Coraz więcej wpływowych osobistości opuszcza Richarda i Anglię, by do niego dołączyć.
Książę Walii , Edward Middleham , umieraMarsz lub kwiecień 1484 14, ku wielkiemu bólowi rodziców. Jej matka Anne również zmarła16 marca 1485. Sukcesja Richarda jest w ten sposób poważnie zagrożona, zwłaszcza że krąży pogłoska, że otrułby swoją żonę, aby poślubić swoją siostrzenicę Elisabeth , do tego stopnia, że musi publicznie zaprzeczyć, że miał taki zamiar. Według Kroniki Croylandu , był do tego naciskany przez wrogów Woodville, którzy obawiają się, że wkrótce będą musieli zwrócić odebraną im ziemię. Jego nieślubny syn, Jan z Gloucester , został mianowany kapitanem Calais on11 marca tego samego roku.
Bosworth (1485)
Po kilku miesiącach przygotowań Henri Tudor wylądował w Walii w dniu 7 sierpnia. Richard dowiaduje się o wiadomości cztery dni później, pospiesznie mobilizuje swoje wojska i wychodzi mu na spotkanie. Tudor, który wiedział, że Richard ma wiele posiłków w Nottingham i Leicester , dołączył do niego tak szybko, jak to możliwe, zanim zebrał całą swoją armię. Dwie armie spotykają się dalej22 sierpniaw Leicestershire , na południe od wioski Market Bosworth . Pomimo swojej wagi bitwa pod Bosworth jest słabo udokumentowana, ale wszystkie źródła zgadzają się co do odwagi Richarda w terenie. W walce wręcz prowadzi bezpośrednią szarżę na Henriego, aby go wyeliminować. Przełomowym wydarzeniem jest zdrada lorda Stanleya , który dotychczas pozostawał w odwrocie. Złapani między dwoma pożarami Richard i jego najbliżsi strażnicy zostają zabici, a jego ludzie rozpraszają się.
Henryk zostaje ogłoszony królem tego samego wieczoru pod imieniem Henryk VII : jest to koniec Wojny Róż i początek okresu Tudorów . Akt Titulus regius został natychmiast uchylony, umożliwiając zjednoczenie na tronie prawowitych spadkobierców rodów Lancaster i York. Nagie ciało Richarda zostaje przewiezione do Leicester, aby pokazać go wszystkim, zanim zostanie pochowane w kaplicy franciszkańskiej . Kilka lat później, około 1494 lub 1495 roku Henryk VII kazał mu wznieść grobowiec, prawdopodobnie zniszczony podczas kasaty klasztorów w 1538 roku.
Reputacja
Pozostawia potomności obraz niegodziwego człowieka, potwornego zabójcę „dwóch książąt” (Edwarda i Ryszarda) i wszystkich tych, których uważał za swoich wrogów. Jeśli rzeczywiście był człowiekiem ambitnym, to przypisywane mu morderstwa były takie, których historycy nie byli w stanie tego udowodnić. Sztuka Ryszard III ( 1591 lub 1592 ), którą poświęcił mu Szekspir , w dużej mierze przyczyniła się do uwiecznienia tej katastrofalnej reputacji, wzmocnionej licznymi utworami, które były nią inspirowane. Ta godna ubolewania reputacja jest uważana a priori za nieuzasadnioną z punktu widzenia dzisiejszych historyków, a współcześni Ryszardowi nie są mniej makiaweliczny. Niektórzy historycy, Ricardianie , mają tendencję do dopuszczania przynajmniej częściowej rehabilitacji Ryszarda III i dostrzegania intrygi Henri Tudora, która miała oczernić jego poprzednika.
Odkrycie i ponowne pochowanie ciała Ryszarda III
Odkrycie szczątków króla
W sierpień 2012archeolodzy z Uniwersytetu w Leicester rozpoczynają wykopaliska w poszukiwaniu szczątków króla pod parkingiem w tym mieście. Historycy sądzili, że król został pochowany w Leicester w kaplicy, która została zniszczona w XVI -tego wieku . Szkielet został odkopany12 września.
Analizy antropologiczne przeprowadzone z jednej strony przez osteologii ( Richard III został cieszących się garbaty, ponieważ cierpienie od skoliozy od wieku dojrzewania , to choroba, która zostawia ślady na grzbiecie ), z drugiej strony przez on analizę DNA (DNA szkieletu było w porównaniu ze szkieletem Michaela Ipsena, londyńskiego stolarza, pochodzącego bezpośrednio od Anny z Yorku, starszej siostry Richarda), pozwoliło formalnie zidentyfikować szkielet jako szkielet Ryszarda III . Ogłoszenie tych wyników nastąpiło dnia4 lutego 2013 r. przez wydział archeologii uniwersytetu.
Egzaminy szkieletowe dostarczają wielu informacji o osobie i śmierci Richarda. Jego skolioza znacznie zdeformowała kręgosłup, nadając królowi niezwykłą postawę, nie zgarbioną, ale asymetryczną, z jednym ramieniem wyższym od drugiego. Analiza szczęki wykazała, że Richard stracił kilka zębów trzonowych przed śmiercią, prawdopodobnie z powodu ubytków .
Mężczyzna zmarł z powodu licznych obrażeń głowy, ale żaden nie został wyrządzony na jego twarzy, co pozwoliło naukowcom zrekonstruować twarz, której nie przedstawił żaden współczesny portret. W przeciwieństwie do tego, mężczyzna został prawdopodobnie zabity przez uderzenie halabardą w tył czaszki, w pobliżu przyczepu kręgosłupa, powodując duże złamanie. Kolejny cios, ten zadany spiczastą bronią w czubek głowy, lekko do tyłu, również można uznać za śmiertelny. Na tej czaszce odnotowano również pięć innych drobnych obrażeń.
Kilka dni po analizach publicznie prezentowana jest rekonstrukcja twarzy podjęta przez naukowców z Uniwersytetu w Dundee ( Szkocja ). 4 września 2013 r.Publikacja badań przeprowadzonych przez D r Piers D Mitchell, Zakład Archeologii i Antropologii, Uniwersytetu w Cambridge , ujawnia, że Richard III cierpi glistnicy .
W grudzień 2014Dalsza analiza DNA z Richard III ujawnia przerwę w łańcuchu genetycznej ojcowską gałęzi ( z linii męskiej, mężczyzna , agnatic linii ). Rzeczywiście, chromosom Y jego DNA (należący do haplogrupy G ) nie jest taki sam jak chromosom pięciu obecnych członków linii książąt Beaufort , potomków w agnatycznej linii (patrylinearnej, męskiej) Jeana de Ganda , starszego brata z Edmond de Langley , który sam uchodzi za agnatic linii przodkiem Richard III . Wśród potomków Edwarda III był więc nieślubny mężczyzna .
Drugi pochówek Ryszarda III
23 marca 2015, wielu mieszkańców Leicester, a także wielu z całej Anglii, podąża za procesją, która prowadzi jego trumnę z pola bitwy pod Bosworth do katedry w Leicester. Tysiące ludzi zgromadzi się przed trumną Ryszarda III wystawioną w katedrze w Leicester przed jego pogrzebem.
23 marca 2015, kardynał Vincent Nichols , katolicki arcybiskup Westminsteru, odprawi Mszę Requiem w Przeorcie Świętego Krzyża w Leicester, a następnie26 marca 2015 r.narodową uroczystość celebruje arcybiskup Canterbury Justin Welby , prymas Kościoła anglikańskiego , w obecności potomków Ryszarda III – w tym Ryszarda z Gloucester , także kuzyna królowej, oraz aktora Benedicta Cumberbatcha , który czyta wiersz w hołdzie swojemu dziadkowi - i członkom rodziny królewskiej. Według kard Vincenta Nicholsa , „ Ryszard III był katolicki król, w kraju katolickim wtedy, dlatego oba Kościoły, katolicki i anglikański, są w pełni zaangażowane w tym tygodniu uroczystości. "
Radio Watykańskie konkluduje: „po panowaniu w rozdartej wojną Anglii, to właśnie dzięki pokojowemu narodowi król Ryszard III towarzyszył mu do miejsca ostatecznego spoczynku. "
26 marca 2015 r., szczątki króla są pochowane w katedrze św. Marcina w Leicester .
Genealogia
Pochodzenie
Pochodzenie Ryszarda IIIRodzina
Genealogia Wojen Róż
: Yorkist 
: Lancastrian
: Yorkista, a następnie LancastrianAdaptacje
Historiografia i literackie potomstwo
Pierwsze teksty poświęcone Ryszardowi III mają charakter historyczny: np. relacja z podróży śląskiego szlachcica Nicolasa von Popplau, opowiadająca o jego spotkaniu z władcą, następnie Kronika Croylanda i Kontynuacje Kroniki Crowlandu , anonimowa i niemal współczesna Ryszarda . Dwie biografie napisane przez Tomasza Morusa w początkach XVI th century, jeden w języku angielskim i jeden w języku łacińskim , opracowanie który zebrał zeznania biskupa, który osobiście doświadczył zdarzenia opisane są dwie książki stosunkowo wiarygodne. Należy jednak pamiętać, że Thomas More nie może prawdziwie krytykować Henryka Richmonda, który został Henrykiem VII Tudorem , ponieważ żył i pisał za panowania dynastii Tudorów (był jednym z bliskich doradców króla Henryka VIII ). Ponadto Tudorowie próbowali zdyskredytować Ryszarda III i zaciemnić jego reputację, w celu ustanowienia własnej legitymacji. Henryka VII można było uznać za królobójcę : najlepszą taktyką uniknięcia tych zarzutów było rzucenie oskarżenia na Ryszarda III . Epitafium Ryszarda III , zlecone przez Henryka VII , wskazuje więc wyraźnie na zabójcę jego bratanków, Edwarda V i Ryszarda z Shrewsbury .
Historiografia Tudorów posłużyła jako źródło tragedii Williama Szekspira , Ryszarda III . To dzięki temu utworowi Ryszard III , król późnego średniowiecza, który nie panował przez dwa lata, zyskał dużą część swojej sławy: w dużej mierze przyczynił się on również do rozpowszechnienia czarnej legendy o królu uzurpatorze, mordercy , tyran i szaleniec.
Wszystkie prace nie dają ten zły obraz, ale: czarną strzałką przez Robert Louis Stevenson przedstawia go jako fałszerstwa, ale dzielny i prosto: to dzięki niemu bohater powieści uzyskuje sprawiedliwości. W powieści detektywistycznej La Fille du temps ( Córka czasu ) Josephine Tey , poprzez historyczne śledztwo prowadzone przez detektywa przybitego do jego szpitalnego łóżka, autor inspiruje się tezami, które mają na celu rehabilitację Ryszarda III i przypisanie odpowiedzialności za tajne wykonanie synów Edwarda IV do Henryka VII . Z punktu widzenia historyków twórczość Paula Murraya Kendalla w latach 70. i publikacja jego biografii Ryszarda III umożliwiły ponowne przemyślenie panowania.
Pierwsza biografia w języku francuskim poświęcona Ryszardowi III została opublikowana przez Aude Mairey, badaczkę z Western Medieval Laboratory w Paryżu , w 2011 roku .
Przedstawienia teatralne
Od XVIII th do początku XX th century , najczęściej wystawił wersję Richard III było to, że Colley Cibber , który recut sztukę Szekspira dodając scen z innych części ekstraktów Szekspira, obcinanie fragmenty i usuwanie znaków, jak królowej Małgorzaty . W 2005 roku Philippe Calvario wystawił sztukę po francusku w teatrze Nanterre-Amandiers z Philippem Torretonem w roli tytułowej, dzieląc krytyków. W 2015 roku Thomas Jolly podejmuje się stworzenia Richarda III , co kończy jego szeksperowski serial. Przedstawienie wystawia jego zespół Piccola Familia.
Adaptacje filmowe
Ryszard III jest często tytułowym bohaterem wielu filmów, od początków sztuki siódmej , takich jak Ryszard III : tragedia szekspirowska Williama Rainousa, 1908 , Ryszard III Williama Bensona, 1911 czy nawet The Tower of London , autorstwa Rowland V. Lee , 1939 . Laurence Olivier gra główną postać w filmie Ryszard III z 1955 roku , którego jest także reżyserem. Niedawno Richard Loncraine nakręcił w 1995 roku Richarda III (w tej roli Ian McKellen ), który przenosi akcję do Anglii lat trzydziestych, która popadła w faszyzm . Al Pacino skierowany Looking for Richard , dokument o inscenizacji spektaklu i rozpowszechniania szekspirowskiego dzieła .
Prace obrazkowe
Paul Delaroche namalował w 1831 roku Dzieci Edwarda i Johna Everetta Millaisów , Książęta z wieży w 1878 roku . Oba obrazy skupiają się na postaciach młodych książąt, a obecność Richarda sugeruje jedynie promień światła, który wzmacnia podatność dzieci na wszechobecne zagrożenie oraz przerażający, potworny charakter Richarda, w którym krystalizują się lęki i fantazje.
Bibliografia
- Mairey 2011 , s. 27-28.
- Mairey 2011 , s. 32-36.
- Mairey 2011 , s. 36.
- Mairey 2011 , s. 38-39.
- Mairey 2011 , s. 46-50.
- Mairey 2011 , s. 51-60.
- Mairey 2011 , s. 51-55.
- Mairey 2011 , s. 64-66.
- Mairey 2011 , s. 58-60.
- Mairey 2011 , s. 70-71.
- Mairey 2011 , s. 73-79.
- Mairey 2011 , s. 80-83.
- Mairey 2011 , s. 83-86.
- Mairey 2011 , s. 105-113.
- Mairey 2011 , s. 101-105.
- Mairey 2011 , s. 115-124.
- Mairey 2011 , s. 144-146.
- Mairey 2011 , s. 125-131.
- Mairey 2011 , s. 146-152.
- Mairey 2011 , s. 153-154.
- Mairey 2011 , s. 155-166.
- Król Ryszard III zrehabilitowany po pięciu wiekach hańby, Le Point,24 marca 2015
- „Pod parkingiem szczątki Ryszarda III ” , Le Figaro ,24 sierpnia 2012 r..
- Ryszard III , koniec zagadki , dokument, 2012.
- (w) "Towarzystwo Ryszarda III " .
- (w) „Uniwersytet w Leicester – opublikowano pierwszą pracę naukową na temat odkrycia Ryszarda III ”.
- „ Zidentyfikowano ciało Ryszarda III ” „Zarchiwizowana kopia” (wersja z 7 lutego 2013 r. w Internet Archive ) , Nauka i przyszłość ,4 lutego 2013 r..
- „Szkielet Ryszarda III został uwierzytelniony” , Florentin Collomp, Le Figaro ,4 lutego 2013 r. ; Szkielet znaleziony pod parkingiem to szkielet… Ryszarda III , La Libre ,4 lutego 2013 r..
- „ Zidentyfikowano szkielet Ryszarda III ” , Europa 1
- (en) „ Richard III : The twisted bones, które ujawniają króla” , BBC England ,4 lutego 2013 r..
- (w) „ Po raz pierwszy ujawniono twarz Ryszarda III ” , news.scotsman.com,5 lutego 2013 r..
- http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736%2813%2961757-2/fulltext .
- (w) Turi E. King i in., " Identyfikacja szczątków króla Ryszarda III " , Nature Communications , tom. 5, n O 5631,2 grudnia 2014( DOI 10.1038 , przeczytaj online ).
- (w) „ Haplogroup G2a ” na Eupedii (dostęp 29 sierpnia 2016 ) .
- " Ryszard III w końcu zidentyfikowany " ,4 grudnia 2014.
- http://fr.radiovaticana.va/news/2015/03/26/langleterre_rend_hommage_au_roi_richard_iii,_d%C3%A9c%C3%A9d%C3%A9_en_1485/1132452 .
- Le Monde / AFP, „ Wielka Brytania pochowa Ryszarda III wmarzec 2015 ", Le Monde ,7 sierpnia 2014( przeczytaj online ).
- Jest czwartym synem Edwarda III, urodzonym po Janie z Gandawy.
- Aby zobaczyć bardziej szczegółowe drzewo genealogiczne, zobacz: domek Plantagenet .)
- Linda Alchin, Lordowie i Damy: „Król Henryk II ” .
- Mandy Barrow, „Oś czasu królów i królowych Anglii: Plantageneci” .
- Mark Needham, „Drzewo genealogiczne Henryka (II, król Anglii 1154–1189)” .
- Brigitte Salino, „ Philippe Torreton znakomicie podejmuje wyzwanie Ryszarda III ”, Le Monde ,19 września 2005( przeczytaj online )
- Bruno Masi " " Ryszard III "masakra ", Wyzwolenia ,24 września 2005 r.( przeczytaj online )
Bibliografia
- (en) Michael Hicks , Richard III : Człowiek za mitem , Londyn, Collins & Brown,1991, 176 pkt. ( ISBN 1-85585-073-7 ).
- (en) Rosemary Horrox , Richard III : A Study in Service , Cambridge, Cambridge University Press ,1989, 358 s. ( ISBN 0-521-33428-4 ).
- Paul Murray Kendall , Ryszard III , Fayard ,1979( ISBN 978-2-213-00746-5 ).
- Aude Mairey , Ryszard III , Paryż, Elipsy ,2011, 304 pkt. ( ISBN 978-2-7298-6784-3 ).
Załączniki
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
-
Ewidencja organów :
- Plik wirtualnego organu międzynarodowego
- Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
- Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
- Uczelniany system dokumentacji
- Biblioteka Kongresu
- Gemeinsame Normdatei
- Narodowa Biblioteka Dietetyczna
- Królewska Biblioteka Niderlandów
- Biblioteka Narodowa
- Biblioteka Narodowa Katalonii
- Biblioteka Narodowa Szwecji
- Watykańska Biblioteka Apostolska
- Biblioteka Narodowa Australii
- Norweska Baza Biblioteczna
- Biblioteka Uniwersytecka w Zagrzebiu
- Czeska Biblioteka Narodowa
- Biblioteka Narodowa Łotwy
- Biblioteka Narodowa Grecji
- ŚwiatKot
- Richard III Society .
- Wywiad z Aude Mairey dla magazynu Histoire et Images Médiévales .